Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۰۹۹
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←تفاوت احتیاط در فتوا با فتوای به احتیاط: تغییر عنوان) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←احتیاط واجب فتوا نیست: ویرایش صوری و ساختاری) |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
*تعابیری که در حکم فتوایند مانند: «بعید نیست لکن مسئله مشکل است»، «احوط اگرچه اقوی نیست»، «خالی از وجه نیست»، «مشکل است اگرچه خالی از قرب نیست» و «ممکن است قول به آن ولی خالی از اشکال نیست». مقلد در این موارد نمیتواند به مجتهد دیگری رجوع کند.<ref>عاملی، الاصطلاحات الفقهیه، ۱۴۱۳ق، ص۱۵۷.</ref> | *تعابیری که در حکم فتوایند مانند: «بعید نیست لکن مسئله مشکل است»، «احوط اگرچه اقوی نیست»، «خالی از وجه نیست»، «مشکل است اگرچه خالی از قرب نیست» و «ممکن است قول به آن ولی خالی از اشکال نیست». مقلد در این موارد نمیتواند به مجتهد دیگری رجوع کند.<ref>عاملی، الاصطلاحات الفقهیه، ۱۴۱۳ق، ص۱۵۷.</ref> | ||
===احتیاط واجب فتوا نیست=== | ===احتیاط واجب فتوا نیست=== | ||
گاهى مجتهد در خصوص مسئلهای شرعی، به نتیجه قطعی نرسیده و فتوایی نمىدهد. در چنین مواردی، از ابتدا وظيفه مكلف را بهصورت احتياط بيان مىكند. از این مسئله با عنوان [[احتیاط واجب]] یاد میکنند. در این موارد، مقلد مىتواند به همان احتیاط عمل کند یا به نظریه مجتهد دیگری عمل کند كه بعد از مرجع تقلیدش، اَعلم میداند.<ref>مکارم شیرازی، رساله احکام برای جوانان، ۱۳۸۶ش، ص۱۴.</ref> فرق احتیاط واجب با [[احتیاط مستحب]] در این است که احتیاط مستحب همیشه همراه فتوا است؛ یعنی مجتهد در آن مسئله علاوه بر اظهارنظر، راه احتیاط را هم نشان داده است و مقلد میتواند در این مسئله به فتوا یا به احتیاط عمل کند.<ref>مکارم شیرازی، رساله احکام برای جوانان، ۱۳۸۶ش، ص۱۳.</ref> | |||
البته گاه مجتهد از ادله یک مسئله، به این نتیجه رسیده که واجب است در خصوص آن احتیاط کرد. به این حکم، «فتوای به احتیاط» میگویند. «فتوای به احتیاط» با احتیاط واجب که «احتیاط در فتوا» است، متفاوت است. در احتیاط واجب یا «احتیاط در فتوا»، مجتهد به نتیجه قطعی نرسیده و اساساً فتوایی ندارد.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref> | |||
تعبیر به احتیاط در كتابهای فتوایی اگر پیش یا پس از فتوا نباشد، بیانگر احتیاط وجوبی است.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref> | |||
==فتواهای مشهور== | ==فتواهای مشهور== |