سجیل: تفاوت میان نسخه‌ها

سِجِّیل، سه بار در قرآن به کار رفته است. یکبار در ماجرای [[اصحاب فیل]]<ref>سوره فیل، ۴ </ref>و دو بار در داستان [[قوم لوط]].<ref>هود ۸۲؛ حجر:۷۴</ref> مفسران آن را به معنای سنگ‌گل دانسته‌اند، که خدا با آن قوم لوط و اصحاب فیل را [[عذاب]] کرده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۲۸۲.</ref> [[علامه طباطبایی]] گفته است سجیل به معنای سنگ‌گِل و اصل آن فارسی بوده که بعدها وارد زبان عربی شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۳۴۴-۳۴۵.</ref> همچنین علامه طباطبایی نقل کرده، برخی سجیل را به معنای آتش، سنگ و گل با هم آمیخته شده دانسته و گفته شده اصل آن سجل به معنای کتاب بوده است<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۳۴۴-۳۴۵.</ref> و در هر سنگی که [[ابابیل]] به سوی سپاهیان [[ابرهه]] می‌انداختند، نام یکی از اصحاب فیل نوشته بوده است.<ref> ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.</ref>