پرش به محتوا

سوره جن: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۵ بایت حذف‌شده ،  ‏۲ مهٔ ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ویکی سازی)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{سوره||نام = جن|کتابت = ۷۲|جزء = ۲۹|آیه = ۲۸|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۴۰|بعدی = [[سوره مزمل|مزمل]] |قبلی = [[سوره نوح|نوح]] |کلمه = ۲۸۶ |حرف =۱۱۰۹|تصویر=سوره جن.jpg}}
{{سوره||نام = جن|کتابت = ۷۲|جزء = ۲۹|آیه = ۲۸|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۴۰|بعدی = [[سوره مزمل|مزمل]] |قبلی = [[سوره نوح|نوح]] |کلمه = ۲۸۶ |حرف =۱۱۰۹|تصویر=سوره جن.jpg}}
'''سوره جن''' هفتاد و دومین سوره و از [[سوره‌های مکی|سوره‌های مکی قرآن]] است که در [[جزء]] ۲۹ قرآن جای دارد. نام‌گذاری این سوره به نام «‌جن» به دلیل وجود واژه جن در نخستین [[آیه]] و وجود مطالبی درباره [[جن]]، در این سوره است. سوره جن بعضی از عقاید خرافی مردم درباره جن را مطرح کرده و به آنها پاسخ می‌دهد و بر اساس آیات آن دعوت [[پیامبر اسلام(ص)]] برای جن و انس عمومیت دارد. آیه ۱۸ با نام المساجد لله و آیات ٢٦ و ٢٧ درباره [[عصمت|عصمت پیامبران]] از آیات مشهور و نامدار این سوره است.
'''سوره جن''' هفتاد و دومین سوره و از [[سوره‌های مکی قرآن]] است که در [[جزء]] ۲۹ قرآن جای دارد. نام‌گذاری این سوره به نام «‌جن» به دلیل وجود واژه جن در نخستین [[آیه]] و وجود مطالبی درباره [[جن]]، در این سوره است. سوره جن بعضی از عقاید خرافی مردم درباره جن را مطرح کرده و به آنها پاسخ می‌دهد و بر اساس آیات آن دعوت [[پیامبر اسلام(ص)]] برای جن و انس عمومیت دارد. آیه ۱۸ با نام المساجد لله و آیات ٢٦ و ٢٧ درباره [[عصمت|عصمت پیامبران]] از آیات مشهور و نامدار این سوره است.


در فضیلت [[تلاوت]] سوره جن آمده است هر كس سوره جنّ را قرائت كند، خداوند به عدد هر جنّ و [[شیطان|شيطانى]] كه پیامبر اسلام را تصديق و يا تكذيب كرده [[ثواب]] بنده آزاد كردن عطا می‌کند.
در فضیلت [[تلاوت]] سوره جن آمده است هر كس سوره جنّ را قرائت كند، خداوند به عدد هر جنّ و [[شیطان|شيطانى]] كه پیامبر اسلام را تصديق و يا تكذيب كرده [[ثواب]] بنده آزاد كردن عطا می‌کند.
خط ۵۱: خط ۵۱:
{{پایان}}
{{پایان}}


این آیات یک قاعده را در مورد [[علم غیب]] بیان کرده که خدا كسى را بر غيب خود آگاه نمى‌كند و سپس «پیامبر برگزیده» را از این قاعده استثناء می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۱۴۰-۱۴۱.</ref> همچنین این آیات یکی از دلایل [[عصمت پیامبران]] است که با نیروی غیبی و [[امداد غیبی|امداد]] الهی و مراقبت [[فرشتگان]]، از لغزش‌ها و خطاها و از شر شیاطین [[جن]] و انس و وسوسه‌ها و آنچه اصالت [[وحی]] را خدشه دار می‌سازد، مصون و محفوظند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲۰، ص۵۴.</ref>
این آیات یک قاعده را در مورد [[علم غیب]] بیان کرده که خدا كسى را بر غيب خود آگاه نمى‌كند و سپس «پیامبر برگزیده» را از این قاعده استثناء می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۱۴۰-۱۴۱.</ref> همچنین این آیات یکی از دلایل [[عصمت پیامبران]] است که با نیروی غیبی و [[امداد غیبی|امداد الهی]] و مراقبت [[فرشتگان]]، از لغزش‌ها و خطاها و از شر شیاطین [[جن]] و انس و وسوسه‌ها و آنچه اصالت [[وحی]] را خدشه دار می‌سازد، مصون و محفوظند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲۰، ص۵۴.</ref>


==فضیلت و خواص==
==فضیلت و خواص==
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۶۱

ویرایش