پرش به محتوا

شیخ مفید: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۵ آوریل ۲۰۱۸
جز
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸۰: خط ۸۰:
[[شیخ طوسی]] در کتاب [[الفهرست]]، مفید را فردی تیزفهم و حاضرجواب و پیشتاز در دانش‌های  [[کلام]] و [[فقه]] معرفی کرده است.<ref>طوسی، الفهرست، ۱۴۱۷ق، ص۲۳۸.</ref> [[ابن ندیم]] از مفید با عبارت رئیس متکلمان شیعه یاد کرده، در [[کلام امامیه|علم کلام]] بر دیگران مقدم دانسته و بی‌همتا توصیف کرده است.<ref>ابن ندیم،‌ الفهرست، ۱۳۵۰ش، ص۲۲۶ و ص ۲۴۷.</ref>
[[شیخ طوسی]] در کتاب [[الفهرست]]، مفید را فردی تیزفهم و حاضرجواب و پیشتاز در دانش‌های  [[کلام]] و [[فقه]] معرفی کرده است.<ref>طوسی، الفهرست، ۱۴۱۷ق، ص۲۳۸.</ref> [[ابن ندیم]] از مفید با عبارت رئیس متکلمان شیعه یاد کرده، در [[کلام امامیه|علم کلام]] بر دیگران مقدم دانسته و بی‌همتا توصیف کرده است.<ref>ابن ندیم،‌ الفهرست، ۱۳۵۰ش، ص۲۲۶ و ص ۲۴۷.</ref>


=== شاگردان ===
== شاگردان ==
شیخ مفید شاگردان بسیاری داشته است که برخی از آنان علماء صاحب‌نام شیعه بوده‌اند. افراد زیر از جمله آنها هستند:<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۳.</ref>
شیخ مفید شاگردان بسیاری داشته است که برخی از آنان علماء صاحب‌نام شیعه بوده‌اند. افراد زیر از جمله آنها هستند:<ref>گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۳.</ref>
{{ستون-شروع|۳}}
{{ستون-شروع|۳}}
خط ۹۱: خط ۹۱:
#[[ابویعلی جعفری|ابویعلی محمّد بن حسن جعفری]] (درگذشت[[سال ۴۶۳ هجری قمری|۴۶۳ق]]).
#[[ابویعلی جعفری|ابویعلی محمّد بن حسن جعفری]] (درگذشت[[سال ۴۶۳ هجری قمری|۴۶۳ق]]).
{{پایان}}
{{پایان}}
== روش جدید فقهی==
== روش جدید فقهی==
به گفته [[جعفر سبحانی|سبحانی]] و [[ابوالقاسم گرجی|گرجی]]، پیش از شیخ مفید دو روش [[فقه|فقهی]] رواج داشت: روش نخست به صورت افراطی بر [[روایت|روایات]] مبتنی بود و در آن درخصوص سند و متن روایات دقت کافی صورت نمی‌گرفت.<ref>سبحانی، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ص ۲۴۵-۲۴۶؛ گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۵.</ref> روش دوم به روایات توجه لازم را نداشت و بیش از حذ بر قواعد عقلی تأکید می‌کرد؛ هرچند مانند [[قیاس]] با نصوص دینی در تعارض باشند.<ref>سبحانی، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ص ۲۴۶؛ گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۵.</ref>
به گفته [[جعفر سبحانی|سبحانی]] و [[ابوالقاسم گرجی|گرجی]]، پیش از شیخ مفید دو روش [[فقه|فقهی]] رواج داشت: روش نخست به صورت افراطی بر [[روایت|روایات]] مبتنی بود و در آن درخصوص سند و متن روایات دقت کافی صورت نمی‌گرفت.<ref>سبحانی، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ص ۲۴۵-۲۴۶؛ گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۵.</ref> روش دوم به روایات توجه لازم را نداشت و بیش از حذ بر قواعد عقلی تأکید می‌کرد؛ هرچند مانند [[قیاس]] با نصوص دینی در تعارض باشند.<ref>سبحانی، موسوعة طبقات الفقهاء، ۱۴۱۸ق، ص ۲۴۶؛ گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۵.</ref>
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۵۳

ویرایش