نجاست کفار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نجاست کفار'''، یعنی نجس بودن کسی که به [[خدا]] یا [[توحید]] یا [[معاد]] و یا پیامبریِ [[حضرت محمد(ص)]] اعتقاد ندارد. کافر، یکی از نجاسات ده‌گانه است و فقط با اسلام آوردن پاک می‌شود. در نجاست اهل کتاب (پیروان ادیانی که کتاب آسمانی دارند) اختلاف نظر است.

[[نجس]] به معنای ناپاک، آلوده و غیر طاهر است.<ref> دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ۱۳۷۷ش، ج۱۴، ص۲۲۳۴۸.</ref> در اصطلاح فقهی، نجس به چیزی گفته می‌شود که پاک نباشد<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۵۳۰؛ غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵.</ref> و بر [[مسلمان]] [[واجب]] است که برای انجام برخی از اعمال دینی مانند نماز که در انجام آن‌ [[طهارت]] شرط است، از آن دوری کند.<ref>غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵.</ref><br>

[[کافر]] در اصطلاح فقهی به کسی گفته می‌شود که [[خداوند]] یا [[توحید|یکتایی او]] یا پیامبری [[حضرت محمد(ص)]]، [[معاد]] و یا یکی از [[ضروری دین|ضررویات دین]] را قبول نداشته باشد.<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۱.</ref> بر این اساس نجاست کافر اشاره به این دارد که کافر عین نجاست است<ref>غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۶-۵۷۷.</ref> و تمام اعضای بدن او حتی اعضای بدون روح(مو و ناخن) نجس می‌باشد<ref>امام خمینی، توضیح‌المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۳۳.</ref> و با هیچ‌کدام از [[مطهرات]] مگر اسلام پاک نمی‌شود.<ref>غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۶-۵۷۷.</ref> بنابراین اگر چیزی بدن کافر را لمس کند و رطوبتی از بدن کافر به هر صورتی به آن چیز منتقل شود، آن چیز نجس می‌شود و باید با مطهرات (مانند آب) پاک شود. مثلا اگر دست فردی به بدن خیس کافر بخورد، به صورتی که خیسی بدن کافر به دست منتقل شود، آن دست نجس می‌شود.<ref>غدیری، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، ۱۴۱۸ق، ص۵۷۵-۵۷۷؛ مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۶؛ نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۹.</ref><br>

برخی از [[فقیهان]] معتقدند؛ در صورتی که پدر، مادر، مادر بزرگ و پدر بزرگ کودک نابالغی کافر باشند او نیز کافر و نجس است، اما اگر یکی از آنها مسلمان باشد آن کودک پاک است.<ref>امام خمینی، توضیح‌المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۳۳.</ref> همچنین برخی از فقیهان عنوان کرده‌اند؛ در صورتی که مسلمان‌بودن یا کافربودن فردی معلوم نباشد، آن شخص نجس نیست، اما سایر احکام مسلمانان را ندارد و دفن او در قبرستان مسلمانان یا [[ازدواج]] با او جایز نیست.<ref>امام خمینی، توضیح‌المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۳۳.</ref>

اهل کتاب به پیروان ادیانی گفته می‌شود که کتاب آسمانی دارند. به نظر بسیاری از فقها، یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان، اهل کتاب محسوب می‌شوند.<ref>مشکینی اردبیلی، مصطلحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۴۴۲.</ref> بسیاری از [[فقهای شیعه]]، به نجاست [[اهل کتاب]] حکم کرده‌اند؛ تا حدی که برخی ادعای [[اجماع]] در مورد این مسئله کرده‌اند.<ref>نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۴۹.</ref> در مقابل، برخی از فقیهان همچون [[شیخ مفید]]، [[آخوند خراسانی]]، [[آیت‌الله خویی]] و [[آیت‌الله خامنه‌ای]] و برخی دیگر از فقهای معاصر، اهل کتاب را [[نجس]] نمی‌دانند.<ref>نواب، «نقد و بررسی ادلۀ نقلی طهارت و نجاست اهل کتاب»، ص۵۰.</ref>  

* امام خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل(محشی)، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۲۴ق.

* امام خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۲۶ق.

* غدیری، عبدالله عیسی ابراهیم، القاموس الجامع للمصطلحات الفقهیة، بیروت، دار الحجه البیضاء، ۱۴۱۸ق.