کاربر ناشناس
حرم امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hrezaei جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahboobi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات مسجد | {{جعبه اطلاعات مسجد | ||
| عرض جعبه = | | عرض جعبه = | ||
| خط ۴۰: | خط ۳۹: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
پس از شهادت امام حسین(ع) و یاران او، طایفه‌ای از [[بنی اسد]] پیکر امام و یارانش را در همان‌جایی که به [[شهادت]] رسیده بودند، به خاک سپردند. در آن دوره؛ بنایی که آرامگاه امام حسین(ع) را به مردم می‌نمایاند، برآمدگی‌هایی از خاک بود.<ref>قریشی، مرقدها و مکان‌های زیارتی کربلا، ص ۲۲</ref> | پس از شهادت امام حسین(ع) و یاران او، طایفه‌ای از [[بنی اسد]] پیکر امام و یارانش را در همان‌جایی که به [[شهادت]] رسیده بودند، به خاک سپردند. در آن دوره؛ بنایی که آرامگاه امام حسین(ع) را به مردم می‌نمایاند، برآمدگی‌هایی از خاک بود.<ref>قریشی، مرقدها و مکان‌های زیارتی کربلا، ص ۲۲</ref> | ||
===اولین بنا=== | ===اولین بنا=== | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۵: | ||
زمانی که [[مختار ثقفی]] در [[شعبان]] سال ۶۵ ق. در قیام خونخواهی امام حسین(ع) به پیروزی رسید، بر آرامگاه امام(ع) بنایی ساخت و بر آن گنبدی از آجر و گچ قرار داد. مختار در روزگار فرمانروایی خود نخستین کسی بود که بر آن مضجع، بنایی ساخت. این بنا شامل یک سرپوشیده و یک مسجد بود و مسجد هم دو در داشت؛ دری به سمت مشرق و دری دیگر به سمت مغرب.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۸۹</ref> | زمانی که [[مختار ثقفی]] در [[شعبان]] سال ۶۵ ق. در قیام خونخواهی امام حسین(ع) به پیروزی رسید، بر آرامگاه امام(ع) بنایی ساخت و بر آن گنبدی از آجر و گچ قرار داد. مختار در روزگار فرمانروایی خود نخستین کسی بود که بر آن مضجع، بنایی ساخت. این بنا شامل یک سرپوشیده و یک مسجد بود و مسجد هم دو در داشت؛ دری به سمت مشرق و دری دیگر به سمت مغرب.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۸۹</ref> | ||
به خاطر اینکه شیعیان زیادی به [[زیارت]] امام حسین(ع) می‌رفتند [[هارون]] عده‌ای را روانه کرد تا مرقد امام را ویران سازند. فرستادگان هارون مسجدی را که بر مرقد امام بنا شده و همچنین مسجدی را که بر مرقد ابوالفضل(ع) برپا شده بود ویران کردند. هارون همچنین از آنان خواسته بود درخت سدری را که در کنار مرقد امام(ع) روییده بود قطع کنند و جای قبر را نیز با خاک یکسان سازند، و آنان چنین کردند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۹۳</ref> | به خاطر اینکه شیعیان زیادی به [[زیارت]] امام حسین(ع) می‌رفتند [[هارون]] عده‌ای را روانه کرد تا مرقد امام را ویران سازند. فرستادگان هارون مسجدی را که بر مرقد امام بنا شده و همچنین مسجدی را که بر مرقد ابوالفضل(ع) برپا شده بود ویران کردند. هارون همچنین از آنان خواسته بود درخت سدری را که در کنار مرقد امام(ع) روییده بود قطع کنند و جای قبر را نیز با خاک یکسان سازند، و آنان چنین کردند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۹۳</ref> | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۳: | ||
