|
|
| خط ۲۱: |
خط ۲۱: |
| ==پراکندگی جغرافیایی== | | ==پراکندگی جغرافیایی== |
|
| |
|
|
| |
| == خوجه‌های اسماعیلی ==
| |
| در سال ۸۳۳ قمری، مبلّغی به نام پیر صدرالدین به شهر سند هند وارد شد. پیر صدرالدین مدت‌ها در بین ملاکین متمول هند به نام عمومی تاکرس زندگی می‌کرد و در زمینه زندگی و اعتقادات آنها مطالعه می‌کرد. تاکرس‌ها معتقد بودند که خدا ([[ویشنو]]) در ۹ حالت در این جهان ظاهر شده است. این گروه منتظر ظهور حالت دهم بودند. پیر صدرالدین کوشید آنان را قانع کند که [[حضرت علی(ع)]] دهمین تجسم از ویشنو است.<ref>روغنی، ص یازده؛ عرب احمدی، ص۱۵.</ref> او موفق شد بسیاری از پیروان تاکرس را به آیینی به نام Satpanth یا مسیر حقیقت که آمیخته‌ای از اعتقادات [[هندو|هندوها]] و [[صوفیه|صوفیان]] بود، گرایش دهد. این نوگرایان توسط پیر صدرالدین به لقب خوجه مفتخر شدند.
| |
|
| |
| === مبلغانی با عنوان پیر ===
| |
| پس از صدرالدین افرادی دیگر که خود را «پیر» می‌نامیدند، به فعالیت‌های تبلیغاتی مشابهی دست زدند و به تدریج [[اسماعیلیان نزاری|فرقۀ اسماعیلیۀ نزاری]] در بین مردم جا افتاد. در نیمه اول قرن ۱۹م با مهاجرت [[آقاخان]] اول از ایران به هند، فرقۀ اسماعیلیۀ نزاری پیشرفت بیشتری کرد و در بین مردم محبوبیت یافت.<ref>روغنی، شیعیان خوجه در آئینۀ تاریخ، ص یازده.</ref>
| |
|
| |
|
| == گرایش به اسماعیلیه == | | == گرایش به اسماعیلیه == |
