خسف بیداء: تفاوت میان نسخه‌ها

خسف بیداء (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۵۰

۳۰۶ بایت حذف‌شده ، ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۱

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Shamsoddin

Automoderated users، دیوان‌سالاران، confirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران، templateeditor

۱۴٬۸۹۸

ویرایش

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 ==نشانه ظهور یا قیامت==
 {{جعبه نقل قول| عنوان = امام صادق(ع)|:«پیش از قیام قائم، پنج نشانة حتمی خواهد بود: یمانی، سفیانی، صیحه، قتل نفس زکیه و خسف به بیداء.»|تاریخ بایگانی|| منبع = شیخ صدوق، کمال‌الدین، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۶۵۰.| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| رنگ پس‌زمینه =#ffeebb| اندازه خط = ۱۲px| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
-خسف بیداء به فرورفتن لشکر [[سفیانی]] در مکانی به نام [[بیداء]] (مکانی میان [[مکه]] و [[مدینه]]) اشاره دارد که برای جنگ با امام زمان(عج) عازم مکه شده است. این حادثه در روایات [[شیعه]] از نشانه‌های [[ظهور]] معرفی شده است.،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۱ق، ج۸، ص۳۱۰؛ شیخ صدوق، کتاب الخصال، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۰۳؛ نعمانی، الغیبة، مکتبة الصدوق، ص۲۵۷، ح۱۵.</ref> بر اساس روایتی که از [[امام صادق(ع)]] نقل شده، خسف بیداء در کنار [[قتل نفس زکیه]]، [[صیحه آسمانی]]، [[قیام یمانی]] و [[خروج سفیانی]] از نشانه‌های حتمی ظهور به شمار می‌رود.<ref>شیخ صدوق، کمال‌الدین، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۶۷۸، ح۷.</ref>
+خسف بیداء به فرورفتن لشکر [[سفیانی]] در مکانی به نام [[بیداء]] (مکانی میان [[مکه]] و [[مدینه]]) اشاره دارد که برای جنگ با امام زمان(عج) عازم مکه شده است. این حادثه در روایات [[شیعه]] از نشانه‌های [[ظهور]] معرفی شده است.،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۰؛ شیخ صدوق، کتاب الخصال، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۰۳؛ نعمانی، الغیبة، ۱۳۹۷ق، ص۲۵۷، ح۱۵.</ref> بر اساس روایتی که از [[امام صادق(ع)]] نقل شده، خسف بیداء در کنار [[قتل نفس زکیه]]، [[صیحه آسمانی]]، [[قیام یمانی]] و [[خروج سفیانی]] از نشانه‌های حتمی ظهور به شمار می‌رود.<ref>شیخ صدوق، کمال‌الدین، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۶۷۸، ح۷.</ref>
 روایات اهل سنت درباره خسف بیداء متفاوت است در برخی نشانه ظهور<ref>صنعانی، المصنف، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۳۷۱، ح۲۰۷۶۹.</ref> و در برخی دیگر نشانه قیامت ([[اشراط الساعة|اَشراط الساعة]])<ref> ابن حنبل، مسند، ۱۴۲۱ق، ج۴۵، ص۹۹، ح۲۷۱۲۹.</ref> دانسته شده است. برخی دیگر از فرورفتن لشکری در بیداء خبر می‎‌دهند که در پی گروهی بودند که به [[کعبه]] پناهنده شده بودند. در این روایات به اینکه خسف بیداء نشانه ظهور یا قیامت است اشاره نشده است.<ref> مسلم، صحیح مسلم، ج۴، ص۲۲۱۰، ح۲۸۸۳؛ نسائی، السنن الکبری، ۱۴۲۱ق، ج۴، ص۱۰۲.</ref> در برخی روایات دیگر فقط به ارتباط آن با [[سفیانی]] اشاره شده است.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۲۲ق، ج۱۹، ص۳۱۰.</ref>
 ==چگونگی رخداد==
-بر پایه روایتی که از امام محمد باقر(ع) نقل شده است سفیانی گروهی را به مدینه روانه می‌کند و [[مهدی]] از آنجا به مکه می‌رود. خبر به فرمانده سپاه سفیانی می‌رسد که مهدی(عج) به سوی مکه رفته است. او لشکری به تعقیب امام می‌فرستد هنگامی که سپاه [[سفیانی]] وارد سرزمین [[بیداء]] می‌شوند منادی از آسمان ندا می‌کند: «ای دشت! آن قوم را نابود ساز»؛ سپس زمین، لشکر سفیانی را فرو برده و همگی به جز سه نفر از بین می‌روند.»<ref>نعمانی، الغیبة، مکتبة الصدوق، ص۲۷۹، ح۶۷.</ref>
+بر پایه روایتی که از امام محمد باقر(ع) نقل شده است سفیانی گروهی را به مدینه روانه می‌کند و [[مهدی]] از آنجا به مکه می‌رود. خبر به فرمانده سپاه سفیانی می‌رسد که مهدی(عج) به سوی مکه رفته است. او لشکری به تعقیب امام می‌فرستد هنگامی که سپاه [[سفیانی]] وارد سرزمین [[بیداء]] می‌شوند منادی از آسمان ندا می‌کند: «ای دشت! آن قوم را نابود ساز»؛ سپس زمین، لشکر سفیانی را فرو برده و همگی به جز سه نفر از بین می‌روند.»<ref>نعمانی، الغیبة، ۱۳۷۹ق، ص۲۸۰، ح۶۷.</ref>