مأمون در سال ۱۹۳ه. ق. دستور داد قبر امام حسین(ع) بازسازی شود و به شیعیان اجازه داده شود به زیارت مرقد امامان شیعه بروند. | مأمون در سال ۱۹۳ه. ق. دستور داد قبر امام حسین(ع) بازسازی شود و به شیعیان اجازه داده شود به زیارت مرقد امامان شیعه بروند. | ||
در دوره مأمون بنایی بر مضجع امام حسین(ع) ساخته شد و این بنا تا سال ۲۳۲ه. ق. یعنی دوران زمامداری [[متوکل|متوکل عبّاسی]] برجای ماند. چون متوکل به قدرت رسید بر شیعه سخت گرفت و آنان را در تنگنا قرار داد، فرمان تعقیب علویان را صادر کرد و آنان را از زیارت مرقد امام حسین(ع) باز داشت. او به گذاشتن پاسگاه‌های منع و تعقیب زائران که در همه پانزده سال فرمانروایی‌اش به سختی دست به کار این تعقیب و منع بودند بسنده نکرد، بلکه به نابود کردن، با خاک یکسان ساختن و آب بستن به مرقد امام حسین(ع) فرمان داد.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۹۵ـ۹۴</ref> | در دوره مأمون بنایی بر مضجع امام حسین(ع) ساخته شد و این بنا تا سال ۲۳۲ه. ق. یعنی دوران زمامداری [[متوکل|متوکل عبّاسی]] برجای ماند. چون متوکل به قدرت رسید بر شیعه سخت گرفت و آنان را در تنگنا قرار داد، فرمان تعقیب علویان را صادر کرد و آنان را از زیارت مرقد امام حسین(ع) باز داشت. او به گذاشتن پاسگاه‌های منع و تعقیب زائران که در همه پانزده سال فرمانروایی‌اش به سختی دست به کار این تعقیب و منع بودند بسنده نکرد، بلکه به نابود کردن، با خاک یکسان ساختن و آب بستن به مرقد امام حسین(ع) فرمان داد.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۹۵ـ۹۴</ref> | ||
===سوّمین بنا=== | ===سوّمین بنا=== | ||
[[منتصر]] در اواخر سال ۲۴۷ه. ق. بر کرسی خلافت عباسی نشست و فرمان داد گنبدی بر مرقد امام حسین(ع) بسازند. خلیفه، همچنین اموالی در اختیار علویان قرار داد و آنان را به زیارت امام حسین(ع) فراخواند. در پی این گشایش، گروهی به [[کربلا]] هجرت کردند. بنایی که منتصر ساخت، تا سال ۲۷۳ ق. یعنی دوره خلافت [[معتضد عباسی]] بر جای ماند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۹۹</ref> | [[منتصر]] در اواخر سال ۲۴۷ه. ق. بر کرسی خلافت عباسی نشست و فرمان داد گنبدی بر مرقد امام حسین(ع) بسازند. خلیفه، همچنین اموالی در اختیار علویان قرار داد و آنان را به زیارت امام حسین(ع) فراخواند. در پی این گشایش، گروهی به [[کربلا]] هجرت کردند. بنایی که منتصر ساخت، تا سال ۲۷۳ ق. یعنی دوره خلافت [[معتضد عباسی]] بر جای ماند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۹۹</ref> | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۲: | ||
در نهم [[ذی الحجه]] سال ۲۷۳ه. ق. و در حالی که زائران در [[روز عرفه]] در مرقد امام حسین(ع) گرد آمده بودند، بنایی که منتصر بر آن آرامگاه ساخته بود، بر سر آنان خراب شد و عده‌ای کشته شدند. | در نهم [[ذی الحجه]] سال ۲۷۳ه. ق. و در حالی که زائران در [[روز عرفه]] در مرقد امام حسین(ع) گرد آمده بودند، بنایی که منتصر بر آن آرامگاه ساخته بود، بر سر آنان خراب شد و عده‌ای کشته شدند. | ||
