خوجه: تفاوت میان نسخه‌ها

طبق اسنادی که از سال ۱۸۴۷م باقی مانده است، خوجه‌ها در گذشته از اختلاف بین [[شیعیان]] و [[اهل سنت]] آگاه نبودند، از این روی، هنگامی که [[آقاخان اول]] (آقا حسنعلی شاه) در سال ۱۸۶۱م از آنها خواست تا به مذهب [[تشیع]] بگروند، بدون هیچ مقاومتی این امر را پذیرفتند. از آن پس خوجه‌ها به امامت آقاخان [[نماز جماعت]] برگزار می‌کردند و در مراسم [[عزاداری امام حسین]] که در جماعت خانه‌های [[اسماعیلیه]] برگزار می‌شد شرکت می‌کردند.

در این زمان خوجه‌ها در ایالات کوچ و [[گجرات]] هند پراکنده بودند و تعدادی نیز به شهرهای [[مسقط]] و [[بمبئی]] مهاجرت کرده بودند، و در عین حال مقرری خود را به جماعت خانه‌های اسماعیلی که مرکز اصلی عبادی و گردهمایی اجتماعی آنان به شمار می‌رفت، پرداخت می‌کردند.

[[پرونده:دوجی جمال.jpg|بندانگشتی|140px|[[دوجی جمال]] از رهبران [[خوجه اثناعشری]]]]

اسناد تاریخی حکایت از آن دارد که آقاخان اول در سال ۱۸۳۹ کنترل و نظارت بیشتری بر جامعه اعمال کرد که در نهایت به انشعاب تعدادی از اعضای این جماعت منجر شد. جدایی‌طلبان حاضر به اطاعت از فرامین دیکتاتوری آقاخان به ویژه در زمینۀ تعلق کلیۀ اموال و دارایی‌ها به شخص آقاخان نبودند. این افراد که تحت تأثیر چند عالم سنی قرار گرفته بودند، به مذهب تسنن روی آوردند که موجب ایجاد آشوب در جماعت شد.<ref>روغنی، شیعیان خوجه در آئینۀ تاریخ، ص یازده و دوازده.</ref>