کاربر ناشناس
الله: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح پاورقی و منابع
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
imported>M.r.seifi (اصلاح پاورقی و منابع) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[Image:تصویر الله بر ضریح.jpg|thumb|190px| از آثار منقوش در [[حرم امام حسین(ع)]]]] | [[Image:تصویر الله بر ضریح.jpg|thumb|190px| از آثار منقوش در [[حرم امام حسین(ع)]]]] | ||
'''اللّه،''' اسم خاصی که بر ذات دارای جمیع [[صفات جمال و جلال الهی| | '''اللّه،''' اسم خاصی که بر ذات دارای جمیع [[صفات جمال و جلال الهی|صفات کمالی]] خداوند اطلاق می‌شود. این واژه که مشهورترین [[اسما و صفات|اسم خداوند]] است، در اصل عربی است و احکام خاصی دارد؛ مانند ممنوعیت لمس کردن لفظ نوشته شده آن بدون [[طهارت]]. از جمله مهمترین خصوصیات این واژه می‌توان به قرار گرفتن در کلمه توحید و شهادت به [[توحید]] و ممنوعیت استفاده از آن برای غیر خداوند اشاره کرد. | ||
==مفهوم شناسی== | ==مفهوم شناسی== | ||
اللّه اسم عَلَم (خاص) برای ذات واجب‌الوجود و جامع همه اوصاف کمالی خداوند است.<ref>میبدی، کشف‌الاسرار، | اللّه اسم عَلَم (خاص) برای ذات واجب‌الوجود و جامع همه اوصاف کمالی خداوند است.<ref>میبدی، کشف‌الاسرار، ۱۳۶۱ش، ج۱، ص۶ ؛ البیهقی، الاسماء والصفات، دار احیاء التراث العربی، ج۱، ص۴۷. </ref> | ||
'''← معادل در زبان‌های دیگر:''' شاید بتوان برابر این واژه را در فارسی کلمه «خدا» دانست. معادل این واژه در برخی زبان‌های دیگر چنین است: | '''← معادل در زبان‌های دیگر:''' شاید بتوان برابر این واژه را در فارسی کلمه «خدا» دانست. معادل این واژه در برخی زبان‌های دیگر چنین است: | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
* لاتین: «داؤس» | * لاتین: «داؤس» | ||
* فرانسه و ایتالیا: «دیو» (Dieu) | * فرانسه و ایتالیا: «دیو» (Dieu) | ||
* انگلیسی: «گاد»(GOd).<ref>البستانی، دائره المعارف بستانی، | * انگلیسی: «گاد»(GOd).<ref>البستانی، دائره المعارف بستانی، دارالمعرفه، ج۴، ص۲۸۶.</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==واژه شناسی== | ==واژه شناسی== | ||
'''←ریشه‌شناسی:''' الله در اصل، واژه‌ای عربی است.<ref>فخر رازی، التفسیرالکبیر، | '''←ریشه‌شناسی:''' الله در اصل، واژه‌ای عربی است.<ref>فخر رازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۶۳.</ref> برخی آن را شبیه کلمات عبرانی و برگرفته از «ایل» یا سریانی و کلدانی و برگرفته از «الاها» دانسته‌اند.<ref>فخر رازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۶۳؛ صادقی، الفرقان، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۸۲-۸۳.</ref> البته صرف شباهت دلیل بر عربی نبودن و گرفته بودن آن از زبان دیگر نیست.<ref>محقق، اسماء و صفات الهی، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۳۱؛ سبحانی، مفاهیم‌القرآن، ۱۴۱۳ق، ج۶، ص۱۱۰.</ref> | ||
'''←فقه اللغة:''' در مورد اشتقاق این اسم بین صاحب نظران اختلاف است؛ برخی قائل به جمود آن هستند؛ ولی قول مشهور در این باره اشتقاق است. کسانی که آن را مشتق می‌دانند در ریشه آن اختلاف نظر دارد و به گفته برخی در این باره بیش از ۲۰ یا ۳۰ نظر وجود دارد.<ref>فیروز آبادی، القاموس المحیط، | '''←فقه اللغة:''' در مورد اشتقاق این اسم بین صاحب نظران اختلاف است؛ برخی قائل به جمود آن هستند؛ ولی قول مشهور در این باره اشتقاق است. کسانی که آن را مشتق می‌دانند در ریشه آن اختلاف نظر دارد و به گفته برخی در این باره بیش از ۲۰ یا ۳۰ نظر وجود دارد.<ref>فیروز آبادی، القاموس المحیط، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۶۳۱، ذیل واژه «اله».</ref> شاید صحیح‌ترین آنها این باشد که الله در اصل "الإله" و از ماده "اَلَه یأْلَهُ اُلوهةً" به معنای عَبَد است<ref>میبدی، کشف‌الاسرار، ۱۳۶۱ش، ج۱، ص۶ ؛ طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۹۰؛ مصطفوی، التحقیق، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۱۱۹.</ref>؛ ولی همزه آن برای تخفیف حذف شده است.<ref>الشرطونی، اقرب‌الموارد، ج ۱، ص ۶۶ ؛ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص ۱۸۸-۱۹۰.</ref> بر این اساس، معنای آن، معبودی است که شایسته همه ستایش‌ها و سزاوار عبادت است. البته در مورد ریشه و معنای إله و اللّه نظرات دیگری نیز ارائه شده است.<ref>رازی، روض‌الجنان، ج ۱، ص ۵۷ ؛ فخر رازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۵۹؛ بستانی، دائره‌المعارف بستانی، دارالمعرفه، ج۴، ص۲۸۶. </ref> | ||
