پرش به محتوا

فتوا: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۱
جز
←‏احتیاط واجب فتوا نیست: ویرایش صوری و ساختاری
جز (←‏احتیاط واجب فتوا نیست: ویرایش صوری و ساختاری)
خط ۴۴: خط ۴۴:
*تعابیری که در حکم فتوایند مانند: «بعید نیست لکن مسئله مشکل است»، «احوط اگرچه اقوی نیست»، «خالی از وجه نیست»، «مشکل است اگرچه خالی از قرب نیست» و «ممکن است قول به آن ولی خالی از اشکال نیست». مقلد در این موارد نمی‌تواند به مجتهد دیگری رجوع کند.<ref>عاملی، الاصطلاحات الفقهیه، ۱۴۱۳ق، ص۱۵۷.</ref>
*تعابیری که در حکم فتوایند مانند: «بعید نیست لکن مسئله مشکل است»، «احوط اگرچه اقوی نیست»، «خالی از وجه نیست»، «مشکل است اگرچه خالی از قرب نیست» و «ممکن است قول به آن ولی خالی از اشکال نیست». مقلد در این موارد نمی‌تواند به مجتهد دیگری رجوع کند.<ref>عاملی، الاصطلاحات الفقهیه، ۱۴۱۳ق، ص۱۵۷.</ref>
===احتیاط واجب فتوا نیست===
===احتیاط واجب فتوا نیست===
احتیاط در فتوا در جایی است كه فقیه در مسئله‌ای به دلیلِ قطعیِ معتبر دست نیافته و مبنای او در آن مسئله، رجوع به احتیاط است.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref> اما فتوای به احتیاط در جایی است که فقیه از ادله احکام، وجوب احتیاط را استنباط کرده است.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref>
گاهى مجتهد در خصوص مسئله‌ای شرعی، به نتیجه قطعی نرسیده و فتوایی نمى‌دهد. در چنین مواردی، از ابتدا وظيفه مكلف را به‌صورت احتياط بيان مى‌كند. از این مسئله با عنوان [[احتیاط واجب]] یاد می‌کنند. در این موارد، مقلد مى‏‌تواند به همان احتیاط عمل کند یا به نظریه مجتهد دیگری عمل کند كه بعد از مرجع تقلیدش، اَعلم می‌داند.<ref>مکارم شیرازی، رساله احکام برای جوانان، ۱۳۸۶ش، ص۱۴.</ref> فرق احتیاط واجب با [[احتیاط مستحب]] در این است که احتیاط مستحب همیشه همراه فتوا است؛ یعنی مجتهد در آن مسئله علاوه بر اظهارنظر، راه احتیاط را هم نشان داده است و مقلد می‌تواند در این مسئله به فتوا یا به احتیاط عمل کند.<ref>مکارم شیرازی، رساله احکام برای جوانان، ۱۳۸۶ش، ص۱۳.</ref>


تعبیر به احتیاط در كتاب‌های فتوایی اگر پیش یا پس از فتوا نباشد، بیانگر احتیاط وجوبی است.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref> در تعریف [[احتیاط واجب]] گفته‌اند: گاهى مجتهد در بيان حكم شرعى فتوا نمى‌دهد و نظر قطعى ابراز نمى‌كند، بلكه از ابتدا وظيفه مكلف را به صورت احتياط بيان مى‌كند و در چنین مسائلى، مقلد مى‏‌تواند به همان احتیاط عمل کند یا به نظریه مجتهد دیگر كه بعد از مرجع تقلیدش، اَعلم از دیگران است عمل كند<ref>مکارم شیرازی، رساله احکام برای جوانان، ۱۳۸۶ش، ص۱۴.</ref> و فرق آن با [[احتیاط مستحب]] در این است که احتیاط مستحب همیشه همراه فتوا است؛ یعنی مجتهد در آن مسأله علاوه بر اظهارنظر، راه احتیاط را هم نشان داده است و مقلد می‌تواند در این مسأله به فتوا و یا به احتیاط عمل کند.<ref>مکارم شیرازی، رساله احکام برای جوانان، ۱۳۸۶ش، ص۱۳.</ref>
البته گاه مجتهد از ادله یک مسئله، به این نتیجه رسیده که واجب است در خصوص آن احتیاط کرد. به این حکم، «فتوای به احتیاط» می‌گویند. «فتوای به احتیاط» با احتیاط واجب که «احتیاط در فتوا» است، متفاوت است. در احتیاط واجب یا «احتیاط در فتوا»، مجتهد به نتیجه قطعی نرسیده و اساساً فتوایی ندارد.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref>  
 
تعبیر به احتیاط در كتاب‌های فتوایی اگر پیش یا پس از فتوا نباشد، بیانگر احتیاط وجوبی است.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref>


==فتواهای مشهور==
==فتواهای مشهور==
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۲٬۵۷۹

ویرایش