پرش به محتوا

رمیصاء بنت ملحان: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱ مهٔ ۲۰۱۴
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''رُمَیصاء بنت مِلحان بن خالد بن زید،''' از [[:رده: زنان صحابی|زنان صحابی]] [[پیامبر اکرم (ص)]]، و نخستین [[انصار|انصاری]] بود که در [[مدینه]] به [[اسلام]] گروید.  
'''رُمَیصاء بنت مِلحان بن خالد بن زید،''' از [[:رده: زنان صحابی|زنان صحابی]] [[پیامبر اکرم (ص)]]، و نخستین [[انصار|انصاری]] بود که در [[مدینه]] به [[اسلام]] گروید.


وی پیش از اسلام با [[مالک بن نضر]] و پس از آن با [[ابو طلحه]] [[ازدواج]] کرد و شرط ازدواج خود با ابوطلحه را اسلام آوردن او قرار داد.
وی پیش از اسلام با [[مالک بن نضر]] و پس از آن با [[ابو طلحه]] [[ازدواج]] کرد و شرط ازدواج خود با ابوطلحه را اسلام آوردن او قرار داد.


او در بسیاری از [[غزوات]] از جمله، [[غزوه خیبر|خیبر]] و [[غزوه حنین|حنین]] [[پیامبر اسلام(ص)]] را همراهی کرد و در [[جنگ احد]] به مداوی مجروحان پرداخت.
او در بسیاری از [[غزوات]] از جمله، [[غزوه خیبر|خیبر]] و [[غزوه حنین|حنین]] [[پیامبر اسلام(ص)]] را همراهی کرد و در [[جنگ احد]] به مداوی مجروحان پرداخت.
او نزد رسول خدا (ص) جایگاه والایی داشت به گونه‌ای که حضرت به خانه او می‌رفت و اختلاف او با ابوطلحه را شخصاً برطرف نمود.  
او نزد رسول خدا (ص) جایگاه والایی داشت به گونه‌ای که حضرت به خانه او می‌رفت و اختلاف او با ابوطلحه را شخصاً برطرف نمود.


[[عایشه]]، [[ام سلمه|امّ سَلَمه]] و انس‌ بن مالك از رمیصا [[روایت]]  نقل کرده‌اند.
[[عایشه]]، [[ام سلمه|امّ سَلَمه]] و [[انس‌ بن مالك]] از رمیصا [[روایت]]  نقل کرده‌اند.


==نام و نسب ==
==نام و نسب ==
خط ۱۲: خط ۱۲:


==پیش از اسلام==
==پیش از اسلام==
رمیصاء پیش از [[اسلام]]، با مالك‌ بن نضر ازدواج كرد و اَنَس را به دنیا آورد<ref>ابن‌سعد، ج ۸، ص ۴۲۵؛ ابن‌حجر عسقلانی، ج ۸، ص ۴۰۹</ref>پس از انتشار اسلام در [[مدینه]]، رمیصاء از جمله نخستین انصاری بود كه به دین اسلام گروید و پسرش [[انس‌ بن مالك]] را نیز به اسلام ترغیب كرد<ref>ابن‌سعد، ج ۸، ص ۴۲۴؛ ابن‌حجر عسقلانی، ج ۸، ص ۴۰۹</ref> مالك‌ بن نضر كه از اسلام آوردن زن و فرزندش خشمگین شده بود به [[شام]] رفت و در آنجا درگذشت.<ref>ابن عبدالبرّ، ج ۴، ص ۱۹۴۰</ref>  
رمیصاء پیش از [[اسلام]]، با مالك‌ بن نضر ازدواج كرد و اَنَس را به دنیا آورد<ref>ابن‌سعد، ج ۸، ص ۴۲۵؛ ابن‌حجر عسقلانی، ج ۸، ص ۴۰۹</ref>پس از انتشار اسلام در [[مدینه]]، رمیصاء از جمله نخستین انصاری بود كه به دین اسلام گروید و پسرش [[انس‌ بن مالك]] را نیز به اسلام ترغیب كرد<ref>ابن‌سعد، ج ۸، ص ۴۲۴؛ ابن‌حجر عسقلانی، ج ۸، ص ۴۰۹</ref> مالك‌ بن نضر كه از اسلام آوردن زن و فرزندش خشمگین شده بود به [[شام]] رفت و در آنجا درگذشت.<ref>ابن عبدالبرّ، ج ۴، ص ۱۹۴۰</ref>


