طمأنینه: تفاوت میان نسخه‌ها

طمأنینه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۱۱

۳۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۲ ژوئن ۲۰۱۸

جز

←‏مفهوم شناسی: ویرایش جزیی

دیداریویکی‌متن

Golpoor

Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor

۱٬۸۱۱

ویرایش

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 [[رسول خدا(ص)]] پس از مشاهده شخصی که طمأنینه در نماز را رعایت نمی‌نمود، او را به کلاغی که در حال برداشتن دانه از زمین است، توصیف کرده و فرمود: اگر او در این حالت از دنیا برود در دینی غیر از دین من از دنیا رفته است.<ref>حائری یزدی، کتاب الصلاة، ۱۴۰۴ق، ص۲۲۵.</ref> {{یادداشت| روایة زرارة عن أبی جعفر(ع)، قال(ع) بینا رسول اللّه(ص) جالس فی المسجد إذ دخل رجل فقام یصلی فلم یتم رکوعه و لا سجوده فقال رسول اللّه(ص) نقر کنقر الغراب لئن مات هذا و هکذا صلوته لیموتن علی غیر دینی.(حائری یزدی، کتاب الصلاة، ۱۴۰۴ق، ص۲۲۵.)}}
-در صورت عدم رعایت طمأنینه توسط نمازگزار، اگر جاهل به حکم است، بر دیگران [[واجب]] است که او را ارشاد نمایند و در صورتی که از روی عمد باشد نیز بر دیگران واجب است با [[امر به معروف]] به او تذکر دهند.<ref>دزفولی، صراط النجاة، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref>
+در صورت عدم رعایت طمأنینه، توسط نمازگزاری که جاهل به حکم است، بر دیگران [[واجب]] است که او را ارشاد نمایند و در صورتی که از روی عمد باشد نیز بر دیگران واجب است با [[امر به معروف]] به او تذکر دهند.<ref>دزفولی، صراط النجاة، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref>
 در هنگام [[نماز جماعت]]،  زمانی‌که امام مشغول به گفتن ذکر است، رعایت طمأنینه توسط مأموم لازم نیست.<ref>به عنوان نمونه: خمینی، تحریر الوسیلة، ۱۴۲۵ق، ج۱، ص۴۹۳.</ref>
-برخی معتقدند اگر هنگام قرائت نماز در اثر اوامر بیرونی همچون باد و مانند آن طمأنینه نمازگزار از بین برود، باید سکوت کند و [[احتیاط مستحب]] آن است، بعد از آرامش بدن آنچه در آن حالت خوانده، دوباره اعاده کند.<ref>کابلی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۱۶۱ و ۱۶۲.</ref>
+برخی معتقدند اگر هنگام قرائت نماز بر اثر اوامر بیرونی همچون باد و مانند آن طمأنینه نمازگزار از بین برود، باید [[احتیاط مستحب]] کرده، سکوت کند و  بعد از آرامش بدن، آنچه را که در حالت غیر طمأنینه خوانده، دوباره اعاده نماید.<ref>کابلی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۱۶۱ و ۱۶۲.</ref>
 استقرار معتبر در [[نماز]] یا به لحاظ نمازگزار است که از آن به طمأنینه، مقابل اضطراب و سکون، مقابل حرکت تعبیر می‌شود و یا به لحاظ مکان نمازگزار؛ هر چند خود او آرام باشد.<ref>شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت(ع)، ۱۴۲۶ق، ص۴۴۸.</ref>