Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۱۸۷
ویرایش
عصمت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←عصمت پیامبران
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←عصمت پیامبران) |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==عصمت پیامبران== | ==عصمت پیامبران== | ||
{{اصلی|عصمت پیامبران}} | {{اصلی|عصمت پیامبران}} | ||
پاکی | عصمت پیامبران به معنای پاکی آنها از هرگونه آلودگی به زشتی و پستی<ref>معرفت، «عصمت پیامبران»، ص۷.</ref> و مصونیت آنها از خطا در دریافت و ابلاغ [[وحی]] است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۶، ص۴۸-۴۹.</ref> برخی عصمت در حوزه وحی را از اصول مشترک و مورد اتفاق همه [[ادیان الهی]] دانسته‌اند؛<ref>انواری، نور عصمت بر سیمای نبوت، ۱۳۹۷ش، ص۵۲.</ref> اگرچه درباره چیستی و مراتب آن میان پیروان ادیان و اندیشمندان مذاهب اسلامی اختلاف نظر وجود دارد.<ref>صادقی اردکانی، عصمت، ۱۳۸۸ش، ص۱۹.</ref> در [[قرآن]] عصمت پیامبران به معنای اصطلاحی آن به کار نرفته؛<ref>یوسفیان و شریفی، پژوهشی نو در عصمت معصومان(ع)، ۱۳۸۸ش، ص۴۱.</ref> ولی [[مفسران]] ذیل آیاتی مانند آیه ۳۶ [[سوره بقره]]، آیه ۲۳ [[سوره اعراف]] و آیه ۱۲۱ [[سوره طه]] درباره [[داستان آدم و حوا]] و برخورد آنها با [[شیطان]]، آیه ۳۳ [[سوره آل عمران]] درباره برگزیدگی برخی [[پیامبران]]، آیات ۳ تا ۵ [[سوره نجم]] درباره سخن گفتن [[پیامبر اسلام(ص)]] از روی [[وحی]] نه هوا و هوس و برخی دیگر از آیات، عصمت پیامبران را بررسی کرده‌اند.<ref>نقی پورفر، پژوهشی پیرامون تدبر در قرآن، ۱۳۸۱ش، ص۳۳۹-۳۴۵.</ref> | ||
منشأ عصمت پیامبران را گاه موهبت<ref>ملا صدرا، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۱ش، ج۵، ص۲۲۴.</ref> و لطف الهی<ref>مفید، تصحیح الاعتقادات الامامیه، ۱۴۱۳ق، ص۱۲۸؛ علم الهدی، الذخیره، ۱۴۱۱ق، ص۱۸۹.</ref> در حق آنان و گاه قوه‌ای درونی (علم راسخ و زوال ناپذیر) در وجود پیامبران دانسته‌اند که مانع انجام [[گناه]] از سوی آنان می‌شود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۷، ص۲۹۱؛ ج۵، ص۷۹.</ref> گستره عصمت پیامبران نیز در چند مرحله و مرتبه مصونیت از [[شرک]] و [[کفر]]، مصونیت در دریافت و ابلاغ وحی، مصونیت از گناهان و مصونیت از خطا در امور روزمره تصویر شده و درباره هر مرحله میان متفکران مذاهب مختلف، نظرات متفاوتی ارائه شده است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۵، ص۳۰.</ref> | منشأ عصمت پیامبران را گاه موهبت<ref>ملا صدرا، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۱ش، ج۵، ص۲۲۴.</ref> و لطف الهی<ref>مفید، تصحیح الاعتقادات الامامیه، ۱۴۱۳ق، ص۱۲۸؛ علم الهدی، الذخیره، ۱۴۱۱ق، ص۱۸۹.</ref> در حق آنان و گاه قوه‌ای درونی (علم راسخ و زوال ناپذیر) در وجود پیامبران دانسته‌اند که مانع انجام [[گناه]] از سوی آنان می‌شود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۷، ص۲۹۱؛ ج۵، ص۷۹.</ref> گستره عصمت پیامبران نیز در چند مرحله و مرتبه مصونیت از [[شرک]] و [[کفر]]، مصونیت در دریافت و ابلاغ وحی، مصونیت از گناهان و مصونیت از خطا در امور روزمره تصویر شده و درباره هر مرحله میان متفکران مذاهب مختلف، نظرات متفاوتی ارائه شده است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۵، ص۳۰.</ref> | ||