کن فیکون: تفاوت میان نسخه‌ها

کن فیکون (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۳۴

۱٬۵۶۳ بایت حذف‌شده ، ‏۹ نوامبر ۲۰۱۹

جز

←‏برخورداری اهل بهشت از مقام کن فیکون

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Shadpoor

@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 اما اکثر مفسران [[اهل سنت]]، این آیه را تمثیلی توضیح نمی دهند و معتقدند که خداوند برای خلق چیزی، حقیقتاً از لفظ «کُن» استفاده می کند؛ یا به این شکل که خطاب به شیء موجود لفظ «کُن» را استفاده می کند تا حالت آن شیء را تغییر دهد؛<ref>طبری، الجامع فی تفسير القرآن، ج ۱، ص ۴۰۵؛ طوسی، التبيان فی تفسير القرآن، ج ۱، ص ۴۳۲؛ ماوردی، النكت والعيون، ج ۱، ص ۱۷۹.</ref> و یا خطاب به شیء موجود در علم الهی، این لفظ را به کار می بندد تا آن شیء ایجاد شود.<ref>طبري، جامع البيان في تفسير القرآن، ج ۱، ص ۴۰۵؛ سمرقندي، تفسیر السمرقندي، ج ۱، ص ۸۸؛ طوسی، التبيان في تفسير القرآن، ج ۱، ص ۴۳۲؛ ماوردی، النكت والعيون، ج ۱، ص ۱۷۹؛ طبرسی، مجمع البيان فی تفسير القرآن، ج ۱، ص ۳۱۸.</ref>
-==برخورداری اهل بهشت از مقام کن فیکون==
-به باور برخی چون [[صدرالمتألهین شیرازی|صدرالمُتَألّهین]] و [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]]، اهل [[بهشت]] و عارفان از مقام «کُنْ فَیکونُ» برخوردار می‌شوند؛ یعنی هرچه به اذن الهی بخواهند، بلافاصله موجود می‌شود.<ref>صمدی آملی، شرح دفتر دل علامه حسن‎زاده آملی، بی‌تا، صص۵۲-۵۵؛ صدرالمتالهین، الحکمة المتعالیة، ۱۹۸۱ م، ج۶، صص۹-۱۰.</ref> آنها در این زمینه به روایاتی استناد می‌کنند؛ ازجمله از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] نقل می‌کنند که خداوند در [[بهشت]] خطاب به بهشتیان می‌گوید: من به هر چیزی «کُن» (موجود باش) بگویم، آن چیز موجود می‌شود؛ اینک این مقام را برای شما قرار می‌دهم تا به هر چیزی «کُن» بگویید، آن چیز محقق گردد.<ref>صدرالمتالهین، الحکمة المتعالیة، ۱۹۸۱م، ج۶، ص۹-۱۰؛ فیض کاشانی، علم الیقین، ۱۴۱۸ ق، ج۲، ص۱۲۹۲؛ صدرالمتالهین، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۵، ص۱۹۷؛ آشتیانی، شرح بر زادالمسافر، ۱۳۸۱ ش، ج۱، ص۲۱.</ref>
 ==در اشعار فارسی==