کاربر ناشناس
الله: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح پاورقی و منابع
imported>M.r.seifi (اصلاح پاورقی و منابع) |
imported>M.r.seifi (اصلاح پاورقی و منابع) |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
'''←ریشه‌شناسی:''' الله در اصل، واژه‌ای عربی است.<ref>فخر رازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۶۳.</ref> برخی آن را شبیه کلمات عبرانی و برگرفته از «ایل» یا سریانی و کلدانی و برگرفته از «الاها» دانسته‌اند.<ref>فخر رازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۶۳؛ صادقی، الفرقان، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۸۲-۸۳.</ref> البته صرف شباهت دلیل بر عربی نبودن و گرفته بودن آن از زبان دیگر نیست.<ref>محقق، اسماء و صفات الهی، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۳۱؛ سبحانی، مفاهیم‌القرآن، ۱۴۱۳ق، ج۶، ص۱۱۰.</ref> | '''←ریشه‌شناسی:''' الله در اصل، واژه‌ای عربی است.<ref>فخر رازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۶۳.</ref> برخی آن را شبیه کلمات عبرانی و برگرفته از «ایل» یا سریانی و کلدانی و برگرفته از «الاها» دانسته‌اند.<ref>فخر رازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۶۳؛ صادقی، الفرقان، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۸۲-۸۳.</ref> البته صرف شباهت دلیل بر عربی نبودن و گرفته بودن آن از زبان دیگر نیست.<ref>محقق، اسماء و صفات الهی، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۳۱؛ سبحانی، مفاهیم‌القرآن، ۱۴۱۳ق، ج۶، ص۱۱۰.</ref> | ||
'''←فقه اللغة:''' در مورد اشتقاق این اسم بین صاحب نظران اختلاف است؛ برخی قائل به جمود آن هستند؛ ولی قول مشهور در این باره اشتقاق است. کسانی که آن را مشتق می‌دانند در ریشه آن اختلاف نظر دارد و به گفته برخی در این باره بیش از ۲۰ یا ۳۰ نظر وجود دارد.<ref>فیروز آبادی، القاموس المحیط، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۶۳۱، ذیل واژه «اله».</ref> شاید صحیح‌ترین آنها این باشد که الله در اصل "الإله" و از ماده "اَلَه یأْلَهُ اُلوهةً" به معنای عَبَد است<ref>میبدی، کشف‌الاسرار، ۱۳۶۱ش، ج۱، ص۶ ؛ طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۹۰؛ مصطفوی، التحقیق، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۱۱۹.</ref>؛ ولی همزه آن برای تخفیف حذف شده است.<ref>الشرطونی، اقرب‌الموارد، | '''←فقه اللغة:''' در مورد اشتقاق این اسم بین صاحب نظران اختلاف است؛ برخی قائل به جمود آن هستند؛ ولی قول مشهور در این باره اشتقاق است. کسانی که آن را مشتق می‌دانند در ریشه آن اختلاف نظر دارد و به گفته برخی در این باره بیش از ۲۰ یا ۳۰ نظر وجود دارد.<ref>فیروز آبادی، القاموس المحیط، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۶۳۱، ذیل واژه «اله».</ref> شاید صحیح‌ترین آنها این باشد که الله در اصل "الإله" و از ماده "اَلَه یأْلَهُ اُلوهةً" به معنای عَبَد است<ref>میبدی، کشف‌الاسرار، ۱۳۶۱ش، ج۱، ص۶ ؛ طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۹۰؛ مصطفوی، التحقیق، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۱۱۹.</ref>؛ ولی همزه آن برای تخفیف حذف شده است.<ref>الشرطونی، اقرب‌الموارد، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۶۶؛ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۱۸۸-۱۹۰.</ref> بر این اساس، معنای آن، معبودی است که شایسته همه ستایش‌ها و سزاوار عبادت است. البته در مورد ریشه و معنای إله و اللّه نظرات دیگری نیز ارائه شده است.<ref>رازی، روض‌الجنان، ج۱، ص۵۷ ؛ فخر رازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۵۹؛ بستانی، دائره‌المعارف بستانی، دارالمعرفه، ج۴، ص۲۸۶. </ref> | ||
