Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۷۸۵
ویرایش
طه حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
ویرایش شناسه
جز (←خلفای راشدین) |
(ویرایش شناسه) |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
}} | }} | ||
'''طه حسین'''(۱۸۸۹-۱۹۷۳م) نویسنده [[سنی|سنی‌مذهب]] [[مصر|مصری]] که از او دیدگاه‌های خاصی درباره برخی | '''طه حسین'''(۱۸۸۹-۱۹۷۳م) نویسنده [[سنی|سنی‌مذهب]] [[مصر|مصری]] که از او دیدگاه‌های خاصی درباره برخی مسائل [[اسلام|اسلامی]] و [[شیعه|شیعی]] نقل شده است. | ||
طه حسین با وجود اعتقاد به [[اعجاز قرآن]]، آن را از [[اسرائیلیات|داستان‌های یهودی]] | طه حسین با وجود اعتقاد به [[اعجاز قرآن]]، آن را متأثر از [[اسرائیلیات|داستان‌های یهودی]] می‌دانست. وی بر این باور بود که گذشتگان اهل‌سنت، [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] را بزرگتر از آنچه بوده‌اند، نشان داده‌اند. به نظر او در زمان عثمان [[بنی‌امیه]] تمام امور [[خلافت]] را در دست گرفته بودند. او اعتقاد داشت [[امام علی(ع)]] هیچ‌گاه از سیاست برای رسیدن به مقاصد دنیایی استفاده نکرد. طه حسین، زمان شکل‌گیری [[شیعه]] به عنوان یک حزب را پس از ماجرای [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح امام حسن با معاویه]] می‌دانست. | ||
برخی | برخی آثار طه حسین عبارت است از: «فی الشعر الجاهلی»، «الفتنة الکبری»، «الأیام» و «الشیخان». برخی از کتاب‌های طه حسین همچون الفتنة الکبری و الایام به فارسی ترجمه شده‌اند. | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
===قرآن=== | ===قرآن=== | ||
طه حسین در کتاب «فی الشعر الجاهلی» مدعی شد که برخی مطالب [[قرآن]] از [[اسرائیلیات|داستان‌های یهودی]] تأثیر پذیرفته است.<ref>الجندی، طه حسین حیاته و فکره، ۱۹۷۷م، ص۱۴۰.</ref> در پی این نظریه مجلس مصر دستور جمع‌آوری این کتاب را صادر کرد و او را از دانشگاه مصر اخراج کرد.<ref>الجندی، طه حسین حیاته و فکره، ۱۹۷۷م، ص۱۷۸.</ref> برخی بر این باورند که این جنجال‌ها بیشتر جنبه سیاسی داشته است.<ref>طه حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، مقدمه، صفحه دوازده.</ref><br /> | طه حسین در کتاب «فی الشعر الجاهلی» مدعی شد که برخی مطالب [[قرآن]] از [[اسرائیلیات|داستان‌های یهودی]] تأثیر پذیرفته است.<ref>الجندی، طه حسین حیاته و فکره، ۱۹۷۷م، ص۱۴۰.</ref> در پی این نظریه مجلس مصر دستور جمع‌آوری این کتاب را صادر کرد و او را از دانشگاه مصر اخراج کرد.<ref>الجندی، طه حسین حیاته و فکره، ۱۹۷۷م، ص۱۷۸.</ref> برخی بر این باورند که این جنجال‌ها بیشتر جنبه سیاسی داشته است.<ref>طه حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، مقدمه، صفحه دوازده.</ref><br />البته طه حسین به [[اعجاز قرآن]] اعتقاد داشت.<ref>رجوع کنید به: حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۱۲۲.</ref> به نظر وی مهم‌ترین دلیل اعجاز قرآن، نظم و روش خاص آن در بیان مفاهیم است؛ روشی که عرب در روزگار پیامبر(ص) و پس از آن نتوانست از آن تقلید کند.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۱۲۴.</ref> | ||