'''←بحث ادبی:''' هرگاه واژه اللّه منادا واقع شود گاهی حرف ندا حذف و به جای آن میم به صورت تشدید در پایان افزوده می‌شود و به صورت «اللّهم» ادا می‌گردد.<ref>ابن منظور، لسان العرب، | '''←بحث ادبی:''' هرگاه واژه اللّه منادا واقع شود گاهی حرف ندا حذف و به جای آن میم به صورت تشدید در پایان افزوده می‌شود و به صورت «اللّهم» ادا می‌گردد.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۱۹۱؛ رازی، روض الجنان، ج ۴، ص ۲۵۱؛ قرطبی، تفسیر قرطبی، ج ۴، ص ۳۵. </ref>؛ البته برخی دیگر از علمای علم نحو نظر دیگری در مورد اللهمّ دارند. <ref>رازی، روض‌الجنان، ج۴، ص۲۵۱؛ قرطبی، تفسیر قرطبی، ج۴، ص۳۵؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۷۲۶؛ فخر رازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۱۳ق، ج۸، ص۳؛ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۱۹۰.</ref> | ||
==احکام فقهی== | ==احکام فقهی== | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* ابن | * ابن منظور، لسان العرب، به کوشش علی شیری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ق. | ||
* آشتیانی، جلال | * آشتیانی، جلال الدین، تفسیر سوره فاتحه الکتاب، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۷ش. | ||
* البستانی، المعلم | * البستانی، المعلم بطرس،دائره المعارف بستانی، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا. | ||
* البیهقی، احمد بن | * البیهقی، احمد بن حسین، الاسماء والصفات، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا. | ||
* الشرتونی | * الشرتونی اللبنانی، اقرب‌الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، تهران، دار الاسوه، ۱۴۱۶ق. | ||
* الطبرسی، فضل بن | * الطبرسی، فضل بن الحسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفه، افست تهران، ناصرخسرو، ۱۴۰۶ق. | ||
* القرطبی، محمد بن | * القرطبی، محمد بن احمد، تفسیر قرطبی(الجامع لاحکام القرآن)، بیروت، دارالکتب العلمیه، الطبعة الخامسة، ۱۴۱۷ق. | ||
* الکفعمی، تقی الدین | * الکفعمی، تقی الدین ابراهیم، المقام الاسنی فی تفسیر الاسماء الحسنی، به کوشش فارس الحسون، بی‌جا، موسسه قائم آل محمد(عج)، بی‌تا. | ||
* رازی، | * رازی، ابوالفتوح، روض الجنان و روح الجنان، به کوشش یاحقی وناصح، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۵ش. | ||
* روحانی، | * روحانی، محمود، المعجم‌الاحصائی لالفاظ القرآن الکریم، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۶۶ش. | ||
* سبحانی، | * سبحانی، جعفر، مفاهیم‌القرآن فی معالم الحکومة، به کوشش جعفر الهادی، قم، موسسه امام صادق(ع)، چاپ چهارم، ۱۴۱۳ق. | ||
* صادقی، | * صادقی، محمد، الفرقان فی تفسیر القرآن، تهران، فرهنگ اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۶۵ش. | ||
* فخر رازی، محمد | * فخر رازی، محمد عمر،التفسیرالکبیر، قم، انتشارات دفتر تبلیغات، چاپ چهارم، ۱۴۱۳ش. | ||
* فیروز آبادی، | * فیروز آبادی، مجدالدین، القاموس المحیط، به کوشش محمد المرعشلی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۱۷ق. | ||
* محقق، محمد | * محقق، محمد باقر، اسماء و صفات الهی در قرآن، تهران، اسلامی، ۱۳۷۲ش. | ||
* مصطفوی، | * مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۷۴ش. | ||
* میبدی، رشید | * میبدی، رشید الدین، کشف‌الاسرار و عدة الابرار، به کوشش علی اصغر حکمت، تهران، امیر کبیر، چاپ چهارم، ۱۳۶۱ش. | ||
* نجفی، محمد | * نجفی، محمد حسن، جواهرالکلام فی شرایع الاسلام، بیروت، دار احیاء التراث العربی، الطبعة الاولی، بی تا. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||