پرش به محتوا

تبذیر: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۰
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (←‏جایگاه: لینک کلمه)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۴: خط ۱۴:


== جایگاه ==
== جایگاه ==
کلمه تبذیر در [[قرآن]] سه بار در آیات ۲۶ و ۲۷ [[سوره اسراء]] آمده است. در این آیات مباحثی درباره ادای حق خویشان، مستمندان و در راه‌ماندگان و [[انفاق]] و دوری از اسراف و تبذیر بیان شده است. نهی از تبذیر در این آیه، بعد از دستور به ادای حق خویشان و مستمدان به این دلیل دانسته شده که شخص تحت تاثیر عواطف خویشی بیش از حد استحقاق به آنها انفاق نکند چراکه تبذیر در همه جا نکوهید و رعایت اعتدال در بخشش نیز مورد تاکید است. تشبیه مبذرین به [[شیاطین]] و برادر خواندن آنها با شیاطین در آیه بعد را نیز تاکید بیشتری بر نهی از تبذیر دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۲، ص۸۸.</ref> وجه برادری و همنشینی مبذرین با شیاطین را همانندی عمل آنها در تباه کردن اموال دانسته‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۱۲.</ref>
کلمه تبذیر در [[قرآن]] سه بار در آیات ۲۶ و ۲۷ [[سوره اسراء]] آمده است. در این آیات مباحثی درباره ادای حق خویشان، مستمندان و در راه‌ماندگان و [[انفاق]] و دوری از اسراف و تبذیر بیان شده است. نهی از تبذیر در این آیه، بعد از دستور به ادای حق خویشان و مستمندان به این دلیل دانسته شده که شخص تحت تاثیر عواطف خویشی بیش از حد استحقاق به آنها انفاق نکند چراکه تبذیر در همه جا نکوهید و رعایت اعتدال در بخشش نیز مورد تاکید است. تشبیه مبذرین به [[شیاطین]] و برادر خواندن آنها با شیاطین در آیه بعد را نیز تاکید بیشتری بر نهی از تبذیر دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۲، ص۸۸.</ref> وجه برادری و همنشینی مبذرین با شیاطین را همانندی عمل آنها در تباه کردن اموال دانسته‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۱۲.</ref>
<br />
<br />
مفسران منظور از واژه شیطان در آیه ۲۷ سوره اسراء را [[ابلیس]] دانسته که نسبت به پروردگار خود کفر ورزید، کفری که منشا آن ضایع کردن نعمت‌های [[خداوند]] و استفاده از قدرت و ابزار در اختیارش در راه گمراهی بندگان خدا بود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۱۲.</ref>
مفسران منظور از واژه شیطان در آیه ۲۷ سوره اسراء را [[ابلیس]] دانسته که نسبت به پروردگار خود کفر ورزید، کفری که منشا آن ضایع کردن نعمت‌های [[خداوند]] و استفاده از قدرت و ابزار در اختیارش در راه گمراهی بندگان خدا بود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۱۱۲.</ref>
۶٬۰۸۳

ویرایش