آیه میثاق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه میثاق''' یکصد و هفتاد و دوّمین آیه از [[سوره اعراف]] است که به آیه میثاق یا [[عالم ذر|آیه ذر]] معروف است، این آیه از آن رو که از میثاق خداوند با فرزندان آدم سخن گفته است به آیه میثاق و از آن جهت که برخی محل گرفتن این پیمان را [[عالم ذر]] می‌دانند، به آیه ذر مشهور شده است. مفسران و متکلمین پیرامون این آیه نظریات متفاوتی دارند.

|عنوان={{عربی|اندازه=۱۰۰%|وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّک مِن بَنی ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّیتهَُمْ وَ أَشهَْدَهُمْ عَلی أَنفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّکمْ قَالُواْ بَلی شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ یوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّا کنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِین أَوْ تَقُولُوا إِنَّما أَشْرَک آباؤُنا مِنْ قَبْلُ وَ کنَّا ذُرِّیةً مِنْ بَعْدِهِمْ أَ فَتُهْلِکنا بِما فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ وَ کذلِک نُفَصِّلُ الْآیاتِ وَ لَعَلَّهُمْ یرْجِعُونَ}}

|و چون پروردگار تو از پسران آدم از پشت هایشان نژادشان را بیاورد و آنها را بر خودشان گواه گرفت که مگر من پروردگار شما نیستم؟ گفتند: چرا، گواهی می‌دهیم تا روز رستاخیز نگویید که از این نکته غافل بوده‌ایم یا نگویید که فقط پدران ما از پیش شرک آورده‌اند و ما فرزندانی از پی آنها بوده ایم، آیا ما را به سزای اعمالی که بیهوده کاران کرده‌اند هلاک می‌کنی بدین سان این آیه‌ها را شرح می‌دهیم شاید به خدا باز گردند. ([[سوره اعراف]]،۱۷۲-۱۷۴)

==واژگان مهم==

===ظهورهم===

===ذریه===

لغت شناسان اصل ذر را به معنای انتشار و پراکندگی می‌دانند. در کتاب لسان العرب ذیل این ماده آمده است: ذر شی به معنای پراکنده کردن آن است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۳۰۴.</ref> واژه ذریه درباره نسل انسان، چه مرد و چه زن به کار رفته است.<ref>مصطفوی، التحقیق، وزارت فرهنگ و ارشاد، ج۳، ص۳۰۷.</ref>

# قرآن کریم.

# مکارم شیرازی، ناصر، و همکاران، تفسیر نمونه، تهران،‌ دار الکتب الاسلامیه، چاپ بیست و دوم، ۱۳۷۹ش.

# طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصرخسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.

# ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت،‌ دار الفکر للطباعه و النشر، الطبعة الثالثة، ۱۴۱۴ق.

# مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد، بی‌تا.