باب حطه: تفاوت میان نسخه‌ها

کلمه حطه به معنای تنزل مقام، برداشتن بار و سنگینى [[تکلیف|تكلیف]] یا [[گناه]] از دوش انسان است.<ref>فیروزآبادی، القاموس المحیط، دارالکتب العلمیه، ج‌۲، ص۸۹۴و ۸۹۵، ذیل «حط»؛ زب‍ی‍دی‌، تاج‌العروس، ج‌۱۰، ص‌۲۱۶و۲۱۷، ذیل «حطط».</ref>

در منابع [[شیعی]] [[اهل بیت (ع)]] به باب حطه تشبیه شده‌اند. از جمله در روایتی از [[پیامبر(ص)]] آمده است:  

:::هر كه دین مرا در پیش گرفت و روش مرا پیمود و از سنّت من پیروى كرد باید برترى امامان اهل بیت مرا بر همه امّت، باور داشته باشد. مَثَل آنها در میان این امّت همچون «باب حطّة» در میان بنى‌اسرائیل است.<ref>صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۷۴، ح۶ .</ref>  

دلیل این شباهت از نگاه بعضی این است که همان‌گونه که باب حطه برای بنی‌اسرائیل به عنوان میزان سنجش اعتقاد و ایمان بوده است امیرالمومنین(ع) و اهل بیت(ع) نیز میزان سنجش ایمان امت پیامبر هستند. <ref> حسینی میلانی، جواهر الکلام فی معرفة الإمامة والإمام، ۱۳۹۲، ج۲، ص۱۶۷.</ref> از نظر وجه تشبیه در این است که اهل بیت(ع) به منزله آن درگاهند که هر که از بنی‌اسرائیل، به آن پناه آورد، گناهان او آمرزیده شد و هر کس به اهل بیت پیامبر(ع) پناه آورد، نجات خواهد یافت.<ref>آقا جمال خوانساری، شرح بر غرر الحکم و درر الکلم، ۱۳۶۶ش، ج۶، ص ۱۸۶.</ref>

== جستارهای وابسته==