۱۷٬۰۷۶
ویرایش
مجهول المالک: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مفهوم‌شناسی و حکم شرعی
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (افزایش جزیی) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مفهوم‌شناسی و حکم شرعی== | ==مفهوم‌شناسی و حکم شرعی== | ||
مجهول المالک، مالی است که مالک آن یا مکان مالکش معلوم نیست و راهی برای رساندن مال به صاحبش وجود ندارد.<ref>سیفی مازندرانی، دلیل تحریر الوسیلة - الوقف، ۱۴۳۰ق، ص۴۳۴.</ref> | مجهول المالک، مالی است که مالک آن یا مکان مالکش معلوم نیست و راهی برای رساندن مال به صاحبش یا وارث او وجود ندارد.<ref>سیفی مازندرانی، دلیل تحریر الوسیلة - الوقف، ۱۴۳۰ق، ص۴۳۴.</ref> | ||
به فتوای فقیهان شیعه اموال مجهول المالک را پس از تحقیق و ناامیدشدن از پیدا کردن مالک آن باید [[صدقه]] داد. البته برخی از فقیهان مانند [[صاحب جواهر]]<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۳۸، ص۳۳۶.</ref> و [[امام خمینی]]<ref> امام خمینی، رساله توضیح المسائل، ص۴۶۶.</ref> معتقدند که باید از حاکم شرع هم اجازه گرفت. در مقابل فقیهانی همچون [[سید ابوالقاسم خویی]] در صدقه دادن مجهول‌المالک، اجازه حاکم شرع را لازم نمی‌دانند.<ref>خویی، موسوعة الامام الخویی، ج۳۵، ص۷۸۸،</ref> [[بشیر حسین نجفی]] از مراجع تقلید نیز معتقد است که بنا بر [[احتیاط مستحب]] از حاکم شرع هم اجازه گرفته شود.<ref> نجفی، بحوث فقهیة معاصرة، ۱۴۲۷ق، ص۱۰۴.</ref> همچنین در قانون مدنی ایران آمده است که اموال مجهول المالک با اذن حاکم یا کسی که از حاکم اجازه دارد، به مصارف [[فقیر|فقرا]] می‌رسد.<ref> قانون مدنی ایران، ماده ۲۸.</ref> | به فتوای فقیهان شیعه اموال مجهول المالک را پس از تحقیق و ناامیدشدن از پیدا کردن مالک آن باید [[صدقه]] داد. البته برخی از فقیهان مانند [[صاحب جواهر]]<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۳۸، ص۳۳۶.</ref> و [[امام خمینی]]<ref> امام خمینی، رساله توضیح المسائل، ص۴۶۶.</ref> معتقدند که باید از حاکم شرع هم اجازه گرفت. در مقابل فقیهانی همچون [[سید ابوالقاسم خویی]] در صدقه دادن مجهول‌المالک، اجازه حاکم شرع را لازم نمی‌دانند.<ref>خویی، موسوعة الامام الخویی، ج۳۵، ص۷۸۸،</ref> [[بشیر حسین نجفی]] از مراجع تقلید نیز معتقد است که بنا بر [[احتیاط مستحب]] از حاکم شرع هم اجازه گرفته شود.<ref> نجفی، بحوث فقهیة معاصرة، ۱۴۲۷ق، ص۱۰۴.</ref> همچنین در قانون مدنی ایران آمده است که اموال مجهول المالک با اذن حاکم یا کسی که از حاکم اجازه دارد، به مصارف [[فقیر|فقرا]] می‌رسد.<ref> قانون مدنی ایران، ماده ۲۸.</ref> | ||
همچنین گفته شده که از روایات به دست می‌آید که اختیار اموال مجهول المالک با حاکم شرع است و هر گونه که او مصلحت بداند تصرف می‌کند.<ref> سنایی و دیگران، «مدیریت اموال مجهول‌المالک با توجه به شرایط جامعه امروزی»، ص۴۶۰.</ref> | همچنین گفته شده که از روایات به دست می‌آید که اختیار اموال مجهول المالک با حاکم شرع است و هر گونه که او مصلحت بداند تصرف می‌کند.<ref> سنایی و دیگران، «مدیریت اموال مجهول‌المالک با توجه به شرایط جامعه امروزی»، ص۴۶۰.</ref> | ||
==مصادیق== | ==مصادیق== | ||