پس از آن مرقد امام به مدّت ده سال همچنان بدون بنا باقی ماند، تا آن که [[داعی صغیر]] به حکومت رسید. او به ساختن بنایی مناسب برای مرقد امام علی(ع) و مرقد امام حسین(ع) فرمان داد. تاریخ این بنا به سال‌های میان ۲۷۹ و ۲۸۹ قمری مربوط می‌شود. داعی صغیر حرمی که در کربلا ساخته بود گنبدی بلند و دو درب داشت و در هر یک از دو سوی آن نیز یک سرپوشیده قرار داشت. وی همچنین بارویی را که بر پیرامون حرم امام حسین(ع) و خانه‌های مجاور بود را بازسازی کرد.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۰۰ـ۹۹</ref> | پس از آن مرقد امام به مدّت ده سال همچنان بدون بنا باقی ماند، تا آن که [[داعی صغیر]] به حکومت رسید. او به ساختن بنایی مناسب برای مرقد امام علی(ع) و مرقد امام حسین(ع) فرمان داد. تاریخ این بنا به سال‌های میان ۲۷۹ و ۲۸۹ قمری مربوط می‌شود. داعی صغیر حرمی که در کربلا ساخته بود گنبدی بلند و دو درب داشت و در هر یک از دو سوی آن نیز یک سرپوشیده قرار داشت. وی همچنین بارویی را که بر پیرامون حرم امام حسین(ع) و خانه‌های مجاور بود را بازسازی کرد.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۰۰ـ۹۹</ref> | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۴: | ||
در سال ۴۰۷ه. ق. یکی از شب‌ها دو شمع بزرگ از شمع‌هایی که حرم را روشن می‌ساخت بر فرش‌ها افتاد و آتش نخست پرده‌ها و روکش‌ها را به کام خود فرو برد و سپس به رواق‌ها و گنبد سرایت کرد، به گونه‌ای که تنها دیوارها، بخشی از حرم و مسجد عمران بن شاهین از آسیب این آتش ایمن ماند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۰۲ـ۱۰۰</ref> | در سال ۴۰۷ه. ق. یکی از شب‌ها دو شمع بزرگ از شمع‌هایی که حرم را روشن می‌ساخت بر فرش‌ها افتاد و آتش نخست پرده‌ها و روکش‌ها را به کام خود فرو برد و سپس به رواق‌ها و گنبد سرایت کرد، به گونه‌ای که تنها دیوارها، بخشی از حرم و مسجد عمران بن شاهین از آسیب این آتش ایمن ماند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۰۲ـ۱۰۰</ref> | ||
===ششمین بنا=== | ===ششمین بنا=== | ||
[[حسن بن مفضل بن سهلان]] پس از در دست گرفتن قدرت به بازسازی حرم امام حسین(ع)، که بخش‌هایی از آن؛ شامل حرم و گنبد و رواق‌ها در آتش سوخته بود، پرداخت. او در سال ۴۱۲ه. ق. گنبدِ حرم امام حسین(ع) را بازسازی و قسمت‌های سوخته در آتش را ترمیم کرد و فرمان داد دیواری بر پیرامون حرم بسازند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۰۳</ref> | [[حسن بن مفضل بن سهلان]] پس از در دست گرفتن قدرت به بازسازی حرم امام حسین(ع)، که بخش‌هایی از آن؛ شامل حرم و گنبد و رواق‌ها در آتش سوخته بود، پرداخت. او در سال ۴۱۲ه. ق. گنبدِ حرم امام حسین(ع) را بازسازی و قسمت‌های سوخته در آتش را ترمیم کرد و فرمان داد دیواری بر پیرامون حرم بسازند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۰۳</ref> | ||
===بنای هفتم=== | ===بنای هفتم=== | ||
در سال ۶۲۰ه. ق. [[محمد بن عبدالکریم کندی]] وزارت [[ناصرلدین الله]] را به عهده گرفت. او در دوران وزارت خود به ترمیم حرم و نوسازی و بازسازی قسمت‌های ویران شده آن پرداخت، دیوارها و چار رواق حرم را پوششی از چوب ساج پوشاند، صندوقی چوبی که با دیبا و پارچه‌های حریر زینت یافته بود، بر روی قبر نهاد.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۰۴ـ۱۰۳</ref> | در سال ۶۲۰ه. ق. [[محمد بن عبدالکریم کندی]] وزارت [[ناصرلدین الله]] را به عهده گرفت. او در دوران وزارت خود به ترمیم حرم و نوسازی و بازسازی قسمت‌های ویران شده آن پرداخت، دیوارها و چار رواق حرم را پوششی از چوب ساج پوشاند، صندوقی چوبی که با دیبا و پارچه‌های حریر زینت یافته بود، بر روی قبر نهاد.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۰۴ـ۱۰۳</ref> | ||
===بنای هشتم=== | ===بنای هشتم=== | ||
