ودایع امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

==احتجاج در برابر مدعیان==

امامان شیعه در برابر مدعیان یا در برخورد با تردید شیعیان، به وجود ودایع امامت در نزد خود، استناد و احتجاج می‌کرده‌اند. امام علی در [[شورای شش نفره]] فرمود: «شما را به خدا سوگند، آیا در بین شما کسی غیر از من هست که سلاح و پرچم و انگشتر رسول الله نزد او باشد؟»<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۸۲.</ref>  

[[امام صادق(ع)]] که از طرفی با جریان حسنیان در مواجهه بود که مهدویت [[محمد بن عبدالله محض]] را تبلیغ می‌کردند<ref>نجفیان رضوی، بررسی چگونگی مناسبات حسنیان و امامان شیعه، مطالعات تاریخ اسلام، ۱۳۹۲ش.</ref> و از طرفی نیز با دو جریان [[کیسانیه]] و [[زیدیه]] رو‌به‌رو بود، از وجود سلاح پیامبر در نزد خود به‌عنوان ابزاری برای احتجاج با آنها استفاده می‌کرد.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۸۷-۱۸۸.</ref> نقل شده است به امام صادق گفتند: عده‌ای گمان می‌کنند شمشیر رسول خدا نزد [[عبدالله بن حسن مثنی|عبدالله بن حسن]] است. امام فرمود:  

:::«به خدا قسم، عبدالله بن حسن هرگز آن را ندیده است. شمشیر و پرچم رسول خدا نزد من است. سلاح رسول‌الله مانند تابوت در [[بنی اسرائیل]] است. هرکجا تابوت یافت می‌شد، [[نبوت]] همان‌جا بود. سلاح رسول الله هم نزد هرکس باشد، او امام است.»<ref>صفار، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ص۱۷۵.</ref>

 

پس از شهادت [[امام کاظم(ع)]] جریانی به نام [[واقفیه]] شکل گرفت و مدعی شد امام کاظم غایب شده و پس از مدتی ظهور خواهد کرد. این جریان، بسیاری از شیعیان را دچار شک و تردید کرد. از این‌جهت برخی از شیعیان، از [[امام رضا(ع)]] درباره وجود سلاح پیامبر در نزد ایشان سؤال می‌کردند.<ref>رجال کشی، ۱۳۴۸ش، ص۴۷۳؛ قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۶۳.</ref>