اردن: تفاوت میان نسخه‌ها

| ادیان(درصد) = اسلام • مسیحیت

نام رسمی اردن، اُردُن هاشمی (به عربی: اَلمَمْلَکَة اَلأُرْدُنِیة اَلهَاشِمِیة) است. پایتخت آن اَمّان است. اردن در کرانه خاوری رود اردن واقع شده‌است. جمعیت این کشور حدود ۷ میلیون نفر است. حکومت در اردن پادشاهی موروثی و مشروطه ‌است، قانون اساسی آن در ۸ ژانویه ۱۹۵۲ به تصویب رسیده‌است سیستم حقوقی این کشور بر مبنای اسلام و قوانین فرانسه است. زبان رسمی اردن عربی است، اما انگلیسی نیز در امور تجاری، دولتی و... مورد استفاده می‌شود.

سرزمین اردن تا پیش از قرن بیستم میلادی که به کشوری مستقل تبدیل شده بود، در کنار فلسطین بخش‌هایی از جنوب سرزمین شام را شامل می‌شد، پس از استقلال اردن از [[بریتانیا]] در ۱۹۴۶، شاه عبدالله اول بر این کشور حکمرانی می‌کرد. پس از ترور شاه عبدالله اول در ۱۹۵۱ پسرش طلال بن عبدالله برای دوره‌ای کوتاه پادشاه شد. بزرگ‌ترین موفقیت شاه طلال تصویب قانون اساسی اردن بود. وی در ۱۹۵۲ به دلیل بیماری از سلطنت برکنار شد. در آن زمان پسرش حسین برای پادشاه شدن بسیار جوان بود و بنابر این یک کمیته ویژه اردن را اداره می‌کرد. پس از اینکه حسین به سن ۱۸ سالگی رسید از ۱۹۵۳ تا ۱۹۹۹ حکومت را در دست گرفت، ملک عبدالله دوم پس از فوت پدرش در فوریه ۱۹۹۹ جانشین وی شد. عبدالله به تایید مجدد پیمان صلح اردن-[[اسرائیل]] و تقویت روابط اردن با [[ایالات متحده آمریکا]] پرداخت.

حدود ۵ تا ۷٪ جمعیت اردن، اعراب بدوی و ۱۰٪ آن مهاجران فلسطینی هستند که پس از جنگ اعراب و اسرائیل در <small>(۱۹۴۸ و۱۹۶۷)</small> تابعیت این کشور را پذیرفته‌اند.<ref> رضا نژاد، ص۱۳۶</ref>، ۵٪ جمعیت اردن را اقلیت‌های نژادی مانند سوری‌ها، چچنی‌ها، قرقیزستانی‌ها، آشوری‌ها، ارمنی‌ها و اکراد تشکیل می‌دهند. چچن‌ها شیعه<ref> موسوی بجنوردی، ص۵۱۶</ref> و چرکس‌ها مذهب حنفی دارند. اما جمعیت عمده این کشور را اردنی‌ها ساکن سواحل شرقی تشکیل می‌دهند.<ref> رضا نژاد، ص۱۳۴</ref>

در امان پایتخت اردن نیز شماری دروزی زندگی می‌کنند که شمار آنها حدود ۲۰۰ تن است.<ref> رضا نژاد، ص۱۳۶</ref>

دین رسمی اردن، [[اسلام]] و مذهب رسمی آن [[مذهب شافعی|شافعی]] است، پیروان این مذهب جمعیت عمده اردن را تشکیل می‌دهند، ۹۷% از مجموع ساکنان اردن را مسلمانان اهل سنت تشکیل می‌دهند و پس از آنان [[مسیحیان]] و [[دروزیان]] به ترتیب بالاترین میزان پیروان را در این کشور دارند، مسیحیان نیز قریب به ۶٪ جمعیت اردن را تشکیل می‌دهند و ۹ کرسی از مجموع کرسی‌های مجلس اردن را به خود اختصاص داده‌اند. [[شیعیان]] نیز، کمتر از ۲ درصد از جمعیت کشور اردن را تشکیل میدهند.<ref>موسوی بجنوردی، ۵۱۶؛ رضا نژاد، ص۱۳۳</ref>

در سال ششم هجری مسلمانانی که از سوی [[پیامبر اکرم‌ (ص)]] برای شناسایی راه‌های منطقه فرستاده شده بودند در حوالی طفیله و کرک کشته شدند، در سال هشتم هجری پیامبر اکرم با ارسال نامه‌ای، امیر [[موته]] را به [[اسلام]] دعوت کرد، ولی او فرستاده پیامبر را کشت به دنبال این حادثه، پیامبر ۳،۰۰۰ تن را به فرماندهی [[زید بن حارثه]] به جنگ با رومیان([[جنگ موته]]) فرستاد، در پی کشته شدن زید بن حارثه سپاه اسلام به مدینه بازگشت، قبور شهدای موته در روستای مزار ۱۲ کیلومتری جنوب کرک واقع شده است.<ref> رضا نژاد، ص۱۲۹</ref>

از زمان ورود اسلام به اردن، به جز دوره جنگ‌های صلیبی که مدتی مسیحیان بر منطقه حاکمیت یافتند، اداره آن را حاکمان اسلامی بر عهده داشتند. حاکمان اسلامی این سرزمین همگی از [[اهل سنت]] بوده‌اند.<ref> رضا نژاد، ص۱۳۲</ref>

* [http://www.ensani.ir/fa/content/325618/default.aspx رضا نژاد، عزالدین، سرزمین‌های جهان اسلام: اردن (۱)، اندیشه تقریب سال هشتم بهار ۱۳۹۱ شماره ۳۰]