Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۷۸۵
ویرایش
جرجیس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (اضافه کردن پیوند به بیرون) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''جِرْجیس نَبی'''، بنابر برخی منابع اسلامی، پیامبری بوده که پس از [[حضرت عیسی(ع)]] و پیش از [[اسلام]] ظهور کرده است<ref>جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱؛ قطب راوندی، قصص الانبیاء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.</ref> و | '''جِرْجیس نَبی'''، بنابر برخی منابع اسلامی، پیامبری بوده که پس از [[حضرت عیسی(ع)]] و پیش از [[اسلام]] ظهور کرده است<ref>جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱؛ قطب راوندی، قصص الانبیاء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.</ref> و براساس برخی منابع دیگر، بنده شایسته خدا دانسته شده که ایمان خود را پنهان می‌کرد. وی همچنین از شاگردان [[حواریون]] عیسی معرفی شده است.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.</ref> [[علامه مجلسی]] در [[بحارالانوار]] پس از نقل داستان جرجیس، ماجرای وی را به دلیل عدم نقل در روایات معصومین غیرمستند دانسته است.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۴۴۷.</ref> گرچه نام جرجیس در برخی از کتاب‌های دعا در کنار اسامی پیامبران ذکر شده است.<ref> نگاه کنید به:ابن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۶۰؛ مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۳۲ق، ص۳۰</ref> | ||
جرجیس در منابع تاریخی اهل [[فلسطین]]<ref>ابن أثیر، الکامل فی التاریخ، دارصادر، ج۱، ص۳۶۷؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.</ref> یا روم معرفی شده است.<ref>قطب راوندی، قصص الانبیاء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.</ref> او به بازرگانی و تجارت اشتغال داشته است و بسیار سخاوت‌مند بود و بارها اموال خود را به نیازمندان بخشید.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایه الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.</ref> | جرجیس در منابع تاریخی اهل [[فلسطین]]<ref>ابن أثیر، الکامل فی التاریخ، دارصادر، ج۱، ص۳۶۷؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.</ref> یا روم معرفی شده است.<ref>قطب راوندی، قصص الانبیاء، آستان قدس رضوی، ص۲۳۸.</ref> او به بازرگانی و تجارت اشتغال داشته است و بسیار سخاوت‌مند بود و بارها اموال خود را به نیازمندان بخشید.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایه الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.</ref> | ||
جرجیس بنابر برخی نقل‌ها برای هدایت پادشاه بت‌پرست و ستمگر [[شام]] به آن‌جا رفت.<ref>جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.</ref> در مقابل، برخی منابع دیگر معتقدند وی به قصد حفظ ایمان خود به وسیله اهدای اموال به سوی شام و حاکم آن حرکت کرده است.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.</ref> جرجیس پس از دیدار با پادشاه | جرجیس بنابر برخی نقل‌ها برای هدایت پادشاه بت‌پرست و ستمگر [[شام]] به آن‌جا رفت.<ref>جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.</ref> در مقابل، برخی منابع دیگر معتقدند وی به قصد حفظ ایمان خود به وسیله اهدای اموال به سوی شام و حاکم آن حرکت کرده است.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹.</ref> جرجیس پس از دیدار با پادشاه شام، وی را به پرستش خدا و ترک بت‌پرستی دعوت کرد.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایه الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛ جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.</ref> پادشاه پس از مخالفت جرجیس با تعظیم بتها، دستور شکنجه و قتل وی را صادر نمود.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛ جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.</ref> | ||
جرجیس پس از قتل دوباره زنده شد و پادشاه دوباره دستور قتل وی را صادر کرد و این اتفاق تا سه مرتبه تکرار گردید. در مرتبه چهارم وی ضمن نفرین پادشاه شام و قوم او، برای خود مرگ و رهایی از بلا درخواست کرد.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.</ref> | جرجیس پس از قتل دوباره زنده شد و پادشاه دوباره دستور قتل وی را صادر کرد و این اتفاق تا سه مرتبه تکرار گردید. در مرتبه چهارم وی ضمن نفرین پادشاه شام و قوم او، برای خود مرگ و رهایی از بلا درخواست کرد.<ref>طبری، تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، ج۲، ص۲۴؛ نویری، نهایة الارب، دارالکتب و الوثائق القومیه، ج۱۴، ص۲۵۹؛جزائری، النور المبین، ۱۳۸۱ش، ص۶۳۱.</ref> | ||