فزت و رب الکعبه: تفاوت میان نسخه‌ها

''' فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَه''' سخنی از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] به معنای «به پروردگار کعبه سوگند، رستگار شدم.‏»<ref>محدثی، فرهنگ غدیر، ۱۳۹۲ش، ص۴۶۵.</ref> که پس از [[شب ضربت‌خوردن|ضربت خوردن]] در سحر [[۱۹ رمضان]] [[سال ۴۰ هجری قمری|سال ۴۰ق]] بر زبان آورده است.

بنا به [[ابن قتیبه دینوری]] مورخ [[قرن سوم هجری قمری|قرن سوم]]، [[ابن ملجم]] به طرف على(ع) رفت و گفت: حُکم از آن خداست نه از آن تو، سپس با شمشیر ضربه‏‌اى بر پیشانى على(ع) زد. على(ع) گفت: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة؛ به خداى کعبه رستگار شدم».<ref>ابن قتیبه، الإمامة و السیاسة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۸۰.</ref> عالمانی از شیعه مانند [[سید رضی]]،<ref>سید رضی، خصائص الأئمة، ۱۴۰۶ق، ص۶۳.</ref> [[ابن شهر آشوب]]<ref>ابن شهرآشوب‏، مناقب آل ابی‌طالب‏، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۱۹.</ref> و از اهل سنت مانند [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۳،ص۶۱۸.</ref> و [[بلاذری]]<ref>بلاذری، أنساب الأشراف‏، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۸۸.</ref> این کلام را نقل کرده‌اند. البته تعدادی از منابع متأخر بجای عبارت مذکور تعبیر «فزت برب الکعبة» را نقل کرده‌اند.<ref> برای نمونه نگاه کنید به: مازندرانی، شرح الکافی، ۱۳۸۲ش، ج۱۱، ص۲۲۵.</ref>

بنا به نقل [[ابن عبدالبر]] مورخ [[قرن پنجم هجری قمری|قرن پنجم]]، پیش از امام علی(ع)، [[حرام بن ملحان|حرام بن مِلحان]] در واقعه [[بئر معونه]] در [[سال چهارم هجری]] به هنگام شهادت جمله «فزت و ربّ الکعبة» را بر زبان جاری کرده بود.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۳۷.</ref>