confirmed، templateeditor
۱۱٬۴۵۴
ویرایش
سید عبدالهادی شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیز کاری
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (ردهانبوه: انتقال از رده:مراجع تقلید قرن14(قمری) به رده:مراجع تقلید قرن ۱۴ (قمری)) |
جز (تمیز کاری) |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
}} | }} | ||
'''سید عبدالهادی شیرازی''' (۱۳۰۵-۱۳۸۲ ه ق) [[فقیه]]، [[اصول فقه|اصولی]] و [[مرجع تقلید]] [[شیعیان]] در قرن چهاردهم [[هجری قمری|هجری]]. وی پس از درگذشت [[سید ابوالحسن اصفهانی]] [[مرجعیت]] را عهده‌دار شد. شیرازی در دوره عبدالکریم قاسم حاکم | '''سید عبدالهادی شیرازی''' (۱۳۰۵-۱۳۸۲ ه ق) [[فقیه]]، [[اصول فقه|اصولی]] و [[مرجع تقلید]] [[شیعیان]] در قرن چهاردهم [[هجری قمری|هجری]]. وی پس از درگذشت [[سید ابوالحسن اصفهانی]] [[مرجعیت]] را عهده‌دار شد. شیرازی در دوره عبدالکریم قاسم حاکم [[عراق]] در مقابله با تبلیغات حزب بعث، فتوای ضد کمونیستی صادر کرد. | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
سید عبدالهادی شیرازی، فرزند سید اسماعیل شیرازی در سال (۱۳۰۵ه.ق.) در [[سامرا]] بدنیا آمد. در همان سال پدرش درگذشت. سرپرستی او را [[سید محمد حسن شیرازی | سید عبدالهادی شیرازی، فرزند سید اسماعیل شیرازی در سال (۱۳۰۵ه.ق.) در [[سامرا]] بدنیا آمد. در همان سال پدرش درگذشت. سرپرستی او را [[سید محمد حسن شیرازی]] که پسر عموی پدرش بود، بر عهده گرفت. سالها به [[نجف]] رفت و در درس [[آخوند خراسانی]] و [[شیخ الشریعه اصفهانی]] شرکت کرد. سید عبدالهادی شیرازی پس از سالها اقامت در نجف به سامرا بازگشت و از آن پس همواره فقط در درس سید علی آقا فرزند میرزای بزرگ شیرازی، شرکت می‌کرد. تا زمانی که استاد دیگرش [[محمد تقی شیرازی]] رهبر انقلاب عراق در رابطه با انقلاب ضد انگلیسی [[عراق]] به [[کربلا]] مهاجرت کرد، او نیز با وی همراه شد و به [[کربلا]] رفت. | ||
وی بعدهااز کربلا به [[نجف اشرف]] رفت و تنها در درس شیخ الشریعه شرکت می‌کرد؛ تا این که آخرین استادش درگذشت. وی از آن پس خود تدریس طلاب [[حوزه نجف]] را به عهده گرفت.<ref>گلشن ابرار، ج۴،ص۴۳۷.</ref> <ref>دوانی، علی، مفاخر شیعه، ج یازده، ص ۳۱۰.</ref> | وی بعدهااز کربلا به [[نجف اشرف]] رفت و تنها در درس شیخ الشریعه شرکت می‌کرد؛ تا این که آخرین استادش درگذشت. وی از آن پس خود تدریس طلاب [[حوزه نجف]] را به عهده گرفت.<ref>گلشن ابرار، ج۴،ص۴۳۷.</ref> <ref>دوانی، علی، مفاخر شیعه، ج یازده، ص ۳۱۰.</ref> | ||