| خط ۹۰: | خط ۸۶: | ||
[[احمد جلائری]] ایوان روبروی صحن را که به ایوان طلا مشهور است و همچنین مسجد صحن را، که به شکل مربعی برگرد حرم قرار گرفته است ساخت و به آراستن رواق‌ها و داخل حرم به وسیله آینه‌کاری و خاتم کاری و نیز کاشی‌های کاشانی که بر آنها منظره‌هایی طبیعی نقش بسته اهتمام ورزید. بنا به فرمان احمد جلایری، دو گلدسته حرم را نیز به آجرهای زرد کاشانی آراستند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۰۶ـ۱۰۴ </ref> | [[احمد جلائری]] ایوان روبروی صحن را که به ایوان طلا مشهور است و همچنین مسجد صحن را، که به شکل مربعی برگرد حرم قرار گرفته است ساخت و به آراستن رواق‌ها و داخل حرم به وسیله آینه‌کاری و خاتم کاری و نیز کاشی‌های کاشانی که بر آنها منظره‌هایی طبیعی نقش بسته اهتمام ورزید. بنا به فرمان احمد جلایری، دو گلدسته حرم را نیز به آجرهای زرد کاشانی آراستند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۰۶ـ۱۰۴ </ref> | ||
===در دوره صفویه=== | ===در دوره صفویه=== | ||
[[پرونده:تصویر قدیمی از حرم امام حسین(ع).jpg|بندانگشتی|250px|تصویر قدیمی دیگر از حرم امام حسین(ع)]] | [[پرونده:تصویر قدیمی از حرم امام حسین(ع).jpg|بندانگشتی|250px|تصویر قدیمی دیگر از حرم امام حسین(ع)]] | ||
در سال ۹۱۴ق. [[شاه اسماعیل صفوی]] [[بغداد]] را گشود در دوّمین روز پس از آن به زیارت امام حسین(ع) رفت و فرمان داد حاشیه‌های ضریح را تذهیب کنند. او همچنین دوازده چراغدان طلا به حرم هدیه کرد. در ۹۲۰ق. شاه اسماعیل، دیگر بار به زیارت کربلا آمد و دستور داد صندوقی از چوب ساج بر ضریح بسازند. در ۹۳۲ق. [[شاه اسماعیل دوم]]، ضریح مشبک زیبایی که از نقره ساخته شده به مرقد امام هدیه کرد. در ۹۸۳ق. علی پاشا ملقّب به «وند زاده» بنای گنبد را نوسازی کرد. در ۱۰۳۲ق. [[شاه عباس صفوی]] ضریح مسی برای صندوق ضریح ساخت و گنبد را نیز به سنگ‌های کاشانی تزیین کرد. در ۱۰۴۸ق. سلطان مراد چهارم، از سلاطین عثمانی، کربلا را زیارت کرد و فرمان داد گنبد را از بیرون با گچ سفید کنند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۱۰ </ref> | در سال ۹۱۴ق. [[شاه اسماعیل صفوی]] [[بغداد]] را گشود در دوّمین روز پس از آن به زیارت امام حسین(ع) رفت و فرمان داد حاشیه‌های ضریح را تذهیب کنند. او همچنین دوازده چراغدان طلا به حرم هدیه کرد. در ۹۲۰ق. شاه اسماعیل، دیگر بار به زیارت کربلا آمد و دستور داد صندوقی از چوب ساج بر ضریح بسازند. در ۹۳۲ق. [[شاه اسماعیل دوم]]، ضریح مشبک زیبایی که از نقره ساخته شده به مرقد امام هدیه کرد. در ۹۸۳ق. علی پاشا ملقّب به «وند زاده» بنای گنبد را نوسازی کرد. در ۱۰۳۲ق. [[شاه عباس صفوی]] ضریح مسی برای صندوق ضریح ساخت و گنبد را نیز به سنگ‌های کاشانی تزیین کرد. در ۱۰۴۸ق. سلطان مراد چهارم، از سلاطین عثمانی، کربلا را زیارت کرد و فرمان داد گنبد را از بیرون با گچ سفید کنند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۱۰ </ref> | ||
===در دوره نادرشاه=== | ===در دوره نادرشاه=== | ||
