پرش به محتوا

نجاست سگ: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۳ ژوئن ۲۰۲۲
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:


==مفهوم‌شناسی==
==مفهوم‌شناسی==
نجاست سگ یعنی اینکه که بدن سگ و همه اجزائش حتی اجزائی که در آنها بی روح مانند مو، پنجه،‌ ناخن و تمام رطوبت‌های آن، نجس است.<ref> مکارم شیرازی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۲۹ق، ص۳۵؛ شبیری زنجانی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۳۰ق، ص۲۸.</ref> البته [[سید مرتضی]] از فقهای شیعه معتقد است که موی سگ و خوک به جهت این‌که از اجزای بی‌روح هستند؛ نجس نیستند.<ref>سید مرتضی، المسائل الناصریات، ۱۴۱۷ق، ص۱۰۰.</ref> به گفته [[محمدحسن نجفی]] فتوای سید مرتضی برخلاف نظر دیگر فقیهان شیعه است.<ref>نجفی، جواهر الكلام، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۳۳۱.</ref> البته [[مالک بن انس]] از [[مذاهب چهارگانه اهل سنت| فقهای چهارگانه اهل‌سنت]] سگ را پاک دانسته است.<ref>ابن‌الجلاب، التفريع في فقه الإمام مالك بن أنس، ۲۰۰۷م، ج۱، ص۵۲.</ref>  
نجاست سگ یعنی اینکه که بدن سگ و همه اجزائش حتی اجزای بی‌روح آن مانند مو، پنجه،‌ ناخن و تمام رطوبت‌های آن، نجس است.<ref> مکارم شیرازی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۲۹ق، ص۳۵؛ شبیری زنجانی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۳۰ق، ص۲۸.</ref> البته [[سید مرتضی]] از فقهای شیعه معتقد است که موی سگ و خوک به جهت این‌که از اجزای بی‌روح هستند؛ نجس نیستند.<ref>سید مرتضی، المسائل الناصریات، ۱۴۱۷ق، ص۱۰۰.</ref> به گفته [[محمدحسن نجفی]] فتوای سید مرتضی برخلاف نظر دیگر فقیهان شیعه است.<ref>نجفی، جواهر الكلام، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۳۳۱.</ref> البته [[مالک بن انس]] از [[مذاهب چهارگانه اهل سنت| فقهای چهارگانه اهل‌سنت]] سگ را پاک دانسته است.<ref>ابن‌الجلاب، التفريع في فقه الإمام مالك بن أنس، ۲۰۰۷م، ج۱، ص۵۲.</ref>  


مستند حکم نجاست سگ، روایاتی است که از [[امامان معصوم]] نقل شده است. این روایات در [[وسائل الشیعة (کتاب)|وسائل الشیعه]] در ذیل باب‌های «بَابُ نَجَاسَةِ الْكَلْبِ وَ لَوْ سَلُوقِيّا؛ نجاست سگ اگرچه شکاری باشد»<ref> حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۴۱۴-۴۱۷.</ref> و «بَابُ نَجَاسَة سُؤْرِ الْکَلْبِ وَ الْخِنْزِیرِ»<ref> حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۲۵-۲۲۷.</ref> آمده است.
مستند حکم نجاست سگ، روایاتی است که از [[امامان معصوم]] نقل شده است. این روایات در [[وسائل الشیعة (کتاب)|وسائل الشیعه]] در ذیل باب‌های «بَابُ نَجَاسَةِ الْكَلْبِ وَ لَوْ سَلُوقِيّا؛ نجاست سگ اگرچه شکاری باشد»<ref> حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۴۱۴-۴۱۷.</ref> و «بَابُ نَجَاسَة سُؤْرِ الْکَلْبِ وَ الْخِنْزِیرِ»<ref> حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۲۵-۲۲۷.</ref> آمده است.
confirmed، protected، templateeditor
۱۵۶

ویرایش