عذاب قبر: تفاوت میان نسخه‌ها

عذاب قبر به سختی‌ها و فشارهایی گفته می‌شود که پس از [[مرگ]] در [[برزخ]] بر انسان وارد می‌شود. به گفته [[امام خمینی]] عالم قبر، همان عالم برزخ است از زمانی که میت دفن می‌شود شروع می‌شود و تا [[قیامت]] ادامه دارد.<ref>امام خمینی، تقریرات فلسفه، نام كتاب: تقريرات فلسفه‏، ۱۳۸۵ش، ج۳، ص۲۳۹-۲۴۰.</ref> در [[روایات]] حرارت آتش، فشار زمین، گزیدن جانوران و وحشت زیاد به عنوان نمونه‌هایی از عذاب قبر اشاره شده است.<ref>قمی، منازل الآخره، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۱۳۷-۱۴۹.</ref>  

بر پایه روایتی که در [[علل الشرائع (کتاب)|علل الشرائع]] از امام علی(ع) نقل شده، عذاب قبر ناشی از [[سخن‌چینی]]، بول، کناره‌گیری مرد از همسرش است.<ref> صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۱۰.</ref> در پانویس بحارالانوار کناره‌گیری مرد از همسرش به [[نشوز]]<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۲۲۲، پانویس. </ref>و بول به بی‌مبالاتی نسبت به نجاست<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۲۴۵، پانویس.</ref> تفسیر شده است.  

* مرگ در فاضله ظهر پنجشنبه تا ظهر جمعه<ref> شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۸۳.</ref>  

به گفته [[ابوالحسن اشعری]] در مقالات الاسلامیین، درباره عذاب قبر میان مسلمانان اختلاف‌نظر وجود دارد. او اکثر مسلمانان را معتقد به عذاب قبر دانسته و به [[معتزله]] و [[خوارج]] نسبت داده که به عذاب قبر باور ندارند.<ref> اشعری، مقالات الاسلامیین، ۱۴۰۰ق، ص۴۳۰.</ref> اما [[ابن ابی‌الحدید]] از قاضی القضاة در طبقات المعتزله نقل کرده چون ضرار بن عمر از شاگردان [[واصل بن عطا]] به عذاب قبر باور نداشته آن را به همه معتزله نسبت داده‌اند در حالی که معتزله عذاب قبر را جایز می‌دانند. هرچند شمار اندکی از آنان به عذاب قبر یقین ندارند اما بیشترشان معتقدند عذاب قبر وجود دارد با این تفاوت که آن را مربوط به روح می‌دانند نه جسم.<ref>ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۲۷۳.</ref>

اردبلی، سید عبدالغنی، تقریرات فلسفه، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۵ش.