ثقلین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ثَقَلین''' یا '''ثِقْلین'''، به معنای دو شیء گران‌بها است. [[پیامبر اکرم]] در حدیثی [[قرآن]] و [[اهل بیت]] خود را ثقلین خوانده و امتش را به تمسک از آنان سفارش کرده است، این حدیث به دلیل دربرداشتن واژه ثقلین به [[حدیث ثقلین]] مشهور شده است.

ثِقْل در لغت به معنای بار،<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۸۵.</ref> ثِقَل به معنای سنگینی،<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۸۵.</ref> و ثَقَل به معنای شی گران‌بها و با ارزش است.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۰۷-۳۱۰.</ref> از این‌رو ثَقَلین به معنای دو شی گران‌بها و باارزش است.

پیامبراکرم (ص) در حدیثی، امت خود را به دستاویز قراردادن به دو شیء گران‌بها (قرآن و اهل‌‌بیتش) که در میان آنها باقی می‌گذارد، سفارش کرده است.<ref>نسائی، السنن الکبری، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۴۵؛ کلینی، الکافی، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۲۹۴.</ref> پیامبر، قرآن را [[ثقل اکبر]]، و اهل بیتش را [[ثقل اصغر]] معرفی کرده است.<ref>عیاشی، تفسیرالعیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۵.</ref> حدیث مذکور به سبب دربرداشتن واژه ثقلین، به حدیث ثَقَلَین یا حدیث ثِقْلَین مشهور شده است.

همچنین در آیه ۳۱ [[سوره الرحمن]] کلمه ثَقَلان به کار رفته که بیشتر [[تفسیر|مفسران]] مراد از آن را دو گروه [[جن]] و انس<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۴۷؛ ابوالفتوح رازی، تفسیر روض الجنان، ۱۳۸۷ش، ج۱۰، ص۳۹۶.</ref> و تعدادی از آنان هم مراد از ثقلان را قرآن و [[عترت]] (اهل بیت پیامبر) دانسته‌اند.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۳۴۵؛ بحرانی، البرهان، ۱۳۳۴ق، ج۴، ص۲۶۷.</ref>