پرش به محتوا

رقص: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۸۳ بایت حذف‌شده ،  ‏۶ اوت ۲۰۱۷
جز
ویرایش و تمیزکاری
imported>Movahhed
(ساده سازی متن و ویرایش محتوایی)
جز (ویرایش و تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
{{احکام}}
{{احکام}}
{{مقاله توصیفی فقهی}}
{{مقاله توصیفی فقهی}}
'''رقص''' به حرکات موزون و هماهنگ بدنی گفته می‌شود که معمولا همراه با آواز و [[موسیقی]] است و در فقه، [[احکام|احکامی]] از قبیل [[حلال]] و [[حرام]] دارد. عده‌ای از [[فقها]] معتقدند رقص حرام است، هر چند با وسایل [[لهو]] نباشد؛ اما برخی دیگر می‌گویند تنها رقصی که همراه با لهو باشد و باعث فساد شود، حرام است. یکی از رقص‌های آیینی و مذهبی معروف، [[سماع|رقص سماع]] است که در میان برخی از [[صوفیه]] رواج دارد.
'''رقص''' حرکات موزون و هماهنگ بدنی که معمولاً همراه با آواز و [[موسیقی]] است. برخی از [[فقها]] رقص را [[حرام]] می‌دانند؛ اما برخی دیگر معتقدند تنها رقصی که همراه با [[لهو]] باشد و باعث فساد شود، حرام است. برخی از صوفیان نوعی رقض را در مکان و زمان خاصی انجام می‌دهند و آن را [[سماع|رقص سماع]] می‌نامند.


==مفهوم شناسی==
==مفهوم‌شناسی==
رقص به حرکات موزون و هماهنگ بدنی گفته می‌شود که معمولا همراه با آواز و [[موسیقی]] است. <ref>امین مهربانی، رقص،‌ ص۲۱۵.</ref>
رقص به حرکات موزون و هماهنگ بدنی گفته می‌شود که معمولا همراه با آواز و [[موسیقی]] است. <ref>امین مهربانی، رقص،‌ ص۲۱۵.</ref>
رقص‌های رایج در سرزمین‌های اسلامی، غالبا هنگام برگزاری آیین‌ها و مراسم اجرا می‌شدند. در بسیاری از این رقص‌‌ها، تفریح و سرگرمی با صرف خلاقیت هنری منظور نبوده، بلکه اهداف و کارکردهایی مذهبی و آیینی نیز داشته است.<ref>امین مهربانی، رقص،‌ ص۲۱۶.</ref>
رقص‌های رایج در سرزمین‌های اسلامی، غالبا هنگام برگزاری آیین‌ها و مراسم اجرا می‌شدند. در بسیاری از این رقص‌‌ها، تفریح و سرگرمی با صرف خلاقیت هنری منظور نبوده، بلکه اهداف و کارکردهایی مذهبی و آیینی نیز داشته است.<ref>امین مهربانی، رقص،‌ ص۲۱۶.</ref>
خط ۱۱: خط ۱۱:
برخی دیگر رقص را به خودی خود حرام نمی‌دانند، مگر آن رقصی که همراه با موسیقی باشد و باعث تهییج شهوت و فساد شود.<ref>هاشمی شاهرودی، محمود، فرهنگ فقه، ۱۳۸۹ش، ج۴، ص۱۲۴.</ref>
برخی دیگر رقص را به خودی خود حرام نمی‌دانند، مگر آن رقصی که همراه با موسیقی باشد و باعث تهییج شهوت و فساد شود.<ref>هاشمی شاهرودی، محمود، فرهنگ فقه، ۱۳۸۹ش، ج۴، ص۱۲۴.</ref>


[[روایات]] نیز به شکل عام، هر کار بیهوده‌ای را حرام دانسته‌اند که از جمله آنها رقص و موسیقی است. در مجموعه این روایات، به حرام‌بودن رقص، به طور مطلق و در برخی با قید‌هایی مانند لهو و لعب اشاره شده است.<ref>کلینی،‌ كافی، ۱۴۰۷ق، ج‏6، ص432.</ref>
[[روایات]] نیز به شکل عام، هر کار بیهوده‌ای را حرام دانسته‌اند که از جمله آنها رقص و موسیقی است. در مجموعه این روایات، به حرام‌بودن رقص، به طور مطلق و در برخی با قید‌هایی مانند لهو و لعب اشاره شده است.<ref>کلینی،‌ الكافی، ۱۴۰۷ق، ج‏۶، ص۴۳۲.</ref>


==رقص سماع==
==رقص سماع==
نوعی رقص است که [[صوفی|صوفیان]] آن را در مکان و زمان خاصی انجام می‌دهند و می‌گویند با این حرکت، حالت شور و وجدی پیدا می‌کنند که به خداوند نزدیک می‌شوند؛<ref>نوروزی طلب،‌ عادلوند، «مطالعه تطبیقی رقص شیوا و رقص سماع»،‌ ص۱۹.</ref> اما برخی از صوفیه رقص و آهنگ را برای صوفی جایز نمی‌دانند.<ref>کاشانی، مصباح الهدایه، ۱۳۷۶ ش، ص ۱۷۸.</ref>
[[صوفی|صوفیان]] نوعی رقض را در مکان و زمان خاصی انجام می‌دهند و می‌گویند با این حرکت، حالت شور و وجدی پیدا می‌کنند که به خداوند نزدیک می‌شوند؛<ref>نوروزی طلب،‌ عادلوند، «مطالعه تطبیقی رقص شیوا و رقص سماع»،‌ ص۱۹.</ref> اما برخی از آنان رقص و آهنگ را برای صوفی جایز نمی‌دانند.<ref>کاشانی، مصباح الهدایه، ۱۳۷۶ش، ص۱۷۸.</ref>


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==
خط ۲۶: خط ۲۶:
==منابع==
==منابع==
*کاشانی، عزالدین محمود، مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه، تصحیح جلال الدین همایی، نشر هما، تهران ۱۳۷۶ ش.
*کاشانی، عزالدین محمود، مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه، تصحیح جلال الدین همایی، نشر هما، تهران ۱۳۷۶ ش.
*كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافی، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ: چهارم، ۱۴۰۷ ق.
*كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافی، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ: چهارم، ۱۴۰۷ق.
*مهربانی،‌امین، «رقص»، در دانشنامه جهان اسلام، تهران، موسسه فرهنگی هنری کتاب مرجع، ۱۳۹۴ش.
*مهربانی،‌امین، «رقص»، در دانشنامه جهان اسلام، تهران، موسسه فرهنگی هنری کتاب مرجع، ۱۳۹۴ش.
*نوروزی طلب، علیرضا،‌ عادلوند، «مطالعه تطبیقی رقص شیوا و رقص سماع»،‌ پدیده، در مجله باغ نظر، تهران، مرکز پژوهشی هنر، معماری و شهرسازی نظر، ۱۳۹۳ش.
*نوروزی طلب، علیرضا،‌ عادلوند، «مطالعه تطبیقی رقص شیوا و رقص سماع»،‌ پدیده، در مجله باغ نظر، تهران، مرکز پژوهشی هنر، معماری و شهرسازی نظر، ۱۳۹۳ش.