کاربر ناشناس
تابوت عهد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←ساخت: ویرایش
(اضافه کردن ودایع امامت) |
imported>Alipour جز (←ساخت: ویرایش) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
* قرآن یکبار واژه تابوت را برای صندوقی که [[مادر موسی(ع)]] فرزند خود را در آن قرار داده و به نیل انداخت،استفاده کرده است: | * قرآن یکبار واژه تابوت را برای صندوقی که [[مادر موسی(ع)]] فرزند خود را در آن قرار داده و به نیل انداخت،استفاده کرده است: | ||
«أَنِ اقْذِفیهِ فِی التَّابُوتِ فَاقْذِفیهِ فِی الْیمِّ فَلْیلْقِهِ الْیمُّ بِالسَّاحِلِ؛ كه او را در صندوق بگذار، پس او را به دریا بینداز تا دریا او را به ساحل اندازد».<ref>سوره طه، آیه ۳۹.</ref> از [[امام باقر(ع)]] نقل شده: صندوقچه‌ای که مادر موسی(ع) او را در آن قرار داد و به رود نیل انداخت، بعدها به دست بنی‌اسرائیل رسید و برای آنان اهمیت ویژه‌ای یافت و پس از خروج از [[مصر]] نیز با آنان بود و [[الواح موسی(ع)]] و... در آن قرار داده شد.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۸۱.</ref> و به بیان دیگر این صندوقچه همان تابوت عهد است. برخی از مفسران شیعه این دیدگاه را پذیرفته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۲۴۰.</ref> | «أَنِ اقْذِفیهِ فِی التَّابُوتِ فَاقْذِفیهِ فِی الْیمِّ فَلْیلْقِهِ الْیمُّ بِالسَّاحِلِ؛ كه او را در صندوق بگذار، پس او را به دریا بینداز تا دریا او را به ساحل اندازد».<ref>سوره طه، آیه ۳۹.</ref> از [[امام باقر(ع)]] نقل شده: صندوقچه‌ای که مادر موسی(ع) او را در آن قرار داد و به رود نیل انداخت، بعدها به دست [[بنی‌اسرائیل]] رسید و برای آنان اهمیت ویژه‌ای یافت و پس از خروج از [[مصر]] نیز با آنان بود و [[الواح موسی(ع)]] و... در آن قرار داده شد.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۸۱.</ref> و به بیان دیگر این صندوقچه همان تابوت عهد است. برخی از مفسران شیعه این دیدگاه را پذیرفته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۲۴۰.</ref> | ||
* برخی از مفسران [[اهل سنت]] معتقدند خداوند تابوتی را به حضرت آدم داد و این تابوت در میان انبیاء بود و مقصود از تابوت عهد نیز همین است.<ref>بغوی، معالم التنزیل فی تفسیر القرآن، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۳۴.</ref> | * برخی از مفسران [[اهل سنت]] معتقدند خداوند تابوتی را به حضرت آدم داد و این تابوت در میان انبیاء بود و مقصود از تابوت عهد نیز همین است.<ref>بغوی، معالم التنزیل فی تفسیر القرآن، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۳۳۴.</ref> | ||