سید جعفر کشفی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید جَعفر بن ابواِسحاق دارابی''' (۱۱۸۹- ۱۲۶۷ق)، معروف به '''کَشفی''' از دانشمندان علوم عقلی و دینی [[قرن دوازدهم]] و [[قرن سیزدهم|سیزدهم]] بود. وی تحصیلاتش را در [[اصطهبانات]] (شهری در جنوب شرقی استان فارس)آغاز کرد و برای تکمیل آن، به [[نجف]] رفت و با حملۀ [[وهابیان]] به [[کربلا]] و نجف، به [[ایران]] بازگشت.

او در نجف از محضر [[علامه بحرالعلوم]] بهرمند شد. وی دارای مشرب [[عرفان|عرفانی]] بود و چون دعوی [[مکاشفه|کشف]] و [[کرامت]] داشت به '''کشفی''' معروف شد.

کشفی، برای پرهیز از شهرت، در [[اصفهان]] و [[یزد]] و بخش [[اصطهبانات]]، به تناوب، زندگی کرد و سرانجام، به درخواست [[حسام السلطنه]] (والی [[بروجرد]])، به بروجرد رفت و به درخواست او، مفصّل‌ ترین آثارش را نگاشت.<ref>کشفی، ۱۳۸۱، مقدمه، ص ۳۱ـ ۳۲؛ همان، مقدمۀ فراتی، ص ۱۴ـ ۱۵</ref>

#'''[[اجابة المضطرین (کتاب)|اجابة المضطرین]]'''، در [[اصول دین]] و برخی فروع و [[اخلاق]]، که در ۱۳۰۶ در [[هند]] و در ۱۳۷۷ در [[ایران]] به چاپ رسیده است.

#'''[[البرق و الشرق (کتاب)|البرق ‌و الشرق یا الشرق و البرق]]'''، که شرح فارسی برخی [[حدیث|احادیث]] است و موافق مشرب اهل [[عرفان]] نگارش یافته و مضمون آن، [[حسن و قبح عقلی]] است.<ref>آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۳، ج3، ص ۸۷؛ مدرس، ج ۵، ص ۶۰؛ برای آگاهی از نسخه‌های خطی آن،نک: به حسینی، ج ۱۱، ص ۳۵۹، ج ۱۶، ص ۲۵۶.</ref>

#[[شریفیه (کتاب)|شریفیه]]،‌ منظومه‌ای منطقی در ۳۴۰ بیت است.<ref>کشفی، ۱۳۷۵، مقدمۀ فراتی، ص ۱۸؛ برای آگاهی از نسخۀ خطی آن، نک: حسینی، ج ۱۶، ص ۲ </ref>

#'''[[میزان‌ الملوک و الطوائف و الصراط المستقیم فی سلوک‌ الخلائف (کتاب)|میزان‌ الملوک و الطوائف و الصراط المستقیم فی سلوک‌ الخلائف]]'''، که در ۱۳۷۵ [[عبدالوهاب فراتی]] آن را به چاپ رسانده است.

#'''[[تحفة الملوک فی السیر و السلوک (کتاب)|تحفة الملوک فی السیر و السلوک]]'''، که در ۱۳۸۱ به همت عبدالوهاب فراتی چاپ شده است.