حرم امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

پس از شهادت امام حسین(ع) و یاران او، طایفه‌ای از [[بنی اسد]] پیکر امام و یارانش را در همان‌جایی که به [[شهادت]] رسیده بودند، به خاک سپردند. در آن دوره؛ بنایی که آرامگاه امام حسین(ع) را به مردم می‌نمایاند، برآمدگی‌هایی از خاک بود.<ref>قریشی، مرقدها و مکان‌های زیارتی کربلا، ص ۲۲</ref>  

به خاطر اینکه شیعیان زیادی به [[زیارت]] امام حسین(ع) می‌رفتند [[هارون]] عده‌ای را روانه کرد تا مرقد امام را ویران سازند. فرستادگان هارون مسجدی را که بر مرقد امام بنا شده و همچنین مسجدی را که بر مرقد ابوالفضل(ع) برپا شده بود ویران کردند. هارون همچنین از آنان خواسته بود درخت سدری را که در کنار مرقد امام(ع) روییده بود قطع کنند و جای قبر را نیز با خاک یکسان سازند، و آنان چنین کردند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۹۳</ref>  

 

در دوره مأمون بنایی بر مضجع امام حسین(ع) ساخته شد و این بنا تا سال ۲۳۲ه. ق. یعنی دوران زمامداری [[متوکل|متوکل عبّاسی]] برجای ماند. چون متوکل به قدرت رسید بر شیعه سخت گرفت و آنان را در تنگنا قرار داد، فرمان تعقیب علویان را صادر کرد و آنان را از زیارت مرقد امام حسین(ع) باز داشت. او به گذاشتن پاسگاه‌های منع و تعقیب زائران که در همه پانزده سال فرمانروایی‌اش به سختی دست به کار این تعقیب و منع بودند بسنده نکرد، بلکه به نابود کردن، با خاک یکسان ساختن و آب بستن به مرقد امام حسین(ع) فرمان داد.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۹۵ـ۹۴</ref>  

[[منتصر]] در اواخر سال ۲۴۷ه. ق. بر کرسی خلافت عباسی نشست و فرمان داد گنبدی بر مرقد امام حسین(ع) بسازند. خلیفه، همچنین اموالی در اختیار علویان قرار داد و آنان را به زیارت امام حسین(ع) فراخواند. در پی این گشایش، گروهی به [[کربلا]] هجرت کردند. بنایی که منتصر ساخت، تا سال ۲۷۳ ق. یعنی دوره خلافت [[معتضد عباسی]] بر جای ماند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۹۹</ref>  

 

پس از آن مرقد امام به مدّت ده سال همچنان بدون بنا باقی ماند، تا آن که [[داعی صغیر]] به حکومت رسید. او به ساختن بنایی مناسب برای مرقد امام علی(ع) و مرقد امام حسین(ع) فرمان داد. تاریخ این بنا به سال‌های میان ۲۷۹ و ۲۸۹ قمری مربوط می‌شود. داعی صغیر حرمی که در کربلا ساخته بود گنبدی بلند و دو درب داشت و در هر یک از دو سوی آن نیز یک سرپوشیده قرار داشت. وی همچنین بارویی را که بر پیرامون حرم امام حسین(ع) و خانه‌های مجاور بود را بازسازی کرد.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۰۰ـ۹۹</ref>  

 

در روایتی، امام باقر(ع) می‌فرماید: «اگر مردم می‌دانستند در زیارت حسین(ع) چه فضیلتی است، از شوق جان می‌باختند». سپس فرمودند: «هرکس حسین(ع) را به خاطر شوق او زیارت کند، برای او هزار حج مقبول و هزار عمره مبرور و اجر هزار شهید از شهدای بدر و هزار روزه‌دار و ثواب هزار صدقه مقبوله و ثواب هزار آزاد کردن بنده در راه خدا نوشته می‌شود».<ref>قریشی، مرقدها و مکان‌های زیارتی کربلا، ص ۳۰</ref>