Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۴۴
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←انتقال به امام بعد) |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
:::«به خدا قسم، عبدالله بن حسن هرگز آن را ندیده است. شمشیر و پرچم رسول خدا نزد من است. سلاح رسولالله مانند تابوت در [[بنیاسرائیل]] است. هرکجا تابوت یافت میشد، [[نبوت]] همانجا بود. سلاح رسولالله هم نزد هرکس باشد، او امام است.»<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۷۵.</ref> | :::«به خدا قسم، عبدالله بن حسن هرگز آن را ندیده است. شمشیر و پرچم رسول خدا نزد من است. سلاح رسولالله مانند تابوت در [[بنیاسرائیل]] است. هرکجا تابوت یافت میشد، [[نبوت]] همانجا بود. سلاح رسولالله هم نزد هرکس باشد، او امام است.»<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۷۵.</ref> | ||
==انتقال به امام بعد== | ==انتقال ودایع از امامی به امام بعد== | ||
از روایات برمیآید که ودایع امامت از هر امام به امام دیگر سپرده میشده | از روایات برمیآید که ودایع امامت از هر امام به امام دیگر سپرده میشده است؛ خواه به طور مستقیم یا با واسطه. از [[امام صادق(ع)]] نقل شده است: کتابها نزد [[امام علی علیهالسلام|علی(ع)]] بود. وقتی به سوی عراق رفت، آن کتابها را نزد [[امسلمه]] به امانت گذاشت. پس از او، آن کتابها نزد [[امام حسن مجتبی علیهالسلام|حسن(ع)]] بود و پس از او، نزد [[امام حسین علیهالسلام|حسین(ع)]] و پس از او، نزد [[امام سجاد علیهالسلام|علی بن حسین(ع)]] و پس از او، نزد پدرم.<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۶۲.</ref> | ||
نیز نقل شده است وقتی امام حسین | نیز نقل شده است وقتی امام حسین(ع) بهسوی [[عراق]] حرکت کرد، کتابها و وصیت را نزد امسلمه امانت گذاشت. وقتی علی بن حسین(ع) بازگشت، ام سلمه آنها را به او داد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۳۰۴؛ ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۷۲.</ref> | ||
از [[امام باقر(ع)]] نقل شده است: وقتی زمان وفات علی بن حسین(ع) رسید، صندوقی آورد و به من گفت: «ای | |||
از [[امام باقر(ع)]] هم نقل شده است: وقتی زمان وفات علی بن حسین(ع) رسید، صندوقی آورد و به من گفت: «ای محمد، این صندوق را ببر». در آن صندوق، شمشیر رسول خدا و کتابهای او بود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۳۰۵.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== |