ابوالحسن اشعری: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفته ابن فورک، اشعری بر اساس اصل [[حسن و قبح|حسن و قبح شرعی]]، لزوم عقلی [[امامت]] را انکار کرده و فرستادن انبیاء را بر خدا واجب نمی‌داند. بنابراین، به جز احکامی که خود شارع درباره امامت وضع کرده، انسان‌ها تکلیف دیگری در این باره ندارند.<ref>ص ۱۷۴، ۱۸۰ - ۱۸۱</ref> وی معتقد است هیچ گونه نصی برای [[امامت]] فردی خاص پس از پیامبر وجود ندارد و تعیین هر یک از [[خلفای چهارگانه]] نیز مبتنی بر انتخاب خبرگان امت ([[اهل حل و عقد]]) بوده و اطاعت از خلیفه منتخب آنان - که از دید اشعری لزوماً افضل اهل زمان بوده است - پس از بیعت بر همگان واجب گردیده است.<ref>اللمع، ۸۱، ۸۳؛ ابن فورک، ۱۸۲ - ۱۸۶؛ نسفی، ج۲، ص۸۳۴</ref><ref>انواری محمدجواد، اشعری، در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۶۴</ref>