شراب‌خواری: تفاوت میان نسخه‌ها

شراب‌خواری (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۱

۱۳۲ بایت حذف‌شده ، ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۲

←‏مراحل تحریم شرابخواری

دیداریویکی‌متن

Salehi

Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor

۴٬۰۶۱

ویرایش

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 شراب‌خواری، نوشیدن مایع مست‌کننده را گویند.<ref>هاشمی‌ شاهرودی، فرهنگ فقه،‌ ۱۴۲۶ق، ج۴، ص۶۳۴.</ref> در قرآن<ref>سوره مائده، آیه۹۰. </ref> و حدیث، این عمل از [[گناهان کبیره]] شمرده شده است.<ref>صدوق، ثواب الأعمال، ۱۳۸۲ش، ص۴۷۹.</ref> در فقه اسلامی، شرابخواری [[حرام]] است. مجازات شرابخواری، شلاق، تعیین شده است.<ref>هاشمی‌شاهرودی، فرهنگ فقه،‌ ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۴۹۳.</ref>
-==مراحل تحریم شرابخواری==
+==مراحل تحریم شراب‌خواری==
-بنا بر نقل برخی کتب تفسیری، [[قرآن]] برای جلو گیری از شرابخواری، از روش آماده‌سازی تدریجی استفاده کرده است؛ چرا که شرابخواری، قبل از ظهور [[اسلام]]، رواج داشت و به صورت یک عادت عمومی در آمده بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> از برخی مورخان نقل شده که عشق عرب جاهلی در سه چیز خلاصه می‌شد: شعر و [[خمر|شراب]] و جنگ. حتی بعد از تحریم شراب، مسأله ممنوعیت آن برای بعضی از مسلمانان مشکل بود، تا آن‌جا که می‌گفتند هیچ حکمی بر ما سنگین‌تر از تحریم شراب نبود،<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> مراحل تحریم شرابخوری عبارتند از:
+بنا بر نقل برخی کتب تفسیری، [[قرآن]] به صورت تدریجی شراب‌خواری را تحریم کرد؛ چرا که شراب‌خواری، قبل از ظهور [[اسلام]]، رواج زیادی در میان مردم داشت.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> از برخی مورخان نقل شده که عشق عرب جاهلی در سه چیز خلاصه می‌شد: شعر، [[خمر|شراب]] و جنگ. حتی بعد از تحریم شراب، مسأله ممنوعیت آن برای بعضی از مسلمانان مشکل بود، تا آن‌جا که می‌گفتند هیچ حکمی بر ما سنگین‌تر از تحریم شراب نبود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> مراحل تحریم شرابخوری عبارتند از:
-*'''منکَر‌ خواندن شرابخواری'''
+* منکَر‌ خواندن شرابخواری: به گفته مفسران، خداوند نخست در بعضی از [[سوره مکی|سوره‌های مکی]] اشاراتی به زشتی شراب‌خواری کرد، چنان‌که در آیه ۶۷ [[سوره نحل]] آن را یک نوشیدنی نامطلوب و در نقطه مقابل غذاهای پاکیزه معرفی می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>
-مفسران آورده‌اند  خداوند نخست در بعضی از [[سوره مکی|سوره‌های مکی]] اشاراتی به زشتی شرابخواری کرد، چنان‌که در آیه ۶۷ [[سوره نحل]] آن را به عنوان یک نوشیدنی نامطلوب و نقطه مقابل غذاهای پاکیزه مطرح می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>
+* تأکید بر غلبه زیان بر منافع: هنگامی که مسلمانان به [[مدینه]] منتقل شدند و نخستین حکومت اسلامی تشکیل شد، دومین دستور در زمینه منع شراب‌خواری به صورت قاطع‌تری نازل شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> آیه ۲۱۹ [[سوره بقره]]، به نفع داشتن شراب اشاره می‌کند اما ضرر آن را بیش از منافش دانسته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> بر اساس نقل منابع تاریخی، بخشی از درآمد اقتصادی مردم آن دوره از طریق شراب تأمین می‌شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>
-*'''تأکید بر غلبه زیان بر منافع'''
+* تشویق به ترک شراب: به نقل برخی مفسران، پس از نزول آیه ۲۱۹ سوره بقره، قرآن کریم در آیه ۴۳ [[سوره نساء]]، کم‌کم به احکامی درباره شرب خمر اشاره می‌کند و [[مسلمانان]] را به پرهیز و نیاشامیدن آن تشویق می‌کند؛ خصوصا در هنگام [[نماز]]. همچنین بعضی مفسران در تفسیر این آیه می‌گویند: آیه بر جواز شرب خمر در غیر نماز دلالت نمی‌کند؛ بلکه تنها درباره مستی در حال نماز سخن گفته و در مورد غیر نماز سکوت اختیار کرده تا مرحله نهایی حکم شرب خمر برسد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۹۶.</ref>
-هنگامی که مسلمانان به [[مدینه]] منتقل شدند و نخستین حکومت اسلامی تشکیل شد، دومین دستور در زمینه منع شرابخواری به صورت قاطع‌تری نازل شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> آیه ۲۱۹ [[سوره بقره]]، به نفع داشتن شراب اشاره می‌کند اما ضرر آن را بیش از منافش دانسته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> بر اساس نقل منابع تاریخی، بخشی از درآمد اقتصادی مردم آن دوره از طریق شراب تأمین می‌شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>
+*تحریم کامل شرب خمر: [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] نقل می‌کند آخرین آیه‌ای که در قرآن برای تحریم نوشیدن شراب نازل شد، آیه ۹۰ [[سوره مائده]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۱۲۰.</ref> خداوند در این آیه، شراب را به طور کامل و قطعی حرام کرد. مفسران می‌گویند اینکه خداوند شراب را در کنار بت‌ها قرار داده و آن را پلید و از رفتارهای شیطانی دانسته، نشان از حساسیت ویژه به تحریم شراب بوده<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۲.</ref> و همچنین به روایات استناد کرده‌اند که شراب‌خوار مانند عبادت‌کننده بت است.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۶۶.</ref>
-*'''تشویق به ترک شراب'''
-به نقل از برخی مفسران پس از نزول آیه ۲۱۹ سوره بقره، قرآن کریم در آیه ۴۳ [[سوره نساء]]، کم‌کم به احکامی درباره شرب خمر اشاره می‌کند و [[مسلمانان]] را به پرهیز و نیاشامیدن آن تشویق می‌کند؛ خصوصا در هنگام [[نماز]]. همچنین بعضی مفسران در تفسیر این آیه می‌گویند: آیه بر جواز شرب خمر در غیر نماز دلالت نمی‌کند بلکه تنها درباره مستی در حال نماز سخن گفته و در مورد غیر نماز سکوت اختیار کرده تا مرحله نهایی حکم شرب خمر برسد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۹۶.</ref>
-*'''تحریم کامل شرب خمر'''
-[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] نقل می‌کند آخرین آیه‌ای که در قرآن برای تحریم نوشیدن شراب نازل شد، آیه ۹۰ [[سوره مائده]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۱۲۰.</ref> آورده‌اند در این آیه، خداوند شراب را به طور کامل و قطعی تحریم کرد. مفسران می‌گویند اینکه خداوند شراب را در کنار بت‌ها قرار داده و آن را پلید و از رفتارهای شیطانی دانسته است نشان از حساسیت ویژه به تحریم شراب بوده<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۲.</ref> و همچنین به روایات استناد کرده‌اند که شرابخوار مانند عبادت‌کننده بت است.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۶۶.</ref>
 ==فلسفه تحریم==