Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷
ویرایش
آتشکده آذرفرنبغ: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مکان: ویرایش صوری
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←منابع: جابه‌جایی دو منبع) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←مکان: ویرایش صوری) |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
==مکان== | ==مکان== | ||
آتشکده فارس از آتشکده‌های [[زرتشت|زرتشیان]] در استان فارس است.<ref>شاردن، سفرنامه شاردن، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۸۳۱.</ref> این آتشکده در دهکده کاریان قرار داشت.<ref>دست‌غیب، حافظ‌شناخت، نشر علم، ص۳۵و۳۶.</ref> | آتشکده فارس از آتشکده‌های [[زرتشت|زرتشیان]] در استان فارس است.<ref>شاردن، سفرنامه شاردن، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۸۳۱.</ref> این آتشکده در دهکده کاریان قرار داشت.<ref>دست‌غیب، حافظ‌شناخت، نشر علم، ص۳۵و۳۶.</ref> البته برخی احتمال داده‌اند که این آتشکده ابتدا در نزدیکی داربگرد بوده و در اواخر دوره ساسانی یا پس از آن، به کاریان منتقل شده است.<ref>مرتضایی و زبان‌آور، «بازنگری مکان نیایشگاه آذرفرنبغ در دوره ساسانی براساس تطبیق منابع مکتوب سده سوم تا هفتم هجری و شواهد باستان‌شناختی»، ص۱۷۵.</ref> به آن آتَشگاهِ فَرَنبَغ یا آذَرفَرَنبَغ نیز می‌گفته‌اند.<ref>دست‌غیب، حافظ‌شناخت، نشر علم، ص۳۵و۳۶؛ معین، مجموعه مقالات دکتر معین، ۱۳۶۴ش، ص۳۲۲.</ref> | ||
این آتشکده را در کنار آتشکده‌های آذرگشنسپ و آذربرزین‌مهر، از سه آتشکده مشهورِ پیش از [[اسلام]] دانسته‌اند.<ref>اشرف‌زاده، راز خلوتیان، ۱۳۷۹ش، ص۲۴۲؛ مصطفوی، اقلیم پارس، ۱۳۷۵ش، ص۹۲.</ref> براساس روایات تاریخی، آتشکده‌های زرتشتی تا [[قرن چهارم هجری قمری|قرن چهارم قمری]]، در بسیاری از نقاط فارس دایر بوده‌اند که از آن میان همین آتشکده پارس است.<ref>شاردن، سفرنامه شاردن، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۸۳۱.</ref> بااین‌همه به‌گفته باستان‌شناسان، امروزه بقایای قابل‌توجهی از آن بر جای نمانده است.<ref>مصطفوی، اقلیم پارس، ۱۳۷۵ش، ص۹۲.</ref> | این آتشکده را در کنار آتشکده‌های آذرگشنسپ و آذربرزین‌مهر، از سه آتشکده مشهورِ پیش از [[اسلام]] دانسته‌اند.<ref>اشرف‌زاده، راز خلوتیان، ۱۳۷۹ش، ص۲۴۲؛ مصطفوی، اقلیم پارس، ۱۳۷۵ش، ص۹۲.</ref> براساس روایات تاریخی، آتشکده‌های زرتشتی تا [[قرن چهارم هجری قمری|قرن چهارم قمری]]، در بسیاری از نقاط فارس دایر بوده‌اند که از آن میان همین آتشکده پارس است.<ref>شاردن، سفرنامه شاردن، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۸۳۱.</ref> بااین‌همه به‌گفته باستان‌شناسان، امروزه بقایای قابل‌توجهی از آن بر جای نمانده است.<ref>مصطفوی، اقلیم پارس، ۱۳۷۵ش، ص۹۲.</ref> | ||