۱۷٬۰۷۶
ویرایش
سید محمدهاشم خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
* [[حاج آقا رضا همدانی]] (د 1323) | * [[حاج آقا رضا همدانی]] (د 1323) | ||
* [[ابو تراب خوانساری]] (د 1346) | * [[ابو تراب خوانساری]] (د 1346) | ||
* برادر زاده هایش | * برادر زاده هایش | ||
* [[محمد مهدی بن محمد باقر]] | * [[محمد مهدی بن محمد باقر]] | ||
* [[محمد ابراهیم بن محمد صادق]] | * [[محمد ابراهیم بن محمد صادق]] | ||
* [[محمد امین شوشتری]] | * [[محمد امین شوشتری]] | ||
* [[محمد تقی شوشتری]] فرزندان [[اسدالله شوشتری]]<ref>تبریزی خیابانی، ص68-69؛ حسینی یزدی و همکاران، ص501-502</ref> | * [[محمد تقی شوشتری]] فرزندان [[اسدالله شوشتری]]<ref>تبریزی خیابانی، ص68-69؛ حسینی یزدی و همکاران، ص501-502</ref> | ||
برخی چون میرزا حسن نوری (د 1320) صاحب مستدرک | برخی چون میرزا حسن نوری (د 1320) صاحب مستدرک | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[ناصر الدین شاه]] (حک: 1264-1313) نیز به وی توجه داشت و در بازگشت او از سفر [[مشهد]] به دستور شاه، مردم تهران از او استقبال کردند.<ref>موسوی اصفهانی، ج1، ص142</ref> | [[ناصر الدین شاه]] (حک: 1264-1313) نیز به وی توجه داشت و در بازگشت او از سفر [[مشهد]] به دستور شاه، مردم تهران از او استقبال کردند.<ref>موسوی اصفهانی، ج1، ص142</ref> | ||
محمد حسن خان اعتماد السلطنة (صنیع الدوله) | |||
که در دورۀ ناصر الدین شاه وزارت انطباعات و مناصبی دیگر را بر عهده داشت. از کسانی است که میرزا محمد هاشم را در تهران ملاقات کرده و او را ستوده است. <ref> اعتماد السلطنه، ص196؛ موسوی اصفهانی،ج1، ص142</ref> | |||
==درگذشت== | |||
خوانساری در 1338، هنگام رفتن به [[حج]] در شهر نجف درگذشت، و پس از تشییعی باشکوه در [[وادی السلام]] به خاک سپرده شد. | |||
در رثای او صیده های سروده‌اند. <ref>بخشی، ص187-189؛ روضاتی، ص117-118</ref> | |||
خوانساری آثار بسیاری در فقه حدیث اصول کلام رجال و فلسفه دارد. | |||
رسالۀ الذّبیحیّه | |||
نخستین اثر فقهی او و درباره حکم ذبایح [[اهل کتاب]] است. که آن را به توصیۀ استادش ، صدر الدین عاملی تألیف کرد. | |||
<ref>خوانساری، المقالات اللطیفیة، ص313؛ آقابزرگ، ج10، ص4</ref> | |||
احکام الایمان: رسالۀ عملیه اوست به فارسی درباره عبادات تا آخر مبحث رزوهکه بهدرخواست ناصرالدین شاه نوشت. <ref>آقا بزرگ طهرانی، ج1، ص296</ref> | |||
رسالۀ عملیۀ دیگری نیز دارد که شامل عبادات و معاملات است این اثر در 1310 و 1317 ضمن مجموعه ای با عنوان شش رساله چاپ شد. <ref>آقا بزرگ طهرانی، ج11، ص219</ref> دراین مجموعه اثر کلامی مختصری به فارسی با نام اصول الدین <ref>آقا بزرگ طهرانی، ج2، ص196</ref> و رساله های فارسی صیغ العقود، و صوم و مناسک حج نیز چاپ شده است. <ref>آقا بزرگ طهرانی، ج15، ص100-101، 110، ج22، ص275</ref> | |||
او بر برخی منابع فقهی از جمله ریاض المسائل حاشیه زده و شرحی بر الدرة النجفیة محمد مهدی بحر العلوم (د 1212) نگاشته است.<ref> خوانساری، مبانی الاصول، ص5؛ آقا بزرگ طهرانی، ج6، ص102</ref> | |||