-بنا بر روایات دو نفر از لشکر سفیانی  پس از این حادثه زنده می‌مانند. یکی به سوی امام زمان رفته و در مکه خبر هلاکت لشکریان سفیانی را به او می‌دهد و شرحی از حادثه را نقل می‌کند و دیگری به سوی سفیانی می‌رود تا خبر هلاکت لشکرش را به او برساند.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۱۰.</ref>
+بنا بر برخی روایات دو نفر از لشکر سفیانی  پس از این حادثه زنده می‌مانند. یکی به سوی امام زمان(ع) رفته و در مکه خبر هلاکت لشکریان سفیانی را به او می‌دهد و دیگری به سوی سفیانی می‌رود تا خبر ظهور امام مهدی و هلاکت لشکرش را به او برساند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۱۰.</ref>
 تعداد افرادی که در این لشکر حضور داشته و نابود می‌شوند را دوازده هزار،<ref>سلیمان، روزگار رهایی، ۱۳۸۶ش، ص۳۱۷.</ref> صد و هفتاد هزار<ref>ابن طاووس، الملاحم و الفتن، ۱۹۷۸م، ص۱۳۶.</ref> و سیصد هزار نفر<ref>نهاوندی، العبقری الحسان، انتشارات دبستانی، ص۱۲۸.</ref> ذکر کرده‌اند.
@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 * ابن ابی‌شیبه کوفی، المصنف، تحقیق سعید اللحام، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۹ق.
 * ابن حنبل، احمد بن محمد، مسند الامام احمد بن حنبل، تحقیق شعیب الارنؤوط و دیگران، مؤسسه الرسالة، الطبعة الاولی، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱م.
+* ابن طاووس، علی بن موسی، الملاحم و الفتن، قم، ناشر الرضی، چاپ پنجم، ۱۹۷۸م.
 * سلیمان، کامل، روزگار رهایی (ترجمه یوم الخلاص)، ترجمه لطیف راشدی، تهران، ارمغان طوبی، چاپ اول، ۱۳۸۶ش.
-* سید بن طاووس، علی بن موسی، الملاحم و الفتن، قم، ناشر الرضی، چاپ پنجم، ۱۹۷۸م.
+* شیخ صدوق، محمد بن علی، کتاب الخصال، به کوشش علی‌اکبر غفاری، قم، نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق.
-* شیخ صدوق، محمد بن علی، کتاب الخصال، به کوشش علی اکبر غفاری، قم، نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق.
+* شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال‌الدین و تمام النعمه، بیروت، اعلمی، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
-* شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، بیروت، اعلمی، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
 * صنعانی، عبدالرزاق، المصنف، بیروت، المجلس العلمی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
-* فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، قم، مؤسسه دایرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۹۲ش.
+* طبری، محمد بن جریر، جامع البیان عن تأویل القرآن، تحقیق عبدالله بن عبدالمحسن ترکی، دار هجر للطباعة و النشر و التوزیع، ۱۴۲۲ق/۲۰۰م.
-* کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، به کوشش علی اکبر غفاری، بیروت،‌ دار التعارف، چاپ سوم، ۱۴۰۱ق.
+* کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری، تهران،‌ دار الکتب الاسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
-* مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق.
+* مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
-* نعمانی، محمد بن ابراهیم، کتاب الغیبه، به کوشش علی اکبر غفاری، تهران، مکتبة الصدوق، [بی تا].
-* نهاوندی، علی‌اکبر، العَبْقَری الحِسان فی أحوال مولانا صاحب الزمان، تهران، انتشارات دبستانی، [بی تا].
-* یاقوت حموی، ابوعبدالله، معجم البلدان، بیروت،‌ دار صادر، ۱۹۹۵م.
 * مسلم بن حجاج، [http://lib.efatwa.ir/42175/4/1701 صحیح مسلم]، تحقیق محمدفؤاد عبدالباقی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.
 * نسائی، احمد بن شعیب، السنن الکبری، تحقیق حسن عبدالمنعم شبلی، السنن الكبرى، بیروت، مؤسسه الرسالة، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱م.
-*طبری، محمد بن جریر، جامع البیان عن تأویل القرآن، تحقیق عبدالله بن عبدالمحسن ترکی، دار هجر للطباعة و النشر و التوزیع، ۱۴۲۲ق/۲۰۰م.
+* نعمانی، محمد بن ابراهیم، کتاب الغیبه، تصحیح علی‌اکبر غفاری، تهران، نشر صدوق، ۱۳۹۷ق.
+* نهاوندی، علی‌اکبر، العَبْقَری الحِسان فی أحوال مولانا صاحب الزمان، تهران، انتشارات دبستانی، بی‌تا.
 {{پایان}}