'''←بحث ادبی:''' هرگاه واژه اللّه منادا واقع شود گاهی حرف ندا حذف و به جای آن میم به صورت تشدید در پایان افزوده می‌شود و به صورت «اللّهم» ادا می‌گردد.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۱۹۱؛ رازی، روض الجنان، | '''←بحث ادبی:''' هرگاه واژه اللّه منادا واقع شود گاهی حرف ندا حذف و به جای آن میم به صورت تشدید در پایان افزوده می‌شود و به صورت «اللّهم» ادا می‌گردد.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۱۹۱؛ رازی، روض الجنان، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۲۵۱؛ قرطبی، تفسیر قرطبی، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۳۵. </ref>؛ البته برخی دیگر از علمای علم نحو نظر دیگری در مورد اللهمّ دارند. <ref>رازی، روض‌الجنان، ج۴، ص۲۵۱؛ قرطبی، تفسیر قرطبی، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۳۵؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۷۲۶؛ فخر رازی، التفسیرالکبیر، ۱۴۱۳ق، ج۸، ص۳؛ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۱۹۰.</ref> | ||
==احکام فقهی== | ==احکام فقهی== | ||
اسم جلاله الله از جهت برخی [[احکام]] و آثار، همانند سایر [[اسما و صفات#تعداد_نام‌های_خداوند|اسمای الهی]] است؛ نظیر اینکه به [[اجماع]] [[فقه|فقیهان]]، رساندن بدن به آنها بدون [[طهارت]] [[حرام]] است. <ref>نجفی، جواهرالکلام، | اسم جلاله الله از جهت برخی [[احکام]] و آثار، همانند سایر [[اسما و صفات#تعداد_نام‌های_خداوند|اسمای الهی]] است؛ نظیر اینکه به [[اجماع]] [[فقه|فقیهان]]، رساندن بدن به آنها بدون [[طهارت]] [[حرام]] است. <ref>نجفی، جواهرالکلام، دار احیاء التراث العربی، ج۳، ص۴۶.</ref> | ||
==ویژگی‌ها== | ==ویژگی‌ها== | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
# این اسم بر ذات مقدسی که دارای همه [[صفات جمال و جلال الهی]] است، دلالت دارد. | # این اسم بر ذات مقدسی که دارای همه [[صفات جمال و جلال الهی]] است، دلالت دارد. | ||
# برای هیچ اسمی به عنوان صفت واقع نمی‌شود. | # برای هیچ اسمی به عنوان صفت واقع نمی‌شود. | ||
# همه اسمای الهی با این اسم خوانده می‌شود و عکس آن صحیح نیست.<ref>الکفعمی، المقام الاسنی، | # همه اسمای الهی با این اسم خوانده می‌شود و عکس آن صحیح نیست.<ref>الکفعمی، المقام الاسنی، موسسه قائم آل محمد(عج)، ص۲۵، ۲۶.</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==بسامد قرآنی== | ==بسامد قرآنی== | ||
بر اساس دیدگاه برخی منابع، بدون محاسبه مواردی که با ضمیر و مانند آن به کلمه الله اشاره دارد، کلمه الله ۲۶۹۹ بار<ref>روحانی، المعجم‌الاحصائی، | بر اساس دیدگاه برخی منابع، بدون محاسبه مواردی که با ضمیر و مانند آن به کلمه الله اشاره دارد، کلمه الله ۲۶۹۹ بار<ref>روحانی، المعجم‌الاحصائی، ۱۳۶۶ش، ج۲، ص۲۴۴، ۲۵۲، ۲۶۲. </ref> در [[قرآن]] به‌کار رفته است. در صورتی‌که موارد پنج‌گانه کاربرد واژه «اللهم» نیز به آن افزوده شود شمار آن به ۲۷۰۴ می‌رسد. برخی تعداد آن را با احتساب مشتقات و بسم‌اللّه ۲۸۰۷ بار ذکر کرده‌اند.<ref>آشتیانی، تفسیر سوره فاتحه الکتاب، ۱۳۷۷ش، ص۶۳.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
* البستانی، المعلم بطرس،دائره المعارف بستانی، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا. | * البستانی، المعلم بطرس،دائره المعارف بستانی، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا. | ||
* البیهقی، احمد بن حسین، الاسماء والصفات، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا. | * البیهقی، احمد بن حسین، الاسماء والصفات، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا. | ||
* | * الشرطونی اللبنانی، اقرب‌الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، تهران، دار الاسوه، ۱۴۱۶ق. | ||
* الطبرسی، فضل بن الحسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفه، افست تهران، ناصرخسرو، ۱۴۰۶ق. | * الطبرسی، فضل بن الحسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفه، افست تهران، ناصرخسرو، ۱۴۰۶ق. | ||
* القرطبی، محمد بن احمد، تفسیر قرطبی(الجامع لاحکام القرآن)، بیروت، دارالکتب العلمیه، الطبعة الخامسة، ۱۴۱۷ق. | * القرطبی، محمد بن احمد، تفسیر قرطبی(الجامع لاحکام القرآن)، بیروت، دارالکتب العلمیه، الطبعة الخامسة، ۱۴۱۷ق. | ||