عذاب قبر: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفته نوَوَی، شارح صحیح مسلم، عالمان [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] درباره تأویل روایت مذکور اختلاف‌نظر دارند برخی آن را مربوط به مردگانی دانسته‌اند که وصیت کرده پس از مرگشان بر آنها گریه کنند. برخی از آنان، عذاب کردن مردگان به خاطر کارهای زندگان را با آیه «وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ؛ هیچ کس بارِ(گناه) دیگری را بر دوش نمی‌گیرد»<ref>سوره انعام، آيه۱۶۴.</ref> سازگار نمی‌دانند.<ref>نووی، المنهاج شرح صحیح مسلم بن الحجاج، ۱۳۹۲، ج۶، ص۲۲۸.</ref>

بنا بر آنچه که [[علامه مجلسی]] از [[شیخ بهائی]] نقل کرده، در کتاب‌های کلامی برای اثبات عذاب قبر به آیه «قالُوا رَبَّنا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ؛ پروردگارا! ما را دو بار میراندی و دو بار زنده کردی.»<ref>سوره غافر، آیه۱۱.</ref> استدلال می‌شود به اینکه مرگِ بار نخست در دنیا و مرگِ بار دوم در قبر است. همچنین زنده شدن بار نخست در قبر و زنده شدن بار دوم در [[قیامت]].<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۲۱۱.</ref> البته به گفته علامه مجلسی برخی از مفسران مانند عبدالله بن عمر بیضاوی و [[فضل بن حسن طبرسی]] در [[جوامع الجامع (کتاب)|جوامع الجامع]] آن را به میراندنِ قبل از نطقه و میراندنِ در دنیا و زنده شدن پس از نطفه و در [[قیامت]] تفسیر کرده‌اند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۲۱۴.</ref> او همچنین دیدگاه نخست را به فضل بن حسن طبرسی در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] و فخررازی نسبت داده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۲۱۴.</ref>  

علامه مجلسی «معیشة ضنکاً» در آیه «وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَىٰ؛ و هر کس از یاد من اعراض کند همانا معیشتش تنگ شود و او روز قیامت نابینا محشور می‌کنیم.»<ref> سوره طه، آیه۱۲۴.</ref> را به عذاب قبر تفسیر کرده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۲۱۵.</ref>

==جستارهای وابسته==

* [[سکرات موت]]