شب قدر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیعه|شیعیان]] هر ساله در اماکن مقدس همچون [[مسجد|مساجد]] و [[حرم|حرم‌ها]] یا خانه‌های خود مراسم و اعمال شب قدر را به جا می‌آورند و از شب تا سحر به [[احیا]] (شب‌زنده‌داری) و [[عبادت]] می‌پردازند.<ref>مجیدی خامنه، «شب‌های قدر در ایران»، ص۲۱.</ref> برگزاری مجالس سخنرانی، اقامه [[نماز جماعت]]، خواندن [[دعای افتتاح]]، [[دعای ابوحمزه ثمالی|ابوحمزه ثمالی]]، [[دعای جوشن کبیر|جوشن کبیر]] و [[قرآن به سر گرفتن|قرآن به سر]] نیز از مهم‌ترین اعمالی است که در این شب‌ها به صورت عمومی انجام می‌گردد.<ref>مجیدی خامنه، «شب‌های قدر در ایران»، ص۲۲.</ref> [[افطاری]] دادن، [[سحری]] دادن، [[نذر|ادای نذر]] و خیرات برای درگذشتگان، اطعام فقرا و آزاد کردن زندانیان نیز از آیین‌های جانبی این شب است.<ref>مجیدی خامنه، «شب‌های قدر در ایران»، ص۲۲.</ref>

به دلیل وقوع شهادت امام علی(ع) در دهه سوم [[رمضان |ماه رمضان]]، شیعیان در این شب‌ها به [[سوگواری]] می‌پردازند.<ref>مجیدی خامنه، «شب‌های قدر در ایران»، ص۱۹.</ref> گفته شده در بعضی از شهرهای [[ایران]]، در شب [[۲۷ رمضان]] که شب قصاص [[ابن ملجم مرادی]]، قاتل [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، است، بیشتر مردم آن شهر «کله‌پاچه» می‌خورند و بر قاتل امام علی(ع) [[لعن|لعنت]] می‌فرستند.<ref>مجیدی خامنه، «شب‌های قدر در ایران»، ص۲۱.</ref>

شب قدر مورد توجه شاعران و ادیبان فارسی قرار گرفته است. [[سعدی]] در کتاب گلستان دربارهٔ شب قدر می‌گوید: «اگر شبها همه قدر بودی، شب قدر بی قدر بودی»؛<ref>کلیات سعدی، گلستان، ۱۳۸۷ش، باب هشتم در آداب صحبت، ص۱۰۰.</ref> در کتاب بوستان سعدی نیز ابیاتی در مورد این شب ذکر شده است.<ref>کلیات سعدی، ۱۳۸۷ش، مواعظ، غزل۹، ص۶۰۴.</ref> [[حافظ شیرازی| حافظ]]،<ref>دیوان حافظ، ۱۳۸۶ش، غزل شماره ۲۰۶، ص۱۶۴.</ref> [[ناصر خسرو قبادیانی|ناصر خسرو]]،<ref>دیوان ناصر خسرو، ۱۳۵۷ش، قصاید، ص۱۴۱.</ref> اوحدی<ref>دیوان اوحدی، ۱۳۴۰ش، غزل ۲۳۱.</ref> و دیگران نیز دربارهٔ این شب، اشعاری سرودند. حافظ می‌گوید: