ای اهل حرم میر و علمدار نیامد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ای اهل حرم میر و علمدار نیامد''' بخشی از یک شعر معروف که [[شیعیان]] [[ایران]] در شب و [[روز تاسوعا]] و در مراسم عزاداری برای [[حضرت عباس(ع)]] می‌خوانند.<ref>[http://www.rajanews.com/news/157729 سایت رجا نیوز، ۱۳۹۷ش.]؛ [http://sobhe-no.ir/newspaper/324/8/12578 خدا توی این مداحی‌ها نیست]، روزنامه صبح نو.</ref> این شعر مفصل است ولی دو بند اول به صورت [[دو دمه]] در هیئت‌های [[عزاداری]] تکرار می‌شود. سراینده این شعر مشخص نیست و منبع مکتوبی در این زمینه وجود ندارد. <ref>[https://jamejamdaily.ir/newspaper/item/38467 روزنامه جام‌جم، شماره ۵۴۷۴، ص۹.]</ref> به گفته یکی از پژوهشگران آثار آیینی درباره این شعر دو روایت شفاهی وجود دارد که یکی آن را سروده حاج مرزوق، مداح عراقی‌الاصل  ساکن تهران در گذشته ۱۷ تیر سال ۱۳۲۹ش می‌داند. و دیگری آن را از سروده‌های حاج اکبر ناظم.<ref>روزنامه جام‌جم، شماره ۵۴۷۴، ص۹.</ref> و بنابر نقلی دیگر این شعر سروده [[میرزا عبدالله خداداد]] از نوحه‌سرایان تهرانی است که با تخلص «دیوانه» شعر می‌سرود.<ref>[http://sobhe-no.ir/newspaper/324/8/12578 خدا توی این مداحی‌ها نیست]، روزنامه صبح نو.</ref> زمان دقیق سرودن این شعر مشخص نیست.{{یادداشت| محمد مرزوق عرب حائری (مداح) معروف به حاج مرزوق، پدرنوحه خوانی معاصر ایران. او حدود صد و سی سال پیش از عراق به ایران آمد و نوحه خوانی کنونی در ایران را پایه‌گذاری کرد. وی در ۱۷ تیر سال ۱۳۲۹ش. در تهران درگذشت و پس از تشییع جنازه ای باشکوه در قبرستان نو در قم به خاک سپرده شد.بسیاری از مداحان قدیمی، همچون حاج اکبر ناظم، مرحوم شاه حسین، حاج محمد علامه و حاج محمد علی اسلامی شاگردان حاج مرزوق بودند.}}  

|{{شعر۲|دستی که زده بوسه بر آن ساقی کوثر|با نیزه و شمشیر جدا گشته ز پیکر|رخصت بده از داغ شقایق بنویسم|از بغض گلوگیر دقایق بنویسم|می خواهم از آن ساقی عاشق بنویسم|نم نم به خروش آیم و هق هق بنویسم|دل خون شد و از معرکه دلدار نیامد|ای اهل حرم میر و علمدار نیامد|در هر قدمت هر نفست جلوۀ ذات است|وصف تو فراتر ز شعور کلمات است|در حسرت لب‌های تو لب‌های فرات است|عالم همه از این همه ایثار تو مات است|از علقمه با دیدۀ خونبار نیامد|ای اهل حرم میر و علمدار نیامد|سقا تویی و اهل حرم چشم به راهت|دل‌ها همه مست رجزگاه به گاهت|هرچند تو بودی و عطش بود و جراحت|دلواپس طفلان حرم بود نگاهت|سقای ادب جلوۀ ایثار نیامد|ای اهل حرم میر و علمدار نیامد|افتاد نگاه تو به مهتاب دلش ریخت|وقتی به دل آب زدی آب دلش ریخت|فرق تو شکوفا شد و ارباب دلش ریخت|با سجدۀ خونین تو محراب دلش ریخت|صد حیف که آن یار وفادار نیامد|ای اهل حرم میر و علمدار نیامد|انگار که در علقمه غوغا شده آری|خونبارترین واقعه برپا شده آری|در بزم جنون نوبت سقا شده آری|دیگر پسر فاطمه تنها شده آری|این قافله را قافله سالار نیامد|ای اهل حرم میر و علمدار نیامد|ای علقمه از عطر تو لبریز برادر|ای قصه‌ی دست تو غم‌انگیز برادر|بعد از تو بهارم شده پاییز برادر|برخیز حسین آمده برخیز برادر|عباس‌ترین حیدر کرار نیامد|ای اهل حرم میر و علمدار نیامد}}}}}}