داوود (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

داوود بن ايشا<ref>ابن‌خلدون، تاريخ‏ ابن‏‌خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۱۰.</ref> از نسل يهودا فرزند [[یعقوب (پیامبر)|يعقوب‏]] بود.<ref>دینوری،  

الأخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۱۸.</ref> حضرت داوود را فردی کوتاه قد، سبزه‌رو و کم‌مو دانسته‌اند. (كان قصيرا أزرق قليل الشعر)<ref>ابن‌اثیر، الكامل، ۱۳۴۵ق، ج۱، ص۲۲۳.</ref> که [[ختنه|ختنه شده]] به دنیا آمد.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۷۷.</ref> [[حضرت سلیمان]] فرزند حضرت داوود بود و جانشین او نیز شد.<ref>بروجردی، تفسير جامع، ۱۳۶۶ش، ج۵، ص۱۰۶.</ref>

قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ اللَّهَ اخْتَارَ مِنَ الْأَنْبِيَاءِ أَرْبَعَةً لِلسَّيْفِ إِبْرَاهِيمَ وَ دَاوُدَ وَ مُوسَى وَ أَنَا الْخَبَر<ref>شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۱،‌ ص۲۲۵.</ref>

داوود يكى از پيامبران بزرگ بنى اسرائيل بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۹،‌ ص۲۳۶.</ref> خداوند بر حضرت داوود [[کتاب زبور]] را نازل کرد.<ref>سوره نساء، آیه۱۶۳.</ref>  و به او علم را عطا کرد.<ref>سوره نمل، آیه۱۵.</ref>  

پس از [[حضرت موسی(ع)]] و [[حضرت یوشع]]، مردانی به رهبری مردم اشتغال داشتند که داوران نامیده می‌شدند. آخرین داور حضرت سموئیل بود که بنی‌اسرائیل از او خواستند برایشان پادشاهی تعیین کند. در نهایت [[طالوت]] (شاؤل) به پادشاهی رسید.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۸۶.</ref> در زمان طالوت جنگ بزرگی در گرفت. طالوت وعده داد هر شخصی [[جالوت]]؛ بزرگ‌ترین قهرمان سپاه دشمن را بکشد نصف مالش را به او می‌دهد و دخترش را نیز به [[عقد نکاح|عقد]] او در می‌آورد.<ref>ابن‌عساکر، تاريخ مدينة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۸۱.</ref> در آن جنگ حضرت داوود توانست جالوت را بکشد<ref>سوره بقره،‌آیه۲۵۱.</ref> و نصف مال طالوت را گرفت و داماد او شد.<ref>ابن‌عساکر، تاريخ مدينة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۸۳.</ref>  

نبوت و پادشاهی هر یک در میان نسل خاصی از فرزندان یعقوب باقی بود، با این حال [[خداوند]] این دو مقام را برای داوود قرار داد<ref>ابن‌کثیر، البداية و النهاية، ۱۴۰۷ق، ج۲،‌ ص۱۰.</ref> و پس از فوت طالوت، داوود پادشاه بنی‌اسرائیل نیز گشت.<ref>ابن‌اثیر، الكامل، ۱۳۴۵ق، ج۱، ص۲۲۳.</ref>

[[امام باقر(ع)]] حضرت داوود را از معدود انبیایی معرفی می‌کند که به حکومت نیز رسید.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۲، ص۱۸۱.</ref> حضرت داوود با [[لقمان]] هم‌عصر بوده و زمانی که لقمان او را نصیحت می‌کرد، داوود او را ستایش می‌کرد.<ref>قمی، تفسير القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۱۶۳.</ref>

پیرامون [[عبادت]] داوود نیز روایات مختلفی نقل شده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به: ابن‌عساکر، تاريخ مدينة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۸۶.</ref> پیامبر از [[روزه]] و [[نماز]] داوود تعریف بسیار کرده است.<ref>ابن ماجه، سنن ابن ماجه، ج۱، ص۵۴۶.</ref> حضرت داوود یک روز را روزه می‌گرفت،‌ سپس روزی را استراحت می‌کرد و فردایش را مجدد روزه می‌گرفت.<ref>حمیری، قرب الإسناد، ۱۴۱۳ق، ص۹۰.</ref>

قرآن، خطای داوود در قضاوت کردن را نقل کرده است. در این داستان دو فرد به نزد داوود آمده یکی از آن‌ها ابراز داشت که برادر من نود و نه گوسفند دارد و من تنها یک گوسفند و او اصرار دارد یک گوسفند مرا بگیرد.<ref>سوره ص، آیه۲۳.</ref> در اینجا داوود بدون این‌که کلام طرف مقابل را بشنود، قضاوت می‌کند،‌ و حق را به نفع فرد اول داد.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۹، ص۲۴۸.</ref> داوود پس از آن فهمید که این امتحان الهی بوده و خطا کرده است. او از این حکم اشتباه از پروردگارش طلب آمرزش کرده، به [[سجده]] افتاد و [[توبه]] كرد.<ref>سوره ص، آیه۲۴.</ref>

حضرت داوود در نزد یهود دارای جایگاه والایی بوده و داستان‌های بسیاری از او در کتاب مقدس یهودیان نقل شده است.<ref>برای اطلاعات بیشتر رجوع کنید به: کتاب مقدس، سموئیل۱: باب ۱۶-۳۰. سموئیل ۲. </ref> بسیاری از این داستان‌ها به منابع اسلامی نیز راه پیدا کرده و تحت عنوان اسرائیلیات قرار گرفته <ref>ابن‌کثیر، البداية و النهاية، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۳.</ref> که برخی از آن‌ها با مبانی اسلامی نیز سازگار نمی‌باشد:

در کتاب مقدس یهودیان،‌ داستانی تقریبا طولانی نقل شده که براساس آن داوود با زن شوهر دار زنا کرده است.<ref>کتاب مقدس، سموئیل۲،‌ باب۱۲.</ref> بخشی از این داستان در کتاب‌های اسلامی بازتاب داشته است. با این حال با اصول اعتقادی شیعیان هم‌خوانی نداشته و همچنین روایات شیعه با این تهمت به داوود مخالفت کرده‌اند:<ref>برای اطلاعات بیشتر رجوع کنید به:  

امام علی(ع) می‌فرماید: «هر کس را نزد من آورند که بگوید داوود با همسر «اوریا» همبستر شده، دو حد بر او جارى می‌‏کنم حدى براى توهین به مقام نبوت و حدى براى تهمت زدن ناروا به داوود».<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۲۶.</ref>

ستاره داوود ستاره ۶ گوش متشكل از دو مثلث و در اصل دو هرم مي باشد. يكی با رأس رو به بالا  و ديگری هرم واژگون. در مورد زمان پيدايش این سمبل اختلاف نظر وجود دارد، ستاره داوود را برخی سپر حضرت داوود می‌دانند ولی برخی ديگر شكل گيری اين ستاره را از قرن ۶-۷ میلادی ميدانند كه بر اساس عرفان يهود دارای ارزش‌های متفاوتی است.<ref>[http://www.iranjewish.com/FAQ/FAQ65_Setareh.htm ستاره داوود چیست؟ (انجمن کلیمیان تهران)]</ref>