شراب‌خواری: تفاوت میان نسخه‌ها

بنا بر نقل برخی کتب تفسیری، [[قرآن]] برای جلو گیری از شرابخواری، از روش آماده‌سازی تدریجی استفاده کرده است؛ چرا که شرابخواری، قبل از ظهور [[اسلام]]، رواج داشت و به صورت یک عادت عمومی در آمده بود.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> از برخی مورخان نقل شده که عشق عرب جاهلی در سه چیز خلاصه می‌شد: شعر و [[خمر|شراب]] و جنگ. حتی بعد از تحریم شراب، مسأله ممنوعیت آن برای بعضی از مسلمانان مشکل بود، تا آن‌جا که می‌گفتند هیچ حکمی بر ما سنگین‌تر از تحریم شراب نبود،<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> مراحل تحریم شرابخوری عبارتند از:

مفسران آورده‌اند  خداوند نخست در بعضی از [[سوره مکی|سوره‌های مکی]] اشاراتی به زشتی شرابخواری کرد، چنان‌که در آیه ۶۷ [[سوره نحل]] آن را به عنوان یک نوشیدنی نامطلوب و نقطه مقابل غذاهای پاکیزه مطرح می‌کند.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>

هنگامی که مسلمانان به [[مدینه]] منتقل شدند و نخستین حکومت اسلامی تشکیل شد، دومین دستور در زمینه منع شرابخواری به صورت قاطع‌تری نازل شد.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> آیه ۲۱۹ [[سوره بقره]]، به نفع داشتن شراب اشاره می‌کند اما ضرر آن را بیش از منافش دانسته است.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> بر اساس نقل منابع تاریخی، بخشی از درآمد اقتصادی مردم آن دوره از طریق شراب تأمین می‌شد.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>  

به نقل از برخی مفسران پس از نزول آیه ۲۱۹ سوره بقره، قرآن کریم در آیه ۴۳ [[سوره نساء]]، کم‌کم به احکامی درباره شرب خمر اشاره می‌کند و [[مسلمانان]] را به پرهیز و نیاشامیدن آن تشویق می‌کند؛ خصوصا در هنگام [[نماز]]. همچنین بعضی مفسران در تفسیر این آیه می‌گویند: آیه بر جواز شرب خمر در غیر نماز دلالت نمی‌کند بلکه تنها درباره مستی در حال نماز سخن گفته و در مورد غیر نماز سکوت اختیار کرده تا مرحله نهایی حکم شرب خمر برسد.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۹۶.</ref>

[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] نقل می‌کند آخرین آیه‌ای که در قرآن برای تحریم نوشیدن شراب نازل شد، آیه ۹۰ [[سوره مائده]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۱۲۰.</ref> آورده‌اند در این آیه، خداوند شراب را به طور کامل و قطعی تحریم کرد. مفسران می‌گویند اینکه خداوند شراب را در کنار بت‌ها قرار داده و آن را پلید و از رفتارهای شیطانی دانسته است نشان از حساسیت ویژه به تحریم شراب بوده<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۲.</ref> و همچنین به روایات استناد کرده‌اند که شرابخوار مانند عبادت‌کننده بت است.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۶۶.</ref>