البته طه حسین به [[اعجاز قرآن]] اعتقاد داشت.<ref>رجوع کنید به: حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۱۲۲.</ref> به نظر وی مهم‌ترین دلیل اعجاز قرآن، نظم و روش خاص آن در بیان مفاهیم است؛ روشی که عرب در روزگار پیامبر(ص) و پس از آن نتوانست از آن تقلید کند.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۱۲۴.</ref> | |||
===خلفای راشدین=== | ===خلفای راشدین=== | ||
طه حسین به گذشتگان اهل سنت انتقاد می‌کند که [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] را بیش از حد بزرگ جلوه داده و مقدس کرده‌اند و بدون فکر و تأمل در مدح و ثنای آن دو سخن گفته‌اند.<ref> حسین، الشیخان، ۱۹۶۹م، ص۶.</ref> وی [[شورای شش نفره]] را عامل اختلاف میان مسلمانان می‌دانست؛<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۴۸.</ref> به این دلیل که افرادی را [[عمر بن خطاب|خلیفه دوم]] برای این شورا معرفی کرد، همگی به خاطر حفظ اسلام و مسلمین تمایل داشتند که خود را [[خلافت|خلیفه]] معرفی کنند.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۴۸.</ref> | طه حسین به گذشتگان اهل سنت انتقاد می‌کند که [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] را بیش از حد بزرگ جلوه داده و مقدس کرده‌اند و بدون فکر و تأمل در مدح و ثنای آن دو سخن گفته‌اند.<ref> حسین، الشیخان، ۱۹۶۹م، ص۶.</ref> وی [[شورای شش نفره]] را عامل اختلاف میان مسلمانان می‌دانست؛<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۴۸.</ref> به این دلیل که افرادی را [[عمر بن خطاب|خلیفه دوم]] برای این شورا معرفی کرد، همگی به خاطر حفظ اسلام و مسلمین تمایل داشتند که خود را [[خلافت|خلیفه]] معرفی کنند.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۴۸.</ref> | ||
طه حسین، [[عثمان بن عفان|خلیفه سوم]] را ناتوان در امور [[خلافت]] می‌دانست؛ زیرا در دوره او طمع‌ورزان [[قریش]] و به خصوص [[بنی‌امیه]]، امور خلافت را به دست گرفته بودند و حتی عزل و نصب‌ها را خودشان انجام می‌دانند. به نظر وی [[عثمان بن عفان|عثمان]] به راحتی در برابر آنان از پا در آمد و تسلیم شد. <ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۲۰۵.</ref> او معتقد بود در ماجرای [[قتل عثمان|کشته‌شدن عثمان]]، [[امام علی علیه السلام|امام علی(ع)]] از مدافعان عثمان بود؛ اما [[طلحة بن عبیدالله|طلحه]] و [[زبیر بن عوام|زبیر]] متمایل به شورشیان بودند.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۷.</ref> | طه حسین، [[عثمان بن عفان|خلیفه سوم]] را ناتوان در امور [[خلافت]] می‌دانست؛ زیرا در دوره او طمع‌ورزان [[قریش]] و به خصوص [[بنی‌امیه]]، امور خلافت را به دست گرفته بودند و حتی عزل و نصب‌ها را خودشان انجام می‌دانند. به نظر وی [[عثمان بن عفان|عثمان]] به راحتی در برابر آنان از پا در آمد و تسلیم شد.<ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۲۰۵.</ref> او معتقد بود در ماجرای [[قتل عثمان|کشته‌شدن عثمان]]، [[امام علی علیه السلام|امام علی(ع)]] از مدافعان عثمان بود؛ اما [[طلحة بن عبیدالله|طلحه]] و [[زبیر بن عوام|زبیر]] متمایل به شورشیان بودند.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۷.</ref> | ||
===شیعه=== | ===شیعه=== | ||