نجاست سگ: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴: | خط ۴: | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
نجاست سگ یعنی اینکه که بدن سگ و همه اجزائش حتی | نجاست سگ یعنی اینکه که بدن سگ و همه اجزائش حتی اجزای بیروح آن مانند مو، پنجه، ناخن و تمام رطوبتهای آن، نجس است.<ref> مکارم شیرازی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۲۹ق، ص۳۵؛ شبیری زنجانی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۳۰ق، ص۲۸.</ref> البته [[سید مرتضی]] از فقهای شیعه معتقد است که موی سگ و خوک به جهت اینکه از اجزای بیروح هستند؛ نجس نیستند.<ref>سید مرتضی، المسائل الناصریات، ۱۴۱۷ق، ص۱۰۰.</ref> به گفته [[محمدحسن نجفی]] فتوای سید مرتضی برخلاف نظر دیگر فقیهان شیعه است.<ref>نجفی، جواهر الكلام، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۳۳۱.</ref> البته [[مالک بن انس]] از [[مذاهب چهارگانه اهل سنت| فقهای چهارگانه اهلسنت]] سگ را پاک دانسته است.<ref>ابنالجلاب، التفريع في فقه الإمام مالك بن أنس، ۲۰۰۷م، ج۱، ص۵۲.</ref> | ||
مستند حکم نجاست سگ، روایاتی است که از [[امامان معصوم]] نقل شده است. این روایات در [[وسائل الشیعة (کتاب)|وسائل الشیعه]] در ذیل بابهای «بَابُ نَجَاسَةِ الْكَلْبِ وَ لَوْ سَلُوقِيّا؛ نجاست سگ اگرچه شکاری باشد»<ref> حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۴۱۴-۴۱۷.</ref> و «بَابُ نَجَاسَة سُؤْرِ الْکَلْبِ وَ الْخِنْزِیرِ»<ref> حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۲۵-۲۲۷.</ref> آمده است. | مستند حکم نجاست سگ، روایاتی است که از [[امامان معصوم]] نقل شده است. این روایات در [[وسائل الشیعة (کتاب)|وسائل الشیعه]] در ذیل بابهای «بَابُ نَجَاسَةِ الْكَلْبِ وَ لَوْ سَلُوقِيّا؛ نجاست سگ اگرچه شکاری باشد»<ref> حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۴۱۴-۴۱۷.</ref> و «بَابُ نَجَاسَة سُؤْرِ الْکَلْبِ وَ الْخِنْزِیرِ»<ref> حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۲۵-۲۲۷.</ref> آمده است. |