آیه فطرت: تفاوت میان نسخه‌ها

زراره از امام باقر نقل کرده است که منظور از «فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها»، این است که خداوند انسان‌ها را براساس شناخت خودش آفرید و اگر این‌گونه نبود، مردم نمی‌دانستند پروردگار و رازقشان کیست.<ref>صدوق، توحید، ۱۳۹۸ق، ص۳۳۰.</ref> در مناقب ابن شرهآشوب هم امام رضا از امام صادق نقل کرده است که منظور از این عبارت، توحید، رسالت حضرت محمد و ولایت امام علی(ع) است.<ref>ابن شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۱۰۱.</ref>

[[علامه طباطبایی]] معتقد است انسان بیش از یک سعادت و شقاوت ندارد. بنابراین در یک راه و روش ثابت برای هدایت او مقرر شده است و یک راهنما او را به هدفی ثابت هدایت می‌کند. وی این راهنما را [[فطرت]] می‌نامد؛ فطرتی الهی که هیچ تغییر و تبدیلی در آن راه ندارد و وظیفه آن راهنمایی انسان به یک سنت خاص و راهی معین و هدفی مشخص است تا کاستی‌های خود را رفع و به حوائجش دست پیدا کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۱۷۸-۱۷۹.</ref>