در سال ۱۱۳۵ ق. همسر [[نادر شاه]] با در اختیار گذاشتن اموال فراوانی به متولیان حرم امام حسین(ع) فرمان داد نوسازی گسترده‌ای انجام دهند. در ۱۱۵۵ق. نادر شاه کربلا را زیارت کرد و فرمان داد بناهای موجود را تزیین کنند. او همچنین هدیه‌های گران بهایی به گنجینه حرم هدیه کرد.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۱۱ـ۱۱۰</ref> | در سال ۱۱۳۵ ق. همسر [[نادر شاه]] با در اختیار گذاشتن اموال فراوانی به متولیان حرم امام حسین(ع) فرمان داد نوسازی گسترده‌ای انجام دهند. در ۱۱۵۵ق. نادر شاه کربلا را زیارت کرد و فرمان داد بناهای موجود را تزیین کنند. او همچنین هدیه‌های گران بهایی به گنجینه حرم هدیه کرد.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۱۱ـ۱۱۰</ref> | ||
===در دوره قاجار=== | ===در دوره قاجار=== | ||
| خط ۱۰۵: | خط ۹۸: | ||
در سال ۱۲۳۲ ق. فتحعلی‌شاه قاجار ضریح نقره‌ای تازه‌ای ساخت؛ ایوان گنبد را به طلا آراست و همه آنچه را که وهابیون ویران کرده بودند بازسازی کرد. در ۱۲۵۰ق. فتحعلی‌شاه دستور داد گنبد بارگاه امام را نوسازی و گنبد حرم حضرت ابوالفضل(ع) را نیز برپا و تذهیب کنند. از سوی وی وکیلش [[ابراهیم خان شیرازی]] نظارت بر انجام امور و هزینه‌ها را بر عهده داشت. در ۱۲۷۳ق. [[ناصرالدین شاه]] گنبد و بخشی از طلاکاری‌های آن را نوسازی کرد و در ۱۲۸۳ق. صحن حرم را توسعه داد.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۱۱</ref> | در سال ۱۲۳۲ ق. فتحعلی‌شاه قاجار ضریح نقره‌ای تازه‌ای ساخت؛ ایوان گنبد را به طلا آراست و همه آنچه را که وهابیون ویران کرده بودند بازسازی کرد. در ۱۲۵۰ق. فتحعلی‌شاه دستور داد گنبد بارگاه امام را نوسازی و گنبد حرم حضرت ابوالفضل(ع) را نیز برپا و تذهیب کنند. از سوی وی وکیلش [[ابراهیم خان شیرازی]] نظارت بر انجام امور و هزینه‌ها را بر عهده داشت. در ۱۲۷۳ق. [[ناصرالدین شاه]] گنبد و بخشی از طلاکاری‌های آن را نوسازی کرد و در ۱۲۸۳ق. صحن حرم را توسعه داد.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ص ۱۱۱</ref> | ||
===در دوره‌های بعد=== | ===در دوره‌های بعد=== | ||
| خط ۲۳۹: | خط ۲۳۱: | ||
# [[سید کاظم رشتی]] یکی از رهبران [[شیخیه]] (متوفی سال ۱۲۵۹ه ق) | # [[سید کاظم رشتی]] یکی از رهبران [[شیخیه]] (متوفی سال ۱۲۵۹ه ق) | ||
# شیخ محمد تقی شیرازی حائری (متوفی سال ۱۳۳۸ه ق)<ref>مقدس، راهنمای اماکن زیارتی و سیاحتی در عراق، ص ۲۲۵ - ۲۲۳</ref> | # شیخ محمد تقی شیرازی حائری (متوفی سال ۱۳۳۸ه ق)<ref>مقدس، راهنمای اماکن زیارتی و سیاحتی در عراق، ص ۲۲۵ - ۲۲۳</ref> | ||
{{پایان}} | |||
==نقیبان کربلا و تولیت حرم== | ==نقیبان کربلا و تولیت حرم== | ||
| خط ۲۵۳: | خط ۲۴۳: | ||
بیشترین مردانی که منصب تولیت حرم امام حسین(ع) را بر عهده گرفته‌اند از دو طایفه علوی؛ [[آل زحیک]] و [[آل فائز]] بودند که یکایک نقابت اشراف کربلا را در اختیار داشته‌اند و یک طایفه تولیت و طایفه دیگر نقابت را در اختیار می‌گرفته است. یکی از جلوه‌های قدرت مقام تولیت که طبعاً قدرتی اجرایی در کل شهر را نیز در پی می‌آورد، این است که توانست در جریان هجوم وهابیان به کربلا در سال‌های ۱۲۱۶ - ۱۲۲۰- ه. ق. و همچنین در تهاجم دوباره نجیب پاشا در سال ۱۲۵۸ ه. ق. که به حادثه غدیرخون شهرت یافت، نیروی مقامت مردمی را رهبری کند. پس از حادثه غدیر خون و در پی در هم کوبیده شدن کربلا، قدرت تولیت به سرعت فرو پاشید، به گونه‌ای که افزون بر دو قرن، کسانی از خاندان‌های غیر علوی توانستند تولیت حرم را در دست گیرند. تولیت تا اواخر قرن سیزدهم در دست غیر علویان بود و از این زمان به بعد در اختیار [[خاندان آل طعمه]] قرار گرفت تا آن را همچنان تا