۱۷٬۱۰۱
ویرایش
صیحه آسمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
|شکل بندی خط آخر= | |شکل بندی خط آخر= | ||
}} | }} | ||
'''صیحه آسمانی''' یا '''ندای آسمانی''' از [[علائم ظهور|نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی(عج)]] است. این ندا توسط [[جبرئیل]] ایجاد و از آسمان شنیده می‌شود. محتوای آن در احادیث به چند صورت بیان شده است: بشارت به ظهور امام مهدی، ویژگی‌های [[حضرت مهدی(عج)]] و حقانیت [[شیعه]]. در پایان همان روز نیز صدایی از [[شیطان]] شنیده می‌شود که حق را به [[عثمان بن عفان]]، [[سفیانی]] و پیروانشان می‌دهد و سبب تردید برخی می‌گردد. احادیث مربوط به ندای آسمانی را [[متواتر]] دانسته‌اند. | |||
'''صیحه آسمانی''' یا '''ندای آسمانی''' از [[علائم ظهور|نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی(عج)]] است. این ندا توسط [[جبرئیل]] ایجاد و از آسمان شنیده می‌شود. محتوای آن در احادیث به چند صورت بیان شده است: بشارت به ظهور امام | |||
==نشانه ظهور== | ==نشانه ظهور== | ||
شنیده شدن [[معجزه]]آسای کلامی آسمانی در [[روایات]] از [[علائم | شنیده شدن [[معجزه]]آسای کلامی آسمانی در [[روایات]] از [[علائم ظهور|نشانه‌های حتمی ظهور]] یا [[قیام امام زمان(عج)|قیام امام مهدی(عج)]] دانسته شده است. این مطلب در روایات متعددی آمده و برخی معتقدند این روایات [[تواتر معنوی]] دارند.<ref>[http://www.hawzah.net/fa/Article/View/82137/?SearchText=%u0646%u062f%u0627%u06cc ندای آسمانی نشانه ظهور]، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.</ref> | ||
این ندا را جبرئیل صادر می‌کند،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۹، ح ۴۸، ص۲۹۰، ح ۳۲، ص۲۰۶، ح ۳۹.</ref> و در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت]] با واژه‌های مختلفی مانند «نداء»، «صیحه» و «صوت» از آن یاد شده است که در این میان بیشتر احادیث از واژه «نداء» بهره برده‌اند. اگر چه در روایات فراوانی صیحه در معنای «ندا» به کار رفته اما در بعضی، صیحه و ندا دو پدیده دانسته شده‌اند.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۲۷، ح۷</ref> | این ندا را جبرئیل صادر می‌کند،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۹، ح ۴۸، ص۲۹۰، ح ۳۲، ص۲۰۶، ح ۳۹.</ref> و در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت]] با واژه‌های مختلفی مانند «نداء»، «صیحه» و «صوت» از آن یاد شده است که در این میان بیشتر احادیث از واژه «نداء» بهره برده‌اند. اگر چه در روایات فراوانی صیحه در معنای «ندا» به کار رفته اما در بعضی، صیحه و ندا دو پدیده دانسته شده‌اند.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۲۷، ح۷</ref> | ||