طه حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

طه حسین به گذشتگان اهل سنت انتقاد می‌کند که [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] را بیش از حد بزرگ جلوه داده و مقدس کرده‌اند و بدون فکر و تأمل در مدح و ثنا آن دو سخن گفته‌اند.<ref> حسین، الشیخان، ۱۹۶۹م، ص۶.</ref> وی [[شورای شش نفره]] را عامل اختلاف میان مسلمانان می‌دانست؛<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۴۸.</ref> به این دلیل که افرادی را [[عمر بن خطاب|خلیفه دوم]] برای این شورا معرفی کرد، همگی به خاطر حفظ اسلام و مسلمین تمایل داشتند که خود را [[خلافت|خلیفه]] معرفی کنند.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۱، ص۴۸.</ref>

طه حسین، [[عثمان بن عفان|خلیفه سوم]] را ناتوان در امور [[خلافت]] می‌دانست؛ زیرا در دوره او طمع‌ورزان [[قریش]] و به خصوص [[بنی‌امیه]] امور خلافت را به دست گرفته بودند و حتی عزل و نصب‌ها را خودشان انجام می‌دانند. به نظر وی [[عثمان بن عفان|عثمان]] به راحتی در برابر آنان  از پا در آمد و تسلیم شد. <ref>حسین، آئینه اسلام، ۱۳۴۶ش، ص۲۰۵.</ref> او معتقد بود در ماجرای [[قتل عثمان|کشته‌شدن عثمان]]، [[امام علی علیه السلام|امام علی(ع)]] از مدافعان عثمان بود؛ اما [[طلحة بن عبیدالله|طلحه]] و [[زبیر بن عوام|زبیر]] متمایل به شورشیان بودند.<ref>حسین، الفتنه الکبری، ۲۰۰۲م، ج۲، ص۷.</ref>