پایان دوران حکومت عثمانی و همچنین دوره‌های بعد در اختیار داشته باشند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ۲۲۰ـ۲۱۷</ref> | بیشترین مردانی که منصب تولیت حرم امام حسین(ع) را بر عهده گرفته‌اند از دو طایفه علوی؛ [[آل زحیک]] و [[آل فائز]] بودند که یکایک نقابت اشراف کربلا را در اختیار داشته‌اند و یک طایفه تولیت و طایفه دیگر نقابت را در اختیار می‌گرفته است. یکی از جلوه‌های قدرت مقام تولیت که طبعاً قدرتی اجرایی در کل شهر را نیز در پی می‌آورد، این است که توانست در جریان هجوم وهابیان به کربلا در سال‌های ۱۲۱۶ - ۱۲۲۰- ه. ق. و همچنین در تهاجم دوباره نجیب پاشا در سال ۱۲۵۸ ه. ق. که به حادثه غدیرخون شهرت یافت، نیروی مقامت مردمی را رهبری کند. پس از حادثه غدیر خون و در پی در هم کوبیده شدن کربلا، قدرت تولیت به سرعت فرو پاشید، به گونه‌ای که افزون بر دو قرن، کسانی از خاندان‌های غیر علوی توانستند تولیت حرم را در دست گیرند. تولیت تا اواخر قرن سیزدهم در دست غیر علویان بود و از این زمان به بعد در اختیار [[خاندان آل طعمه]] قرار گرفت تا آن را همچنان تا پایان دوران حکومت عثمانی و همچنین دوره‌های بعد در اختیار داشته باشند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، ۲۲۰ـ۲۱۷</ref> | ||
[[پرونده:تصویر ضریح و زیارت مردم.jpg|بندانگشتی|250px|محبان اهل بیت(ع) در اطراف ضریح امام حسین(ع)]] | [[پرونده:تصویر ضریح و زیارت مردم.jpg|بندانگشتی|250px|محبان اهل بیت(ع) در اطراف ضریح امام حسین(ع)]] | ||
==ثواب زیارت امام حسین(ع)== | ==ثواب زیارت امام حسین(ع)== | ||
| خط ۲۵۹: | خط ۲۴۸: | ||
در روایات زیادی به زیارت امام حسین(ع) تأکید شده و این مقدار سفارش به زیارت در مورد امام دیگری سابقه ندارد؛ به‌گونه‌ای که در برخی روایت‌ها، زیارت امام حسین(ع) واجب دانسته شده است. | در روایات زیادی به زیارت امام حسین(ع) تأکید شده و این مقدار سفارش به زیارت در مورد امام دیگری سابقه ندارد؛ به‌گونه‌ای که در برخی روایت‌ها، زیارت امام حسین(ع) واجب دانسته شده است. | ||
در روایتی، امام باقر(ع) می‌فرماید: «اگر مردم می‌دانستند در زیارت حسین(ع) چه فضیلتی است، از شوق جان می‌باختند». سپس فرمودند: «هرکس حسین(ع) را به خاطر شوق او زیارت کند، برای او هزار حج مقبول و هزار عمره مبرور و اجر هزار شهید از شهدای بدر و هزار روزه‌دار و ثواب هزار صدقه مقبوله و ثواب هزار آزاد کردن بنده در راه خدا نوشته می‌شود».<ref>قریشی، مرقدها و مکان‌های زیارتی کربلا، ص ۳۰</ref> | در روایتی، امام باقر(ع) می‌فرماید: «اگر مردم می‌دانستند در زیارت حسین(ع) چه فضیلتی است، از شوق جان می‌باختند». سپس فرمودند: «هرکس حسین(ع) را به خاطر شوق او زیارت کند، برای او هزار حج مقبول و هزار عمره مبرور و اجر هزار شهید از شهدای بدر و هزار روزه‌دار و ثواب هزار صدقه مقبوله و ثواب هزار آزاد کردن بنده در راه خدا نوشته می‌شود».<ref>قریشی، مرقدها و مکان‌های زیارتی کربلا، ص ۳۰</ref> | ||
زیارت حرم امام حسین(ع) یکی از اعمال مورد توجه شیعیان است. بیشترین زیارت کنندگان در روزهای [[عاشورا]]، [[اربعین]] و [[نیمه شعبان]] در کربلا و حائر حسینی گرد هم می‌آیند. | زیارت حرم امام حسین(ع) یکی از اعمال مورد توجه شیعیان است. بیشترین زیارت کنندگان در روزهای [[عاشورا]]، [[اربعین]] و [[نیمه شعبان]] در کربلا و حائر حسینی گرد هم می‌آیند. | ||