خوجه: تفاوت میان نسخه‌ها

ششصد سال پیش (قرن ۸ش)، مبلّغی به نام [[پیر صدرالدین]] به شهر سند هند وارد شد. در پی فعالیت‌های تبلیغی پیر صدرالدین و گروهی دیگر از مبلغان که پس از وی وارد هند شدند، به تدریج فرقۀ اسماعیلی نزاری در بین مردم جا افتاد.

[[آقاخان اول]] در سال ۱۸۳۹ کنترل و نظارت بیشتری بر جامعه اعمال کرد که در نهایت به انشعاب تعدادی از اعضای این جماعت منجر شد. جدایی‌طلبان حاضر به اطاعت از فرامین دیکتاتوری آقاخان به ویژه در زمینۀ تعلق کلیۀ اموال و دارایی‌ها به شخص آقاخان نبودند. این افراد که تحت تأثیر چند عالم سنی قرار گرفته بودند، به مذهب [[اهل سنت|تسنن]] روی آوردند که موجب ایجاد آشوب در جماعت شد.

شیعیان خوجۀ اثناعشری در سال ۱۸۹۹ جماعت خود را به طور رسمی در بمبئی پایه گذاری کردند. در پی آن، [[آقاخان]] و یارانش کوشیدند با افزایش رعب و وحشت و حمله‌های فیزیکی به این افراد، آنان را به انحلال این جماعت مجبور کنند. با افزایش این فشارها و نیز بر اثر بروز خشکسالی، این گروه به شرق افریقا مهاجرت کردند. آنها در افریقا فعالیت‌های خود را گسترش داده، به اقلیتی تأثیرگذار تبدیل شدند.