۱۷٬۰۷۶
ویرایش
سید محمدهاشم خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
==درگذشت== | ==درگذشت== | ||
خوانساری در 1338، هنگام رفتن به [[حج]] در شهر نجف درگذشت، و پس از تشییعی باشکوه در [[وادی السلام]] به خاک سپرده شد. | خوانساری در 1338، هنگام رفتن به [[حج]] در شهر نجف درگذشت، و پس از تشییعی باشکوه در [[وادی السلام]] به خاک سپرده شد. | ||
در رثای او صیده های سروده‌اند. <ref>بخشی، ص187-189؛ روضاتی، ص117-118</ref> | در رثای او صیده های سروده‌اند. <ref>بخشی، ص187-189؛ روضاتی، ص117-118</ref> | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
<ref>خوانساری، المقالات اللطیفیة، ص313؛ آقابزرگ، ج10، ص4</ref> | <ref>خوانساری، المقالات اللطیفیة، ص313؛ آقابزرگ، ج10، ص4</ref> | ||
احکام الایمان: رسالۀ عملیه اوست به فارسی درباره عبادات تا آخر مبحث | احکام الایمان: رسالۀ عملیه اوست به فارسی درباره عبادات تا آخر مبحث [[رزوه]] که به درخواست ناصرالدین شاه نوشت. <ref>آقا بزرگ طهرانی، ج1، ص296</ref> | ||
رسالۀ عملیۀ دیگری نیز دارد که شامل عبادات و معاملات است این اثر در 1310 و 1317 ضمن مجموعه ای با عنوان شش رساله چاپ شد. <ref>آقا بزرگ طهرانی، ج11، ص219</ref> دراین مجموعه اثر کلامی مختصری به فارسی با نام اصول الدین <ref>آقا بزرگ طهرانی، ج2، ص196</ref> و رساله های فارسی صیغ العقود، و صوم و مناسک حج نیز چاپ شده است. <ref>آقا بزرگ طهرانی، ج15، ص100-101، 110، ج22، ص275</ref> | رسالۀ عملیۀ دیگری نیز دارد که شامل عبادات و معاملات است این اثر در 1310 و 1317 ضمن مجموعه ای با عنوان شش رساله چاپ شد. <ref>آقا بزرگ طهرانی، ج11، ص219</ref> دراین مجموعه اثر کلامی مختصری به فارسی با نام اصول الدین <ref>آقا بزرگ طهرانی، ج2، ص196</ref> و رساله های فارسی صیغ العقود، و صوم و مناسک حج نیز چاپ شده است.<ref>آقا بزرگ طهرانی، ج15، ص100-101، 110، ج22، ص275</ref> | ||
او بر برخی منابع فقهی از جمله ریاض المسائل حاشیه زده و شرحی بر الدرة النجفیة محمد مهدی بحر العلوم (د 1212) نگاشته است.<ref> خوانساری، مبانی الاصول، ص5؛ آقا بزرگ طهرانی، ج6، ص102</ref> | او بر برخی منابع فقهی از جمله [[ریاض المسائل]] حاشیه زده و شرحی بر الدرة النجفیة [[محمد مهدی بحر العلوم]] (د 1212) نگاشته است.<ref> خوانساری، مبانی الاصول، ص5؛ آقا بزرگ طهرانی، ج6، ص102</ref> | ||