Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۴۵
ویرایش
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
(←فتوحات) |
||
خط ۱۵۷: | خط ۱۵۷: | ||
===فتوحات=== | ===فتوحات=== | ||
{{اصلی|فتوحات}} | |||
در دوره خلافت عمر بن خطاب، فتوحات، که از زمان ابوبکر آغاز شده بود، ادامه یافت و مناطق بسیاری فتح شد. نخستین فتوحات این دوره در [[شامات]] بود و مناطقی همچون [[اردن]]، [[فلسطین]] و حمص به تصرف مسلمانان درآمد.با تصرف بخش وسیعی از شامات، پادشاه روم که بخشی از قلمرو خود را از دست داده بود با لشکری بزرگ به جنگ مسلمانان آمد ولی در [[جنگ یرموک]] شکست خورد. پس از آن شهر [[بیتالمقدس]] به محاصره مسلمانان درآمد و اهالی آن به شرط آنکه شخص خلیفه به [[قدس]] بیاید و پیماننامهای با آنان امضا کند، حاضر به تسلیم شدند. عمر با مشورت [[امام علی(ع)]] راهی قدس شد و پس از نوشتن پیماننامهای، بیتالمقدس به قلمرو اسلامی افزوده شد. در سمت [[عراق]] نیز (که در آن زمان جزو قلمرو ایران بود) سپاه [[مسلمانان]] دست به فتوحات زد. آنان علی رغم شکست اولیه در جنگی که به «یوم الجسر» معروف شد و [[ابوعبید ثقفی]] فرمانده مسلمانان در آن کشته شد، توانستند فتوحات خود را ادامه دهند. پس از تصرف حیره و [[بصره]] در عراق، مسلمانان در [[جنگ قادسیه]] با سپاه ایران، [[مدائن]] و سپس [[اهواز]] را به تصرف درآوردند. در سالهای بعد مناطق میانی ایران همچون [[کرمان]] و [[اصفهان]] و [[سیستان]] به قلمرو اسلامی افزوده شد. تصرفات در شمال عراق نیز ادامه یافت و مسلمانان تا [[موصل]] پیش رفتند. در شمال [[آفریقا]] نیز کشورگشایی شد و [[مصر]] و بخشهایی از مغرب به تصرف درآمد.<ref>سیوطی، تاریخ الخلفاء، ۱۴۱۱ق، ص۱۳۱-۱۳۳؛ جعفریان، تاریخ خلفا، ۱۳۸۰ش، ص۱۰۴-۱۲۲.</ref> | در دوره خلافت عمر بن خطاب، فتوحات، که از زمان ابوبکر آغاز شده بود، ادامه یافت و مناطق بسیاری فتح شد. نخستین فتوحات این دوره در [[شامات]] بود و مناطقی همچون [[اردن]]، [[فلسطین]] و حمص به تصرف مسلمانان درآمد.با تصرف بخش وسیعی از شامات، پادشاه روم که بخشی از قلمرو خود را از دست داده بود با لشکری بزرگ به جنگ مسلمانان آمد ولی در [[جنگ یرموک]] شکست خورد. پس از آن شهر [[بیتالمقدس]] به محاصره مسلمانان درآمد و اهالی آن به شرط آنکه شخص خلیفه به [[قدس]] بیاید و پیماننامهای با آنان امضا کند، حاضر به تسلیم شدند. عمر با مشورت [[امام علی(ع)]] راهی قدس شد و پس از نوشتن پیماننامهای، بیتالمقدس به قلمرو اسلامی افزوده شد. در سمت [[عراق]] نیز (که در آن زمان جزو قلمرو ایران بود) سپاه [[مسلمانان]] دست به فتوحات زد. آنان علی رغم شکست اولیه در جنگی که به «یوم الجسر» معروف شد و [[ابوعبید ثقفی]] فرمانده مسلمانان در آن کشته شد، توانستند فتوحات خود را ادامه دهند. پس از تصرف حیره و [[بصره]] در عراق، مسلمانان در [[جنگ قادسیه]] با سپاه ایران، [[مدائن]] و سپس [[اهواز]] را به تصرف درآوردند. در سالهای بعد مناطق میانی ایران همچون [[کرمان]] و [[اصفهان]] و [[سیستان]] به قلمرو اسلامی افزوده شد. تصرفات در شمال عراق نیز ادامه یافت و مسلمانان تا [[موصل]] پیش رفتند. در شمال [[آفریقا]] نیز کشورگشایی شد و [[مصر]] و بخشهایی از مغرب به تصرف درآمد.<ref>سیوطی، تاریخ الخلفاء، ۱۴۱۱ق، ص۱۳۱-۱۳۳؛ جعفریان، تاریخ خلفا، ۱۳۸۰ش، ص۱۰۴-۱۲۲.</ref> | ||