رمیصاء پس از مرگ مالك، تا بزرگ شدن انس ازدواج نكرد<ref>ابن‌سعد، ج ۸، ص ۴۲۵ـ۴۲۶؛ ابن‌حجر عسقلانی، ج ۸، ص ۴۰۹</ref> پس از آن، چون [[ابو طلحه]] از وی خواستگاری كرد، وی شرط ازدواج با او را، اسلام آوردن ابو طلحه قرار داد و او را از بت‌ پرستی نهی كرد. ابوطلحه مسلمان شد و حاصل این ازدواج ابو عُمَیر و عبداللّه بودند.<ref>ابن‌سعد، ج ۸، ص ۴۲۵ـ۴۲۷</ref>
رمیصاء پس از مرگ مالك، تا بزرگ شدن انس ازدواج نكرد<ref>ابن‌سعد، ج ۸، ص ۴۲۵ـ۴۲۶؛ ابن‌حجر عسقلانی، ج ۸، ص ۴۰۹</ref> پس از آن، چون [[ابو طلحه]] از وی خواستگاری كرد، وی شرط ازدواج با او را، اسلام آوردن ابو طلحه قرار داد و او را از بت‌ پرستی نهی كرد. ابوطلحه مسلمان شد و حاصل این ازدواج ابو عُمَیر و عبداللّه بودند.<ref>ابن‌سعد، ج ۸، ص ۴۲۵ـ۴۲۷</ref>


==شرکت در جنگ‌ها==
==شرکت در جنگ‌ها==
رمیصاء بعد از ورود [[پیامبر|پیامبر صلی‌اللّه‌ علیه‌وآله‌وسلم]] به مدینه، مقدم وی را گرامی داشت و انس را كه ده سال داشت، به خادمی ایشان گمارد.<ref>ابن‌حجر عسقلانی، ج ۸، ص ۴۱۰</ref>  
رمیصاء بعد از ورود [[پیامبر|پیامبر صلی‌اللّه‌ علیه‌وآله‌وسلم]] به مدینه، مقدم وی را گرامی داشت و انس را كه ده سال داشت، به خادمی ایشان گمارد.<ref>ابن‌حجر عسقلانی، ج ۸، ص ۴۱۰</ref>


رمیصاء در بسیاری از [[غزوات]] پیامبر اكرم حضور داشت. در [[جنگ احد]] (سال سوم هجرت) وی در حالی كه مشك آبی بر پشت خود حمل می‌كرد، به مداوای مجروحان می‌پرداخت<ref>واقدی، ج ۱، ص ۲۴۹؛ ابن‌سعد، ج ۸، ص ۴۲۵</ref>و خنجری برای دفاع از خود به همراه داشت.<ref>ذهبی،  ج ۲، ص ۳۰۴</ref>
رمیصاء در بسیاری از [[غزوات]] پیامبر اكرم حضور داشت. در [[جنگ احد]] (سال سوم هجرت) وی در حالی كه مشك آبی بر پشت خود حمل می‌كرد، به مداوای مجروحان می‌پرداخت<ref>واقدی، ج ۱، ص ۲۴۹؛ ابن‌سعد، ج ۸، ص ۴۲۵</ref>و خنجری برای دفاع از خود به همراه داشت.<ref>ذهبی،  ج ۲، ص ۳۰۴</ref>