سوره انفال: تفاوت میان نسخه‌ها

آیات سوره انفال بیشتر ناظر به حل مشکلات و وقایعی بود که در جنگ بدر اتفاق افتاد.

از [[ابن عباس]] روایت است که در روز بدر [[پیامبر(ص)]] تکلیف هر کسی را معین کرد و از تخلف به شدت نهی کرد. جوانان پیش رفتند و افراد مسن زیر پرچم‌ها باقی ماندند. وقتی که دشمن شکست خورد و [[غنائم]] زیادی به دست آمد، جوانان گفتند چون دشمن به دست ما نابود شده است، پس غنائم برای ما است. در مقابل افراد مسن نیز گفتند ما به محافظت پیامبر خدا ایستاده بودیم و اگر شما شکست می‌خوردید از شما حمایت می‌کردیم، پس ما هم از غنائم شریک هستیم. وقتی که این اختلاف میان مسلمانان افتاد، آیه ابتدایی سوره انفال «يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَنفَالِ ۖ قُلِ الْأَنفَالُ لِلَّـهِ وَالرَّ‌سُولِ...» نازل شد و اختیار غنائم را به پیامبر(ص) داد و او هم همه را به صورت مساوی تقسیم کرد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۷۹۶؛ واحدی، اسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۵؛ محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات‏، ۱۳۶۱ش، ص۳۶۵.</ref>

در [[روایت]] است که در روز بدر [[جبرئیل]] به پیامبر اسلام فرمود مشتی خاک بردار بر روی دشمن بپاش. هنگامی که دو سپاه در مقابل هم قرار گرفتند پیامبر(ص) به [[علی(ع)]] گفت مشتی از سنگریزها به من بده و آن را به طرف مشرکان پاشید و فرمود: «مسخ و زشت باد این چهره‌ها». بر اساس روایات آن شن‌ها به چشم و دهان دشمنان رفت و [[مسلمانان]] به طرف آنها حمله کردند و شکستشان دادند. وقتی دشمنان شکست خوردند آیه ۱۷ سوره انفال «وَمَا رَ‌مَيْتَ إِذْ رَ‌مَيْتَ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ رَ‌مَىٰ» نازل شد که تو نبودی به سمت دشمن سنگریزها را انداختی بلکه خدا بود. نویسنده مجمع البیان این کار را از [[معجزات الهی]] معرفی کرده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۸۱۴.</ref>

[[شیخ طوسی]] به نقل از [[جابر بن عبدالله انصاری]] درباره [[سبب نزول]] آیه ۲۷ سوره انفال «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَخُونُوا اللَّـهَ وَالرَّ‌سُولَ...» بر این باور است: این آیه درباره [[منافقین]] نازل شده که در جنگ بدر [[ابوسفیان]] را از آمدن پیامبر آگاه کردند و او هم با کاروان خود از دست مسلمانان گریخت.<ref>طوسی، التبیان، دار احیا التراث العربی، ج۵، ص۱۰۶.</ref> برخی نیز این آیه را درباره [[ابولبابه انصاری]] دانسته‌اند که در ماجرای درگیری مسلمانان با [[قبیله بنی قریظه]] به آنان از قصد پیامبر(ص) بر عمل طبق داوری [[سعد بن معاذ]] خبر داد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۸۲۳؛ واحدی، اسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۸.</ref>