پرش به محتوا

مشیت: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۰
جز
خط ۲۵: خط ۲۵:


== انواع مشیت الهی ==
== انواع مشیت الهی ==
مشیت الهی را با استناد به برخی روایات<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۵۱.</ref> به دو قسم تکوینی و تشریعی تقسیم کرده‌اند.
{{اصلی|اراده تکوینی|اراده تشریعی}}
* '''مشیت تکوینی:''' مشیت تکوینی را از مراتب فعل الهی دانسته‌اند که با هستی و موجود بودن اشیا در ارتباط است و همه موجودات و حوادث عالم در برمی‌گیرد. در این مقام خداوند بر اساس علم، حکمت و مصلحت خود اشیا را ایجاد می‌کند و از آنجا که این مقام را عین حق دانسته‌اند که از قدرت الهی سرچشمه می‌گیرد، تخلف از آن را امکان‌پذیر نمی‌دانند و اختیاری برای بندگان در آن قائل نیستند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۲، ص۲۳۹.</ref> آیاتی از قرآن از جمله آیه ۲۷ [[سوره آل عمران]] و آیه ۳۵ [[سوره نحل]] را شاهد بر این نوع از مشیت الهی گرفته‌اند<ref>مصطفوی، تفسیر روشن، ۱۳۸۰ش، ج۴، ص۱۴۴-۱۴۵.</ref>
مشیت الهی را با استناد به برخی [[حدیث|روایات]]<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۵۱.</ref> به دو قسم تکوینی و تشریعی تقسیم کرده‌اند.
* '''مشیت تکوینی:''' مشیت تکوینی را از مراتب فعل الهی دانسته‌اند که با هستی و موجود بودن اشیا در ارتباط است و همه موجودات و حوادث عالم در برمی‌گیرد. در این مقام خداوند بر اساس علم، حکمت و مصلحت خود اشیا را ایجاد می‌کند و از آنجا که این مقام را عین حق دانسته‌اند که از [[قدرت الهی]] سرچشمه می‌گیرد، تخلف از آن را امکان‌پذیر نمی‌دانند و اختیاری برای بندگان در آن قائل نیستند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۲، ص۲۳۹.</ref> آیاتی از قرآن از جمله آیه ۲۷ [[سوره آل عمران]] و آیه ۳۵ [[سوره نحل]] را شاهد بر این نوع از مشیت الهی گرفته‌اند<ref>مصطفوی، تفسیر روشن، ۱۳۸۰ش، ج۴، ص۱۴۴-۱۴۵.</ref>
* '''مشیت تشریعی:''' این نوع از مشیت الهی را با حوزه افعال اختیاری انسان مرتبط دانسته‌اند؛ به همین دلیل فقط افعال و کارهایی را که در تحقق سعادت و کمال انسان موثر است، مورد مشیت خداوند می‌دانند. طبق این نظر خداوند با ارسال [[پیامبران]] بندگان را از آنچه به مصلحت یا ضرر آنها است، آگاه می‌کند؛ ولی هیچ‌گونه اجباری بر انجام یا ترک آن وجود نخواهد داشت. لذا تخلف از این نوع مشیت امکان‌پذیر خواهد بود و آیه سوم [[سوره انسان]] را ناظر بر این مطلب دانسته‌اند.<ref>طیب، اطیب البیان، ۱۳۶۹ش، ج۵، ص۳۸۸.</ref>
* '''مشیت تشریعی:''' این نوع از مشیت الهی را با حوزه افعال اختیاری انسان مرتبط دانسته‌اند؛ به همین دلیل فقط افعال و کارهایی را که در تحقق سعادت و کمال انسان موثر است، مورد مشیت خداوند می‌دانند. طبق این نظر خداوند با ارسال [[پیامبران]] بندگان را از آنچه به مصلحت یا ضرر آنها است، آگاه می‌کند؛ ولی هیچ‌گونه اجباری بر انجام یا ترک آن وجود نخواهد داشت. لذا تخلف از این نوع مشیت امکان‌پذیر خواهد بود و آیه سوم [[سوره انسان]] را ناظر بر این مطلب دانسته‌اند.<ref>طیب، اطیب البیان، ۱۳۶۹ش، ج۵، ص۳۸۸.</ref>
* مشیت گاه تنها به صورت مشیت تکوینی مورد پذیرش قرار گرفته شده و فقط اراده را به دو قسم [[اراده تکوینی|تکوینی]] و [[اراده تشریعی|تشریعی]] تقسیم می‌کنند. این نظریه معتقد است واژه مشیت در [[قرآن]] در مورد خلقت، آفرینش و تکوین به کار رفته و در مورد تشریع استفاده نشده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۲۷۲؛ مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۶۴-۱۶۵.</ref>
* مشیت گاه تنها به صورت مشیت تکوینی مورد پذیرش قرار گرفته شده و فقط اراده را به دو قسم [[اراده تکوینی|تکوینی]] و [[اراده تشریعی|تشریعی]] تقسیم می‌کنند. این نظریه معتقد است واژه مشیت در [[قرآن]] در مورد خلقت، آفرینش و تکوین به کار رفته و در مورد تشریع استفاده نشده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۳، ص۲۷۲؛ مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۶۴-۱۶۵.</ref>
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۰۲۹

ویرایش